vun Günter Weber Ja, enen Pomms is mien Grootvader ja weest. Ja, un so enen richtigen. Arbeitsam un stur. Wohl aver ganz beläsen, insbesonner vunne Landwirtschaft. Ja, un en gaude Kählspäuler hörte ok ümmer dorbi. Nee, nich dat se in'n Alldag besopen wiern. De "lütten Griesen" orrer "Brunen" hörten irgendwie immer in't Schapp. Uns Oma hett direkt na den Krieg un dat Rutschmieten ut Pommern in dat lütte Dörp in Vörpommern ümmer Wien ansett. Drei 20-Liter-Ballons stunnen op denn Disch vör dat Kökenfinster.
Links neven de Dör dat lütt Finster is dat Kökenfinster weest. Ik heff dat so inne Johre 1976 orrer 1977 fotografiert. So meist 30 Johr läter. De ierste Ballon is mit Kirschen ansett worren. Denn tweiten heff
ik ümmer bi Queekenpüker (Gärtner) Wilhelm Stark
mit rode Hannisbeer (wo sei ok Äpenbeer tau seggt hebben) vull
maakt. Möt ik 50 Pund plücken, denn kreeg ik 10 Pund för
nix. Unse Religionslehrerin wohnte bi den Queekenpüker. Sei
speelte aovends jümmer Geige. Över Dag kümmerte sich
Fräulein De drütt Ballon bleev för de Schlehen. De möten aver ierst Frost kreegen hemm. Mien Grootvader harr en groot Glas. So 0,3 Liter. Oavens göt hei sich dat half vull. Äwer ümmer ierst so af Oktober. Hei hett vun den Wien ok en paar Buddels bet nächst Joahr Mai hatt. Wi Bengels hebben ok so mennigeen Schluck inne Kieskuhl bi dat "Eierbroten" afkreggen. Wenn ok nich ganz legal. So af November sünd bi uns inne Koek Zuckerwördel dämft worren, üm ut den Saft Sirup tau koken. De kokten Zuckerbieten sünd awer ok tau Schnaps maakt worrn.
Spezialist daför wier unsern Oberschweizer Karl Werner. Holpen
hett emm ümmer der "Schweinemajor" Karl Wischnewski.
Dat Brenngerät heff ik ni nich sehn. Dat wast en groot Geheimnis.
In de Tied trock af un to so snaaksche Rük över denn Hoff.
Vun Karl Werner d Jungs stünnen "mal so" op denn
Weg nach Burow un de anner Siet na Golchen. Hüüt weit
ik ja, warüm sei da stunnenlang stohn hebben. Wenn sei Schnaps brennt hemm, denn kunnt ik dat bi mien Grootmudder tau weiten kriegen. Wat hett de schandaalt! Sei brochten mienen Grootvader in uns lütte Stuuv. Een höll denn Kopp, de anner de Been. Hei wier so stief, de böögte nich mal dörch.
Oma schimpfte immer veel länger, wenn Opa sik richtig enen faten hett. Beginn van de föftiger Johr wier dat op enen Schlag allens
ut. Ik fuhr elkeen Dag na Ollentreptow op de Polytechnische Oberschaul.
So alle Ach ja, wier dat ein fein Tied!
13.3.2016 |