Geburtshülp bi de Söög

vun Günter Weber

De Daag wier ik doch in den Boss, also in den Woold. Wi hebben hier ein recht groot Stück dorvun, dat vun en Tuun ingrenzt ward. Beginn Mai sünd dicht an de Weeg de Söög mit Frischlingen taugang. Frischlinge sünd de Farken vun dat wilde Swien. Nee, dicht bi mutt man nu nich an de Frischlingen gahn! De Mudder steiht mit spitzte Ohren. Sodraad de Farkens quietschen, is se foorts paraat. Nee, so en Wildsau is keinen ümgänglichen Partner!

Frischlinge. Foto Antje Heßler

Ik stünn so in den Boss un heff mi so dacht: "Wo väl Nachten hest du eigentlich in Opas Stall säten..."

Dat wier so: Een vun de välen Söög hett Farken kregen. Natürlich wier ik nich alleen bi dat groote Swien. De Dochter vun den Swiensmeester Wischnewski wier ut Polen in dat lütte Dörp in Vörpommern kamen. "Familientausamenführung" nöömten sei dat. Gertrud hett sei heiten. Sei kunn noch nich veel Düütsch snacken. In Polen hebben sei dat nie nich dörft. Vun Swien verstunn sei äwer allens. Inclusive de Geburtshülp! Wenn dat an'n Avend losgüng, seten wi op dat Stroh achter de Söög un harrten der Dinge. Ja doch, de Söög leeg ok op fein Stroh! Nich so as vundaag in en Zwangsstall, in den sei sik nich ümdreihen kann!

Nee nee, dat Diert schleep nich. Stünnen sünd vergahn, ehrdat dat ierste Farken dat Licht vun'e Welt erblickte. Wi nähmen dat natte Ding inne Hannen un möken dat fein reinlich.

Knapp op de Welt, hebben de lütten Dierten de Vörrertähn al fein scharp hatt. De sünd later von sülben rutfullen, bit dorhin hemm de lütten Beester de Mudder awer dat Gesäuge so richtig maträtiert. Dorwegen müssen de Tähn glieks avschnäden worrn. Met so enen Seitenschneider heff ich dat dohn. Nee, de lütten Farken merkten nix dorvun. In de Tähn seten keen Nerven, hett uns Dr. Grützler, de Dierendokter, vertellt.

Söög mit Farken. Foto Antje Heßler

De ganz Nacht seten wi twei un hülpen mennigmaal teihn lütte Swien, in Gang tau kamen. Ik weit dat noch as hüt. Gertrud un ik kregen jede twei Mark, wenn dat teihn Farkens wieren. Wi hemm sei noch bi ehr Mudder anleggt, dor slepen sei mehrstens in, un wi güngen ok na Bett.

Ik bün ok woll mol inne Schaul inschlopen, wenn ik de Nacht Geburtshülp daan hebb. Ik wast doch ümmer blied, wenn wi de iersten Stunn Sport harrn — egal of inne Turnhall oder in Ollentreptow op den Klosterberg-Sportplatz. As ik denn meddags na Huus kamen bün un müss denn noch Zuckerröven vereinzeln, denn hett Oma mi ümmer met de lütte Hack anstött, süss sleep ik op dat Rövenfeld in.

Hüüt gifft dat dat allens nich miehr. Einzelkorn seit, Unkruut wegsprütt mit giftig Glyphosat, in'n Harvst af na de Zuckerfabrik. Ok de harte Kinnerarbeit, de wi harrn, is hüüt verbaden. Dorför hebbt de Kinner nu bet nameddags Schaul un warrt ok noch vun Klavierünnerricht na Sport un na sünstwat anners schickt. Nich op't Rövenfeld.

Ach ja, dat will ok noch seggen: Gertrud is later enger bi mi kamen. Is nix ut worrn. Schade. Ik heff dat awer siehr gaut hatt in't Läwen. Ik harr even Swien!