vun Anke Nissen Mien Mudder harr enen "Wäschepuff", jüst so
as miene Tanten un mien Oma. He stünn in de Schlaapstuuv. He
höör so dücht mi in de dormalige Tiet
to dat normale Utstatten vun en Schlaapkamer. He sehg meist recht
hübsch ut, un wi Kinner kunnen uns goot in em verkrupen, tominst
so lang, as wi noch lütt noog weern. De "Wäschepuff" vun mien Mudder weer en rechteckig' Korf. Sien Deckel weer mit en Oort Kissen polstert, dor kunn een goot up sitten. Sien Upgaav weer, dat wi all tohoop uns' schietig Wäsch dor rin smeten. Weer de Puff vull, müß de Waschfru kamen in uns Fall weer dat Fru Staak.
Fru Staak keem mi jümmers en beten vör as Fru Holle. För mi harr se en fründlich "Fru-Holle-Gesicht". Blots dat ehr Gesicht nich mit witte Snee-Feddern ümgeven weer, nee, dit Gesicht swömm in hitten, hellen Waterdamp. Un wenn se avends trecht weer mit't Waschen, denn reep se: "Tschüß alltohoop! Un smiet nich to veel Tüüg in den Wäschepuff!" 30.3.2008
|