Dannen-, Fichten-, Wiehnachtsbööm

vun Meike Balzer-Fraun

Noch is dat nich so wied bi uns, man bi uns Navern lücht all wedder de ‚Dannenboom' in de Wahnstuuv. Keen Dann nich — wittet Plastik un ‚all inclusive' utstaffeert mit Smuck un Lichten in wesseln Farven.
Man to! Jeedeen na sien Mööd!

Mien leefsten Dannenbööm weren de ut miene fröhe Kinnertiet.

Dree Daag lang weer de Döör vun de gode Stuuv afsluten, un ok de Gordinen weren dicht. Wiehnachtsavend pingel denn endlich de lütt mischen Klock, un ik dörv de Döör opmaken.

De Stuuv rook as en Fichtenwoold, un dor lüchten de Wasslichten op de grote Ficht. Vun'n Footbodden bet an de Deck smuck maakt mit Lametta, sülverblank Kugeln, lütt sülvern Vagels mit echte witte Steertfeddern un Schokolaad in mannichfarvig blank Papeer.

För mi weer dat heel opregen, wieldat een üm un bi 1955 in de Adventstiet ja noch keen Wiehnachtsboom narms nich to sehn kreeg. Tominst nich wo ik wahnen dee.
De Adventskranz mit sien veer Karsen weer för mi al wat Besünners.

Ok Ooroma un Ooropa harrn en Dannenboom. Man den kunnen wi eerst in'n Sneemaand an Ooroma ehren Boortsdag bewunnern: En smucke lütte Ficht mit Wasslichten in en sülverblanken Foot mit Speelklock, de den Boom dreih un Wiehnachtsleder speel. — Dormit dat staatsche Stück sien Nadeln beheel, weer de gode Stuuv jümmers bitterkoolt. Kaffe un Rullkoken geev't in de Döns.

To Huus wöör de Döör vun de Wiehnachtsstuuv denn jichtenswenn nich mehr afslaten, un mien lütt Süster un ik hefft holpen, den Boom smuck to maken. Hett ok Spaaß maakt, man de ‚Dannenboomtöver' weer dormit vörbi.

Mit dat Weertschopswunner geev't bald ok nie'en Smuck för den Boom, root un güllen un keen Lametta mehr. Kunsthandwark keem in de Mood, un wi hefft massig Strohsteerns klütert.

Aver all den olen sülvern Smuck un dat Lametta heff ik jümmers höödt un pleegt un mitnahmen in mien egen Huus. As Ooroma denn doot bleev, heff ik ok de Speelklock un Ooroma ehren Wiehnachtssmuck kregen, wieldat keen annern dat hebben wull.
Jümmers to Wiehnachten harr ik mien Freud an de olen sülverfarven Smuckstücken twüschen all dat, wat sik bi uns in föfftig Johren so ansammelt hett: meist Klüteree ut Kinnergoorn un School, Andenkens ut frömde Länner un mien Mann sien grönen, witten un sülvern Werder-Bremen-Kugeln.

Dit Johr wüllt wi nu för de Enkelkinner mal wedder en kumplett ooltmoodschen Boom optakeln. Man ‚Woher nehmen und nicht stehlen?'.
Dat gifft ja blots noch de Nordmanntannen mit de dicken Stämm. För den Foot in de Speelklock bruukt wi aver en 1,2 m hoge Fichte mit en Stamm vun bummelig 5 cm Dickde. In't Holt wasst de överall, warrt ok afhaut un hackt, wieldat de Loofbööm veel Platz bruukt, man köpen kann een de nich. Ik hööp, dat ik den Förster noch so'n lütte Ficht afsnacken kann.

Denn Wiehnachtsboom klauen, dat geiht ja woll doch nich.