Op ole Weeg un Brüchen:

Ümleitung!

vun Antje Heßler

So'n Ümleitung kann ok wat Godes bringen. Egentlich wullen wi na Ottendörp to de Welsh-Black-Rinder. Aver de Stratenbu harr wat anners mit uns in'n Sinn. Kort achter Pansdörp güng unsen Weg över Sarkwitz na Gleschendörp. Dor harrn wi aver ok al mal de Schwartau överquert. Wieder güng uns Fohrt na Gleschendörp. De Brüch över de Schwartau bi den Möhlenbäcker leet uns anhollen.

De moderne Brüch in Gleschendörp

De Möhlenbäcker

Üm den Bu von en Brüch över de Schwartau in Gleschendörp geev dat üm 1800 veel Striet. De Meen vun de Böveren weer: "In Sommer dröög de Au ut un harr wenig Water. Dor kunnen de Buurn mit ehr Wagen dörch en Furt up de anner Siet vun de Au kamen!" Dat klingt doch bekannt — in uns' Tieden heet dat: "De Kosten sünd to hooch, de apentlichen Kassen hebbt leider keen Geld för Investitionen in de Infrastruktur!" Nu harrn se dormalen ja ok de Franzosentied, Napoleon un de Kriegsschäden an'n Hals, dor geev dat wohrschienlich wirklich nich veel Geld.

Dat Water is sied noog för en Furt

An de Schwartau. Woans schallst hier ahn Brüch dörchkamen?!

Aver de Probleme mit de Schwartau bleven groot. In'n Sommer kunnst dör de Furt fohrn; aver in Winter...! Eerst as August Hove ut Steenrade mit Perd un Wagen un sien Familie meist in de iesige Schwartau verdrunken weer, dach man an den Bu vun en Brüch. So kennt wi dat ok: Eerst wenn wat passeert un dat richtig slechte Presse gifft, is opmaal Geld noog dor för de Investition.

Blick vun de Brüch bi'n Möhlenbäcker:
De Schwartau is doch ganz schön breed

De Brüch wöör also 1818 bi den Möhlenbäcker Peter Möller buut. Den Bäcker gifft dat hüüt noch. Up sien Parkplatz hebbt wi uns Auto afstellt. Wenn man hüüt de Brüch süht, kann man sik nich vörstellen, dat dat üm düsse Brüch johrelang Striet geev.

Weg an de Schwartau

En beten snaaksch is dat, dat op dat Schild vun den Möhlenbäcker en Windmöhl afbildt is un keen Watermöhl. Watermöhlen geev dat hier an de Schwartau in Dutzen; aver woneem hett hier de Windmöhl stahn? Orr is dat Schild bloots Folklore?

Blick vun de Brüch

Mit en jungen Mann hebbt wi snackt un em na den Tofluss vun de Flörkendörper Au fraagt. He hett uns den Footweg neven de Schwartau wiest. Dor sull bi de Footgängerbrüch de Flörkendörper Au in de Schwartau münnen. "Dat is nich wiet!", meen de junge Mann. He harr ok noch junge Been! Wi hebbt uns aver up den Weg maakt.

Wenn dat keen inladende Wannerweg is...!

Wat weer dat för en schönen Wannerweg! Links neven uns murmel de Schwartau. Up de anner Siet lüch de geel blöhende Raps! Dor achter keek de Kirchturmspitz vun Gleschendörp över dat Rapsfeld. De Ruuch vun den Raps möök uns richtig nüsselig. Sutje güng dat ümmer wieder.

Hell in'n Achtergrund de Kirchturm vun Gleschendörp

Mien ole Been wullen al nich mehr so recht. Aver dor keem de Holtbrüch in Sicht. Nu müssen wi doch wieder!

De Holländerbrüch

De Brüch weer noch teemlich nied. Dat kunn man an dat Holt sehn. De ole Brüch weer ok ut Holt ween. Aver de Balken weern verrott un se müss ersett warrn. De niege weer na en hollandsches Modell buut.

So lett sik dat utholln!

De Tofluss vun de Flörkendörper Au

An de Brüch funn ik enen vörstahenden Balken. Dat weer mien Bank! Hier kreeg de Schwartau nieges Water, un ik kunn mi wat verpussen. Wi kunnen tokieken, wie dat Water in de Schwartau leep. Geern weer ik den Footweg wieder na dat Pastorenholt lopen. Aver dorto harr ik nich noog Knööv. Wi müssen an den Trüüchweg dinken!

De Schwartau seggt wedder Adjüs