Fritz Weber fählte de Tung in den linken Schauh

vun Günter Weber



Räuv orr Wruck. Foto Garitzo/Wikimedia commons

Gott ja, tau Beginn van de füfftiger Joahr hadden sich die Lü so beten bekrabbelt. De Oorlog was vörbi. Dat Läben güng bettau. Wi mussten op den Acker. Üm Pingsten rüm begunn ja ümmer dat verdammte Räubenvertrecken. Räuben, dat weern Zuckerräuben un Runkeln, dat wiern Fauderräuben. Wi op de Knei un de Reihen weern so lang!

So 10 Morgen — also good dörtigdusend Quadratmeter orr dree Hektar — hebbt unsern Opa un uns Oma sich ümmer annohmen. Verhauen, vetrekken und rundhacken. Da gäf dat 25,- Mark un een Zentner Weiten för een Morgen. As de Räuben groot genug wasten, güng ik immer hen un haalte Bläder för uns beiden Swien. Jeden Morgen half sess op dat Feld. Bet Klock söben. Beten waschen, op dat Fohrrad, teihn Kilometer hen na de polytechnische Oberschaul. So üm Klock drei was ik tau Hus, wedder hen op dat Feld un denn Schaularbeiten maken. Dat güng so vun Pingsten bet Enn Juni. Jeden Dag. Nee: Sünndag un an Fierdaag nie nich. Sühst, un doar bün ik an Vertellen, woans dat met de Schauh vun mien Grootvader Fritz Weber west is.


Fritz Weber. Bild Günter Weber

Normal güng hei iersten Pingstdag ümmer na den Kraug. Ostern, Pingsten un Aarnfest kreeg hei ümmer vun uns Oma 5 Mark. Nee, süss hett hei nienich Geld hatt. Hei kreeg sienen Tabak för de Piep un elke Week een Flasch Peppermüntlikör. Halven Liter.

Disse Pingsten wull hei natürlich ok na den Kraug.
Hei wull sien Schauh halen, de man blots tau de Festivitäten anklöstert worrn. Ik denk hüüt, dat wasten noch so Vorkriegsmodelle, de uns Vertreibung ut Pommern överleevt harrn. Ik weit noch vandag, woans sei utseihn hemm.

Klein beeten brun. Ja, ja ümmer fein blank putzt. Ik weit hüüt nich miehr, woans hei dat ümmer dohn hett. Schauhcrem? Nee, brune Schauhcrem heff ik bi uns nie nich seihn. Hei wull de Schauh antrekken. Ierst den Rechten. Wast ja allens in Order. Hei harr ja ok al dat eenzig Sünndagshemd an, dat hei harr. Ja, un nu den linken Schauh! Hei treckt den Schauh an, will de Tung packen, üm sei hochtautrekken, damit hei den Schau taubinden kann. Man Junge, Junge, doar wier man bloos noch so'n Stück Lerrertung. Wekker wier den Oeweldäder, de Tungenmuser? — Jo: ik!

De Tung hett ja en Vörgeschicht.

Domols hadden wie allemal en Katapult, Zwille oder woans man dat ümmer nömen sall.
Sülfstverständlich wasten die "Schussapperoten" ümmer sülfst maakt.
Tauihrst heff ik ut den Fleederbosch en Astgabel söcht. De langen Spanngummis heff ik ut Emil Erich sien olen Motorradschlauch sneden. De wasten so bi veertig Zentimeters lang. Doar wast so richtig Kawumm drachter. Van irgendeen hadden wi ne Rull ut dat ole Radio met Kupperdraht. Met den Draht word de Gummi, den wi langtreckt hebben, eenmol an de Tung un denn anne Gabel bunnen. De anner Siet liekso.

Sühst, doar wast de Lerrertung, de in mien Grootvader sienen linken Schauh nu nich miehr binn wast.

Hei hett Pingsten, ik glöv dat weer 1953, de Schauh liekers antrocken. Ünner den Schürsenkel hett hei sich so en Stück gräge Papp leegt.
As hei vun den Kraug trüchkamen üs, hett hei ok nix secht. Doar wier hei ümmer lustig un trällerte dat Leed "Da saß ich mit der Emma uff der Banke".


Bi Schauster Bünning

So viertein Dagen güngen in't Land. Ik keem vun't Swemmen. Opa wast noch an sien Schrievdisch. Dat Finster stunn open. "Jung, komm mal rein", secht hei tau mi. — Ach du mien leven Gott! De Schauh, Opas gaude Schauh stunnen op den Disch. "Kennst du die Schuhe?", fraach hei mi. "Jau", säch ik, un mi word ganz anners. "Dann bringst du morgen den linken Schuh zu Schuster Karl Bünning. Ich habe das schon mit ihm besprochen."

So secht, so daan. De Schauh hett mien Grootvater so lang dragen, so lang ik in dat lüttje Dörp in Mecklenburg-Vörpommern west bün. 1970 is hei bi mienen Brauder storven. 1976 bün ik dat ierste Mol werrer inne DDR föhrt, vun 1961 an. Wat glövt ji, wat ik innen Schauhschapp bi mien Brauder funnen heff?

Richtig, de "Katapultschauh" vun mienen Grootvader.


1.6.2014


na baven