Wat een mit en Blaumenvaas allens belevt vun Rudi Witzke To'n Anhören hier klicken:
De vull beladenen Flüchtlinge köönt ann helligen Dag gahn. Zonengrenzövergänger vun Oost na West!
Dat weer woll Fröhharvst 1947. De hebbt en Passeerschien. Se kaamt vun Herrenborg un gaht na Lübeck. Se harrn de Kuntrull achter sik un weern in Keeneen-sien-Land.
Beten wieder neven Herrenborg, so woll 1- 2 km, weern miehrere Stiege un Sliekerweeg dörch de Wischen und dat Krattholt, denn een nich to deipe Graven. Un up de anner Siet liggt Lübeck-Eikholt. Dor stünnen twors Schiller, de een nachtens aver nich lesen kann.
Dor un up disse Stiege weer nachtens Bedriev. Luschern! Posten is dörch! Mitn Sack vull Plünnen rin in den Graven nich ganz bit to den Buuk natt rut ut den Graven un lang henleggen. Utpusten. Hochkrabbeln na Eikholt in de britisch Zoon.
Dat weer denn för mi inn hitten Harvst 1947 mien letzt Övergang vun den Sozialismus nan Kaptalismus. Ahn Passeerschien!
So! Nu mutt dat Dörcheenanner mit de Marienkark Stralsund, den Rummel, de Vaas un Stiege dörch de Wischen Herrenborg wat sorteert warden:
1939 weer upn Niegen Markt in Stralsund Rummel. Ik kreeg 50 Penn un föhrte mit de Lüttbahn hen, wat to beleven. Vörnan weer en Stand, wo een Ring ut Peddigrohr över scheune Saken smieten müßt. Een Ring kost 10 Penn. Ik köffte mi twei un teelte up en Vaas baven in de Midd vun den up den Geschenkedisch upbuuten Torm. Und wat schall ik di seggen? De Baudenbesitter bimmelte mit en Glock un reep luuthals: Hauptgewinn! Hauptgewinn! Ik weer verdattert. Vörsichtig geev hei mi de grote glasierte Toonvaas över den Tresen. Un ik? Ik bün glieks to Faut na Huus hengahn, ik kunn nich bit to den Avendtoog von de Lüttbahn töven. Ik mußt Mudder de Vaas geven.
Denn kemen de willen Tieden. Wi harrn up uns Flucht vun Vörpommern över Berlin Gepäckdeile bi iehrlich Lüüd unnerstellen kunnt. Un jüst ankamen in de britische Besatter-Zoon lengte Mudder sik na disse Plünnen, de wi dor laten harrn.
Ik müßt de Sliekertuur över de Zonengrenz utbaldovern un wat vun den Kraam hålen. Un denn schickten Vadder un Mudder mi loos, an 17 Johr weer ik woll old. De Tuur mit de Belevnisse bi den swatten Grenzöbergang is en besünner Geschicht. Dat kannst glöven!
De iehrlichen Lüüd weern iehrliche Lüüd, un alle Plünnen weern noch dor. Ik stoppte dat, wat Mudder hebben wull, in en mit Kissen afpolstert Linnensack. Un as ik dor so wäuhl, kümmt en grote Blaumenvaas ton Vörschien. Nau de harr ik sommers 1939 in Stralsund upn Rummel as Hauptgewinn wunnen. Un dor weer se nu wedder. Hülp nix, de müßt mit, müßt wat anners in de Kist bi de Lüüd blieven. Nu kunn dat retuur gahn! Wedder en Aventüür, dat kannk di seggen. Aver ik bün dörchkamen.
Mudder keek wat scheif, as ik de Vaas vörhålte un de ehr nu noch maal schenkte. Se geev se mi trüüch un schenkte se mi. Middewiel hett de Vaas en Spleet. Se steiht baven bi uns up den Böhn. Schöön finn ik se jümmer noch. Veele vun de kostbåren Saken, de ik domaals in den tauneigten Linnensack sleppt harr, sünd nu seker inn Container landt, as de Huusholt vun mien Öllern uplööst wöör. So is dat nu maal bi vele Olen mit ehr Plünnen. Ik kiek jümmer so Siet, wenn se en Huus utrümen un de Saken inn Container pultern. Dor geiht jeedeenmaal en Welt ünner.
Ik weer domaals so en Dussel un bün ok loosgahn up en wat tehmlich gefährlich Tuur. Ik müßt loos. Ehrder harrn wi seker keen Rauh int Huus hatt. Wo licht harr dor de Iwan mi bi de Büx kriegen kunnt un för poor Johr na Sibirien orrer anner Ferienlager verreisen laten kunnt!
Is ja aver gaud gahn. Na de Beek weer dat up de Siet vun de britisch Zoon noch en Enn bit na de Stratenbahn-Endstatschoon Lübeck-Eichholz. De Sack weer jümmer sworer. Nu, wo dat schafft weer, mucht ik nich miehr. Ne, ik mucht nich miehr.
Und hüdigendags? De Grenz is weg. Nüms kennt miehr de SBZ! De BBZ! Nüms de Katerstieg dörch de Wischen bi Eikholt. Nüms de Beek, wo di natte Büxen håltest.
Int Tollhuus in Herrenborg hett de Galerist Grötzinger sienen Laden. Un uns Maat Bobbie Schulz, de Bildhauer, hett bi em maal utstellt. Dor weeren wi denn mit uns Navers nieschierige Besöker un ok Köper. Ik laat mi nu vun sien Uhlen un Geister beheuden.
Un de ole Vaas ok. |
|||||
5.7.2009 |