Spaghetti à la …..

Wat över de Spoorsomkeit vun Silke Frakstein

Schietbüdel un ik, wi sünd sporsome Lüüd.

Hüüt to'n Bispill weer de Finsterputzer dor. Sien Woter wull he in dat WC kippen.
"Halt Stop!", segg ik, "dat Woter sammelt wi för Tante Meier."
"Oh, sehr sparsam, das muss ich meinen Kindern beibringen."
Wenn siene Kinner nich dat eten wullt, wat op'n Disch steiht, dennso warrt de Pizzaservice bestellt.
Keen snackt hier eegentlich vun Kriese?

Wi beid bruukt keen "Fridays for Future" un wi lot uns ok nich ver-app-eln. Wi könnt noch allens alleen un free besluten. Ok wenn wi griese Hoor hebbt.
Wi denkt oft an verleden Tieden trüch.

Eten wegsmieten? Man wi harrn Hunger. Un wat op'n Disch keem, wurr eten. Ok wenn dat de Holsteener Ananas weer.

Jeedeen Dag duschen? Wat weer dat denn! Wi hebbt uns wuschen, un an'n Sünnavend keem wi in de Boodwann.

Wi, ut de Stadt, harrn enen Goorn. Un Heuhner, Aanten un Kaninken. Mit de Tiet hebbt miene Öllern dat allens lehrt un wi harrn jümmers wat to eten. Ik muss düchtig mit ran un bruuk för dat normale Leben hüüt noch kenen Psychologen.

As ik 17 Johr olt weer, is mien Vadder an Spiesröhrenkreeft ingohn. De Rente weer noch nich dörch. Wat nu? Wovon hebbt wi leevt?

Ik weer noch in de Utbildung un an'n Sünndag weer ik denn nebenbi Kellnersche.
Mien Mudder is mit mi no de Behörde: "Sie müssen mir helfen. Ich habe nichts mehr zum Leben."
"Beste Frau, wie stellen Sie sich das vor?"
Mien Mudder hett mi an de Hand nohmen, dat Fenster opmookt, wi weern in'n 5.Stock, hett mi op de Finsterbank sett un to den Beamten seggt: "Wenn Sie mir nicht in irgendeiner Form helfen, stoße ich meine Tochter aus dem Fenster und springe hinterher." Se harr dat mookt, dat weet ik.
Op eenmol weer de Rente dor.

Dat allens is in mienen Kopp, wiel ik eegentlich över dat Thema Spoorsomkeit schrieven wull.

Dat geiht nochmol üm dat Woter. Nich blots dat Woter vun den Fensterputzer warrt nochmol bruukt. Nee, ok dat Woter vun de Kantüffeln, Nudeln etc. Dat heet Woter mookt den Abfluss rein un man bruukt keen Chemie. Villicht mol Backpulver.

Also, Spaghetti weern to Middag ploont un bi't Afgeten ut den Kaakputt keem dat Woter in dat WC — also in uns Tante Meier.
Un as dat Leven so speelt, rutscht mi de Deckel weg — platsch — un denn weern dat "Spaghetti à la Tante Meier".
Na, bi de tweete Portion heff ik denn 'n Sieb nohmen.

Wat ik noch to Tante Meier seggen wull: Wi kennt jo "Beefsteak a la Meier". Dor kriggt dat Hacksteak noch'n Spegelei bavenop un Braadkantüffeln to Sellschop. Meier kümmt ut de Profeschoon vun'n Meier un hett dorför Paat stahn.

Also goden Appetit un denk an de Ümwelt.