EikenknüttelMien Grootvadder sien Eikenwörtel

vun Günter Weber


Dat weer keen Wannerstock. Dat weer so een richtgen Prügel. Ja, ja, dor hett so mennigeen Bang vör kregen. Man kann sich dat ja vundaag nich mehr vörstellen.

In dat Kaff, wo ik groot wooren bün, wöör eiß Hochtiet fiert. Alle Kamern in dat Fierhuus wöören utrüümt. Dor harren denn veel, veel Gäst un Besäuk Platz.

Vörmeddags güng dat hen na’t Standesamt un nameddags weer na de Fier in de Kark Musik.

Musik weer ja ümmer dor. Die Kapell Jochimak speelte al vör de Döör, wenn en Gast keem, so ok bi unsen Liehrer Willi Prange mit sien Dame Ella. De weern ok inlaadt. De harren sik natüürlich opkladetscht.

Uns Willi harr een so’n beten stief Bein vun den Krieg. He kunn dat Bein nich mihr so antrecken.

Un nu danzten mien Brauder Willi un de Dame Ella. Die Kapell speelt „…der Spatz, der Spatz, der Sparling.“ So hebbt wi dat ümmer sungen.

Annern Dag müßt ik dat natürlich in de Klass vörmaken. Den Danz mit dat stiefe Been. Batz, kreeg ik vun Herrn Prange da een waatscht. Mit den Kopp stööt ik gegen den Åben.

OpaDor harr ik en ornlich Brüsch an den Kopp. Unsen Willi stünn achter mi. „Natüürlich nix vertellen!“ Åvends müßt aver ik tau mienen Grootvadder kamen. „Was war in der Schule los?“ Ik musst nu ja nau vertellen.

Nächsten Dag is de groote Paus in de Schaul. Dor kümmt mienen Groodvadder mit sienen ollen Drahtäsel na de Schaul.

„Wo ist der Herr Prange?“ fröög hei mi. Den „Eikenen“ harr hei in’e Hand. Opa güng in’e Schaul — in unse Klass. Dor is uns Liehrer achtern ut dat Finster dörch den Hawer afscheest. De Spuur weer noch gaut tau seihn.

Drei Daag weer keen Schaul. Wi harren ja ma blots den eenen Liehrer. Un de harr Bang vör unsen Groodvadder sienen „Eikenen“.

Ik denk, wenn dat hüüt passierte, wöör uns Opa in den Knast kamen.

De Klass

De groote Klass 1946 is baven up dat Foto. Willi Prange is up de linke Siet to seihn. Ja, he is de eenzige mit Slips un Kragen. Man Slips un Kragen hebbt em nich ophollen, as he dörch den Hawer utneiht is — Slips un Kragen müßten mit op de Flucht, as Opas Eikenknüttel opduuk. Dree Daag schaulfrie hett de Knüttel uns beschert! Da weer he uns binah sympathisch. Binah.


22.6.2008


na baven