vun Marita Pollak Wienachten is en Fest vun de Leev. Man rückt neger tosamen,
besinnt sik wedder an Menschen, de man lang nich mehr heurt un sehn
hett. Wiehnachts-Koorten warrt wegschickt, un man kriggt ok sülven
leve Wiehnachtspost. Hillig Ovend weer in mien Kinnertiet en opregend un scheune Dag
för mi. Al morgens füng mien Oma an, dat Festeten to koken,
un mien Opa sleppt den Dannenboom in de gode Stuuv, de he As ik noch ganz lütt weer, meerst jümmer, wenn wi grood biem Eten weern, klopp de Wiehnachtsmann an dat Fenster. Ik gläuv, ik harr en beten Angst vör em. An levsten harr ik denn em froogt, woneem mien Popp un mien Poppenstuuv afbleven weern over ik heff mi nich truut. Jümmer kott vör Wiehnachten weern de Soken verswunnen, un wenn ik denn drurig mien Oma dorno froog, hett se antert, dat wohl de lütten Wichtel vun Wiehnachtsmann mien Popp un de Poppenstuuv afhollt hebben! Dat funn ik gor nich goot! Ik froog: "Worüm?" Mien Grootmoder anter denn: "Villicht hebbt annere Deerns mehr Spooß an?" Ohh, weer ik mucksch! Dat weern mien Soken un ik güng ornlich dormit üm!
No dat gode Festeten güngen wi in de gode Stuuv. An Wiehnachtsboom lüchten de Lichten. Jeedeen Johr wöör he mit wunnerscheunen Wiehnachtskugeln, mit bunten Zucker- un Schokolood-Kringels behangen oh, wat heff ik vun de seuten Soken heemlich nascht! Mien Grootvader over ok un twoor dull! Dat hett em bannig veel Spooß mookt. Wi sungen ganz liesen "Stille Nacht, hillige Nacht", denn see ik en Riemel op mien Ogen harrn al een poor Goven ünner den Dannenboom utmookt. Un denn seh ik mien Popp in en niegen smucken Kleed, op en lütt Poppensofa sitten, un mien Poppenstuuv weer ok in de een Eck opbut un seh so nieg un jichtenwie anners ut ik weer glücklich un hibbelig!
Mien grotes Poppenhuus! Mit vele lütte Stuven un mit echt elektrisch Licht, dat ik an- un utknippsen kunn. En lütte Köök mit allen Soken, wat man to'n Huushoolt bruukt. Lütte Pött, un Pannen, Tassen, un Poppen, för dat Poppenhuus. En Sloopstuuv mit en Bett, en Schapp de Dören kunn ik opmoken. Ik heff to geern dormit speelt mien Frünndinnen ok.
Binah jeedeen Johr harr mien Tante Henny en Paket för mi
schickt. Ik heff as lütte Deern de scheunsten Billerböker
un Speeltüüg, wat ik noch nich sehn un kennt heff, ut
Kanada kregen. Mit den Waß-Buntsticks, de in all Farven weern,
heff ik de Wiehnachten harr ik jümmer gode Luun un weer bannig stolt op de scheunen Soken, un ik mutt se jümmers glieks an'n 1. Wiehnachtsdag mien Frünndinnen wiesen.
Wiehnachten wöör för mi as lüüte Deern dat scheunste Fest! Nu bün ik ja al lang sülven Mudder, mien beiden Döchter sünd ok al lang ut'n Huus! Ik hebb jümmers verseukt tosomen mit mien Mann uns Kinner ok so scheunes Wiehnachtsfest to moken. Dat hebbt wi wull sachtens goot mokt, denn uns Deerns sünd jümmers to Wiehnachten tosomen mit ehr Mannslüüd bi uns un fiert mit uns Wiehnachten! |
24.12.11 |