Bild: Pixelio, © Albrecht Arnold

In uns Smeed

vun Günter Weber

Seker , de een or de annern harr ok wat taurecht to maken or uttobedern. Meestens kemen se aver, üm de Pier beslaan to laten.

Pier-Pediküre. Bild: Wikimedia © Alex_brollo

Ik musst ja nu en Liehr maken, üm in Greifswald bi de „Arbeiter- und Bauern-Universität" Maschinenbau tau studeeren. Dorför hett dat späderhen ok nix geven. Ik „war kein Arbeiterkind“. Ik weer nie in de FDJ, nie bi de Jungen Pioniere un schon gor nich in de SED. Ok nich späder as Suldat.

Aver trüch in uns Smeed. Unsen Meister Max kunn Pier beslaan. Au ha! Van wiet her kemen die Buern.

Bildutsnitt: Pixelio, © Rainer Sturm

Minen Lehrlingsmaat Alex un ik müssten ut ole Wågenassen Kiele för de Holtarbeider schmeden. Dor klövten se in’n Woold de dicken Stämm mit. Van dat dicke Iesen wörr ok hier en dor een Stück afschroot.

Nu harren wi to in Beginn vun de föftiger Johr nich so schiere Gummistäwel as hüüt. Nee, nee, de weern ut „Igelit“.

Foto ut de DDR

Dat geev so schöne Leder, „Willst du Stiefel aus Igelit, dann schreibe mal an Wilhelm Pieck.“ Nu weer dor ok en Buur, de keem vun den Bittersbarg, en grotten statschen Kierl von woll twee Meter.

Paul, de Buur vun’n Bittersbarg, harr Week tovöör al maal Pech bi uns in’e Smeed hat. Bi dat Pierbeslaan müßten de Buuren dat Been vun dat Pier jümmer fasthollen, bi de Schmitt dat beslaan harr. Dor weer den grooten Kierl achter die Büx opplaatzt, hei stünn achtern in’n Frien. Wat weer dat för uns een Spåß.

Dat tweite Maal güng nich so gaut af: As hei nu dor stünn, flüggt em en heit Stück Iesen in den Igelitstevel. De groot Kierl mit dat gläunig Iesen in den Stäwel! Hei künn den Stäwel niet uttrecken. Hei rönnte över denn Weg hen in Krempkows Diek.

Dor stünn denn nu de arme Kierl in hittes, kaken Wader. Seker hebbt wi uns tauierst krank lacht, aver nich lang. Dat wöör een lege Brandwunn. Ik weet hüüt gar nich, wat de Wunn richtig utheilt is.

In uns Smeed weer even jümmers wat los.