vun Günter Weber Dat wier so inne söbentiger Johr. Ik wier wedder tohuus vunne Zollschaul. Ik sall nu Dienst daun anne Grenz tau de Niederlande. Secht hier kein einen. Hier nööm sik dat Holland. So is dat hüüt ok noch. Wie schnell dat äwer anners kaomen kann, hebbt wi ja sehn bi de Englänners. Grensen, de sei hier afbuut hebben, willen sei doar wedder inrichten. Willen mal afwachten, wat dar dorbi herut kümmt. Damals wieren ok noch Schlagböhm anne Grenz na Holland. Anne
meesten Straaten allerdings geev dat gemeinsame Zollämter in
een Huus. De düütschen un ok die holländischen Zöllner
harrn in dat Gebäude al eigene Büros. So wier dat ok anne
Hees bi Weeze, wo de englische Militärflugplatz Laarbruch liggen
dä. So üm de fiefdusend englische Minschen wahnten op
dat Floogfeld direkt orrer inne Holländer verstohn völ bäder, wat so Englänner bruken. Dorüm wier den Verkehr na un vun Holland vun de Engländer präägt. Inköpen in Holland, denn rup up de Fähren, na de Heimat England fohren. Nee, allens metnehmen kunnen de damals ok nich. Sühst, un ok daför stunnen wi anne Grenz. Näven de nich so gauden Situationen sünn mi besünners de in Erinnerung bläven, bi dei wi ok düchtig lacht hemm. Natürlich spräken wi Holländisch un ok Englisch. De Kollegen ut Holland Düütsch un englisch. Wi mussten uns de Uniform, Hemden un schwatte Dienstschauh sülvst beschaffen, de Holländer kregen ehre Deenstkleidung bröcht. De Düütschen bestellten ehr Uniform bi de Kleiderkass. De Holländer harrn dat bäder: Se repen an ("bellten op", sään se), un vun "Central Kantoor" ut Gennep keem en Kollege un bröcht dat Wünschte. Dat wier Sünndag. Twee Holländer Zöllner un twee düütsche Zollbeamten möken Passkontroll. De Holländer wieren Gus van der Velden, hei keem uit Twente. Den anderen wier Herrman Schlosser, hei keem ut Amsterdam. Sien Vörfahren wieren ut Düütschland. Mit Herrman hebben wi veel lachen möten. Gus dagegen wier en richtigen Düütschenhasser. Wenn Holland tegen Düütschland nich so gaut footballt har, denn müssen dat de Reisenden utbaden. Ik heff nicht blot eenmal seggt, dat dat so nich geiht.
Herrman beschrifft den Weg in dat holländische Kantoor. Hei
weit ja, dat Gus van de Velden dar inne Ünnerbüx sitt.
Dieter De Hannen vör den Mund, meist an't Explodieren
vör Lachen. In'n Pkw un af in Richtung England. Dat Lachen
vun de Damen hebben Herrman Schlosser un ik noch lang höört.
Nee, nich so ganz lang. De Dör vun dat Zollamt güng
op. De dicke Gistern wiern wi bi Bekanntschaft un kemen an dat Zollamt längs.
Ik sehg Gus van de Velden noch ümmer in griese Ünnerbüx
un hochroten Kopp inne Dör stohn. Ja, damals wieren ok noch Schlagböhm anne Grenz. Dat kunn ganz schön komisch sien. Aver beter gefallt mi dat doch hüüt, wo all Grenzen apen sünd. Ik höp, dat de Hollänners sik dat nich ok anners överleggt. Egaal, wie dat in'n Football löppt!
27.7.2016
|