De Wiehnachts-Korten

vun Ursula Vollstedt

Wiehnachtenobend 1941, de Klock weer dree, wi luern op den Wiehnachtsmann. Dat geev noch keen Kiekkassen un keen Computer, wi hebbt veel lest un speelt. Dat Familienleven speel sik in een Wohnstuuv för dree Generatschonen af. All seten üm den Disch tosomen, dree Kinner, Opa, Oma un mien Modder. Papa weer noch in Russland.

Opleevst müchen wi dree Kinner mit Oma Korten spelen. Sössunsösstig, swatten Peter, Mau-Mau un Zwickern müchen wi geern. Wenn obends de Disch afdeckt un de Köök schier weer, denn harr Oma de Korten al mischt. Dat geev blots een Problem: Oma — un ok een vun mien Bröder — kunnen nich verleer'n. Wenn dat nich so güng, as dat schull, denn smeten se de Korten op'n Disch un hau'n af.

Bet dat so wiet weer mit Eten un Bescheren, misch un verdeel Oma noch gau mol. Wi wull'n Zwickern. Ik weer jüst söven Johr oolt un seet op Kneen op't Sofa. Bet Oma nu de Korten op'n Disch open utbreet harr för dat Spill, harr ik al utrekent, wat ik afrümen kunn, denn ik dröff anfangen. Dat pass goot, ik kunn meist all'ns mitnehmen. Dor wöör mien Oma so dull, wiel se ehre Korten noch gor nich opnohmen harr. Se smeet all'ns op'n Disch, sett sik in de Eck, kreeg ehrn Strichstrümp her un füng an to knütten. Se harr de Nees vull.

Ofschoonst noch Krieg weer, geev dat scheunet Eten. Wi dree Kinner harrn ok all dree 'n poor Böker kregen. An Böker keem mien Modder jümmers. Se hett ehre Romane intuuscht an en junge Deern, de ehre Kinnerböker kreeg mien Modder dorför. De Talliglichten an'n Dannenboom brennt. De Goven weern utpackt un bewunnert. Wat Oma kregen harr? Se harr Speelkorten för sössunsösstig kregen.

Un nu?

Nu wull Oma doch geern wedder Korten spelen. Üm Knööp güng dat un Oma harr Glück, de Stopel, de neben ehrn Platz leeg, wöör jümmer höger. Oma harr wunnen.

Nu weer ok för Oma richtig scheune Wiehnachten.