Horst Wernecke vertellt: Topless Mood un Unisex Dat is würklich ganz dumm Tüüch, wat de oll Tacitus dor instens över de Germanen opschreben hett: halfnakert schüllt se rümlopen sien, mit 'n poor groffe Tierfellen nerrn rüm, plattbarft an de Fööt un Kohhöörn up'n Kopp! Lachhaftig is dat ja, dat weer doch nie un nümmer jüm ehr Kledaasch för 'n Alldag. Villicht hebbts dat mol bi't Strieden un Fechten anhatt. Gott si Dank sünd in de olen Boomsargen vun de Hünengräver dörch de Garvsüür nicht blots de Lieken heel bleben, man ok de Drachten, de de Lüüd anharrn. In de Iesentiet hebbts avers de Lieken verbrennt un de Asch in Urnen daan. Ut de Tiet is dat Tüüch, dat de dregen deen, up'n ganz anner Wies up uns överkamen. Wenn een sik dunn wat Böösardiges harr to Schullen kamen laten, dennso hebbts den oftins bi lebennigen Lief in't Moor smeten un elennig versacken laten. De Lieken bleben bischuurn mitsamst de Klamotten up wunnerbare Aart un Wies ganz. De so nöömte Huminsüür höll de Drachten oftins in so'n gooden Tostand, dat een gar noch de urolen Klöörn wies warrn kunn! In dat Textilmuseum vun Niemünster hebbts letzt Schaapswull jüst as dunntomol up spillerige Twelen (Spinnwockens) uptrocken. Dat Ding seeg denn ut as 'n dicken Pummel. De Wull wöör toeerst mit spitze Fingers dorutzuppt, denn glattstriegelt, langtrocken un toletzt to 'n Faden dreiht. Dat güng up't best mit 'n küseln Spinnel. En Spinnel weer nix anners as 'n korten, graaden Stock. De bammel dörch dat Wicht vun en lütten, slepen Steenring (Wirtel) an dat ünnere Enn vun den Faden. Harr een den Faden' fast noog dreiht, wöör de up de Spinnel upwickelt un de neegst Stremel Wull ut den Wocken ruttrocken. Un as se ok noch de olen Weevstöhl nabuut harrn, kunnens de Stoffen mitsamst de Musters un Borten naweven. Un wat keem dorbi ruut? ... En ganz prächtige Weevkunst, örnlich wat gediegen un egenordig, riek an Stoffaarten un -musters! Un as een de Snittmusters vun de römischen Monumenten un Steenbiller afkeken harr, weer't blots noch 'n Klacks, de germaanschen Büxen, Hemmen, Röck, Jacken, Umslääg un Mantels natosniedern. Bi de Mannslüüd weern de Büxen mennigmol so eng, dat 'n hüdigen Jeans-Fan de seker ganz niedsch ankieken wöör. Blangenbi geev dat ok al Beenkleder, de blot bit an de Kneen recken deen. "Bermuda-Shorts" wöör een ja vundaag dorto seggen. Un wat hüüt bi Jungs un Deerns jüst so "in" is, dat hett dat vör över 2000 Johrn al eenmol geven, de wieden "Bundhosen", de ünner't Knee un oftins ok'n ganz Stück dorünner tosammenbunnen warrt. Man dat Feinste weer för 'n Jungkirl as för 'n Jungdeern en mit farvte Borten besett Mantel. Un dat weer nix anners as'n 2,50 m lange un 1,80 m breede Stoffbahn, de een mit'n Schißlaweng ganz vigeliensch üm de Schullern slaan dee. Mol bleev en Schuller frie, mol en Schenkel, un bi de Deerns ok wull mol 'n Bossen. Sühst wull, "topless", dat is lang nix Nies! Dat geev överhaupt maalins veel Kledaasch, wat de Mannslüüd un Fruunslüüd liek un liek dregen deen, blangen de Mantels ok Büxen un Hemmen. De Fruuns wüssen nau, dat dat bi de Feldarbeit in Wind un Weder heel praktisch un warm weer. Ok de Schoh, nix anners as trechsneen Ledderstücken, de hochslaan un tosammenbunnen wöörn, ünnerscheden sik vun Fru to'n Mann in nix. "Unisex" seggt se hüüttodaags in de Mode-Bransche dorto! Un sommers, woans leep de germansche Jungdeern dor rüm? ... In'n Mini-Rock, T-Shirt un Sandaletten, un mit smucke, up lütte Breder weevte Bänner üm de Tallje! De meist bescherige Mini-Rock weer ut veele, baben un ünnen süümte Wullsnören maakt. Bi't Gahn kunnst wull ok mol sehn, wat de Deern dorünner anharr. Un dat "T-Shirt" weer in Snitt, Stoffaart un Muster de hüdigen so liek, dat elkeen "Tienie" de hüüt foorts antrecken wöör. |
||
Na de Översicht över de Bidrääg Literatur: 1. Die ersten Deutschen, S. Fischer-Fabian, Knauer-Verlag, Locarno 1975 2. Gewebe und Gewand zur Bronzezeit, Karl Schlabow, Wachholtz Verlag, Neumünster 1983 1.4.2012 |