Wees fief Minuten still
3. April


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Anke Nissen

As dat de Jünger gewohr wörrn, pass ehr dat dörchut nich, un se sään:
"Was sall dat doch blots! Dat is ja rein wegsmeten!"

Matthäus 26, 8, na Johannes Jessen

Wenn wi doch marken kunnen, wat Gott so jümmers vörhett! Dor sitt se alltohoop an'n Disch; en Fru kümmt rin, maakt en lütt Glas-Flakon twei, dor in is köstlich Rüükwater in'n Weert von so 200 Mark. Un dat kippt se Jesus över den Kopp. — De Jüngers argert sik dor över. Se verstaht dat nich. Se rekent, se tellt, ja, se överleggt, wat een allens mit so 'n kostbor Ööl harr maken kunnt. Un allens is goot, wat se dor överleggt un plaant. Dat is sogoor fromm, wat se in' t Oog hebbt, un doch nich dat, wat Jesus vun ehr jüst nu wull. Dat gift Ogenblicke in uns Leven, in de uns fromm Lopen un Jachtern falsch is, Ogenblicke, in de wi stillstahn sullen un dor an denken müssen, dat dat üm Jesus geiht. Dat geiht jümmers üm em. Wi hebbt uns to fragen, wat dat würklich üm em geiht, wenn wi arm Lüüd helpt un soziale Programme vöran drievt.

De Jünger wullen över de Ort, wo een mit Jesus ümgahn mütt, bestimmen. Bestimmt wi ok? Verföögt wi ok? Leggt wi ok dat Programm fast?

Dat kann angahn, dat wi denn gor nich mehr mit em ümgaht, — kann angahn, dat wi denn in'n Leerloop staht, mirrn in'n Sülvstzweck.

Wokeen helpt wi hüüt mit dat, wat wi plaant?

O Gott un Herr, holl du mi up,
wenn ik bi 't Rennen un Jachtern di vergeet.
Laat allens Antwort sien up diene Leevde.
Leevde, di geev ik mi hen,
dien bliev ik ewiglich.


24.3.2009


na baven