As wi lütt wiern, wier wull dei Schummerstunn mit Größing inne Tiet vör Wihnachten dei schöönste Tiet in't Johr. In't Åbenrühr lech af un an 'n Appel, un wenn hei tau bruzeln anfüng, denn wier dei Bråtappel fardig. Inne Eck stünn 'n grot Melkkann vull mit brun Päpernœt un ein lütt mit dei witten. Dorvon geef dat ok ümmer mål weck taun Präuwen; un Größing, dei in ehr Läben väl läden harr, harr so an uns Kinner ehr Freud. Sei süng uns "Anna Susanna" un "Eia wi wi" vör, vertellte dei Geschicht von'n "Hävelmann", dat Stippstürken von "Rotkäppchen" orrer woans sei sik bi't Päpperlingssäuken in't Holt verlopen harr.

Nådem denn dat ierste Licht taun Advent anstickt wür, wier dei Nikolaus in Sicht. För em hett Größing ümmer Honnigkaukenharten backt, twei dorvon denn mit Tüffelmarzipan füllt un tauletzt mit säuten Œwertoch noch 'n Wihnachtslackbild upkläwt. Un Größing hett dorför sorcht, dat wi denn jeden Morgen wat von Nikolaus in'n Schauh fünnen: twei, drei Päpernœt, 'n blank räben Appel — un wenn't hoch keem, ok mål 'n Kringel. So wiet ik taurüch denken kann, geef dat ok ümmer 'n Adventsklenner mit Finster un Dören taun Upmåken von'n Nikolausdach bet Hillig Åbend. Un denn keem dei Morgen, an den dei letzt grot Dör upmåkt wür un dei Dannenbom orrer dat Christkind unse Ogen lüchten leeten. Un wat lang wier dei Tiet bet taun Åbend! Inne gaude Stuf von Größing harr dei Wihnachtsmann tau daun; wi Jungs dörsten an dissen Dach dor nich rin, würn œwer all an Vörmeddach inne Kœk afseept un hemm' nå't Meddachäten 'n lütten Meddachsschlåp simmeliert, üm bäten länger ünnern Dannenbom tau spälen.

Vör den Wihnachtsmann harrn wi tau uns Tiet noch 'n ganz schönen Bammel un hemm' allens dån, dat wi von em kein Schacht mit dei Rut kreegen. Inne Schummerstunn vör dei Bescherung fieern uns Öllern all Lütten Wihnacht inne Ställ, un Größing lecht inne Kœk dei Wihnachtskarbonaden inne Pann. Sei hett dat Fleisch noch gor nich up't Füer, dor bimmelt dat anne Dör. Wecker kann dat sien? Is dat all dei Wihnachtsmann? Größing schüfft dei Pann bisied, geiht anne Dör, måkt up — un schon ståhn twei Wihnachtsmänner in'n Flur. Sei gäben sik as Bräuder von'n Wihnachtsmann ut un bäden Größing ganz liesing, ob sei nicht por Päpernœt hett, denn sei wullen ok Wihnachten fiern. Größing harr 'n Hart för sei, hålt por Päperœt rut und langt sei hen. Sei danken un gåhn.

"Bräuders von mi, dei üm Päpernoet bedeln? Dor kann wat
nich stimmen! Ik sammel nich in, ik deel ut!"

As dei Öllern ut dei Stallungen taurüch keemen, måkten sei sik wihnachtsfien, un Größing deckt den Disch för't Wihnachtsäten. Bald sünd all tauhop, üm in Rauh vör dei Bescherung so tau äten, as sik dat för den Vollbuksåbend gehüürt. Jeder harr sien Karbonad up'n Töller, un gråd as Mudder uns den Rodkohl gäben wull, bimmelt dat all wedder. Nu måkt Mudder dei Dör up un röppt: "Mien Gott, gliek drei Wihnachtsmänner up einmål!", un ihrer sei sik ümkieken künn, stünn's ok all inne Stuf un wünschten "Frohe Wihnacht", drögen denn wat vör un måkten dütlich, dat s' ierst wedder gåhn, wenn s' por Päpernœt orrer Päperkauken kriegen. Dat wiern wedder Kinner bi't Wihnachtsstiepen — un üm uns nich unnödig uptauhollen, geef dit Mål Mudder jeden por Päpernœt un 'n Appel, denn sei künn ja ok nich all taun Mitäten inlåden.

Denn ward dei Disch afrümt un wi Kinner möten uns inne Schlåpstuf gedullen, denn dei Wihnachtsmann hett noch sien Daun. Größing wascht af, Mudder hålt den Wihnachtsbom ut Größing ehr Stuf in uns Wåhnstuf, Vadder güng noch mål inne Ställ — un denn, denn güng dei Klingel in'n Wihnachtsbom. Mudder versöcht, uns tau verkloren, dat dei Wihnachtsmann all dor wier un all dei Gåwen ünnern Dannenbom lecht hett. Dei bunten Töller stünnen up'n Disch, un wi güngen up'e Zuckerkringel los, as wenn dat nix tau Äten gäben harr. Dormit wi nich gliek allens wechnaschen, süng Mutter mit uns dat Lied vonne "Stille Nacht", Vadder versöcht sik mit "Am Weihnachtsbaume" — un dor geiht all wedder dei Dörbimmel. Mudder seech, dat sik dei Wihnachtsmänner noch wieder vermihrt harrn, un wi hürten, dat sei blot säd: "För hüt is nu Schluss mit dat Stiepen, dei wohre Wihnachtsmann is all por Hüser wieder!"

Denn hett sei dei Käd vörlecht un dei Dör afschlåten.

"Tjaaa, nu is dat rut — so kaam ik to dei ganzen Geschenken:
Mien Bräuders plünnern toierst dei Lüüd ut, un ik verdeil dat denn wedder un
krigg dei ganzen Lorbeeren af. Teamwork!"