Mien
Sleeden
vun Henning Eggers Wiehnachten 1939 wi wärn in dütt Johr jüst ümtrocken vun de Mathildenstraat in Ellerbek na de Schönbarger Straat 97 in Wellingdörp dor kreeg ik mien eersten Sleeden. Gegenöver vun uns Wahnung wär de Kuchelstraat, dat wär fröher mol een Ballastbarg west. He harr so an de 6% Steigung un wär so an de 60 m lang. Juchhei, dor kunn wi fix rodeln. Blots wi müssen heel good oppassen, dat wi nich över den Börgerstieg op de Straat susen. Af un to käm denn ok en Schupo vörbi un verkloorn uns de Gefohr. In Oktober 1944 bi een Bombenalarm smeeten de Alliierten Phosphorbomben aff, een drööp uns Huus, allens brenn op, so ok mien Sleeden. Sleedenfohrn wär sowiso vörbi, denn na den Brand wöörn wi evakueert na Aschbarg an Groten Plöner See. Dor wär dat Eeten un Füerholt veel wichtiger, as mit een Sleeden to rodeln. Wiehnachten 1945 wär mien Vadder ut de Gefangenschop all na Huus kamen. Dat wär veel wichtiger. 1946 fiern wi denn uns eerst Wiehnachten in uns eegen Huus in Sandkamp.
Eerst Wiehnachten 1947 kreeg ik een niegen Sleeden. De wär avers nich so fien as de Eerst. De Stellmookermester Otto Slevoigt harr em woll good herstellt, aver in de Smeed harrn se keen Bandisen, so kämen ünner de Kufen Rundisen. Bi Niesnee kunns gornich mit fohrn. De Sleeden mit Bandisen lööpen as dull. Wenn aver op de Piste Ies wär, denn schust mol sehn, wie de Fohrt afgüng. Wo wi rodelt hebbt? In't Musbargholt, de Wech güng vun den Pavillon Ernst Meier an de Plöner Chaussee daal na den Groten Plöner See. De Knuppen vun de olen Bööken hebbt so männicheen Sleeden tweimookt, orrer de Sleedendriewer flögen in hogen Bogen twischen de Bööm. Dor güng'n veele Schienbeens un Slötelbeens twei un Dr. Hübner müss fix Gips anmischen. Wenn de Bohn so richtig veriest wär, denn güng dat noch bit to 200 m rut op den tofrohren See.
Aver de schöönst Rodelbarg wär op de groot Koppel vun Julius Staack, den Wirt vun't Bohnhofshotel. Meern op den Kamm stünn de Schüerpohl för de Köh, dor dropen wi Kinner uns denn ok. Männichmol wärn wi woll an de 150 Kinner op de Rodelbohn. Dat wär een Schreen, Ropen un ok Blarrn, kanns di woll denken. De Rodelbohn wär an de 200 m lang un du mööst jümmer dörch een Koppeltor dörchstüern, links un rechts wär dreemol Tacheldraht spannt. Dor geev dat denn ok mol blödige Wunnen, besünners bi de lütten Kinner un de Deerns. Wi Jungs hölpen denn ok fix bi dat Verbinnen, besünners bi de sööten Deerns. Uns Daschendööker wärn jo nich jümmer sauber, aver wat hölpt dat, eerstmol wär de Ratscher verbunnen. Wärn wi dörch dat Tuuntor dörch un de Överswemmung vun den Karper Beek wär tofrorn, denn kunn's noch bit to 150 m wiederfohrn. Veel Spoß hebbt wi ok hatt, wenn wi bit 8 Sleeden achternannerbunnen harrn, nu müssen de Lütten un de Deerns sick roppsetten un aff güng dat; een Stüermann leeg op denn letzten Sleeden op den Buug un stüer mit de Footspitzen. Noch so'n Spoß harrn wi Jungs, wenn de smucken Deerns in't Sitten bargdaal fohrn, wi mit Anloop achterran, op den Buug smeeten, de Deern inhaalt, kort an ehrn Sleeden reeten un denn küselt se den Barg hendaal. Oftens güngen se denn ok koppeister un füllen op de Rodelbohn, dor gev dat denn ok Draans un Wehdaag. Nu wärn wi wedder an de Reeg, wi nehmen se denn in de Arms un spennen Trost. Aver dor güng ok oftens een Sleeden bi kaputt. Mien Sleeden hätt dat ok nur 4 Winter överstahn. Wenn dat örrendlich froren harr, denn besorgen wi uns ½ Meter lange Stöcke, an de Ünnersied wörrn Nagels inslagen un anspitzt, denn kunn wi op den Sleeden sitten un peeken. Wenn de Överswemmungen op de Koppeln frooren wärn orrer de See, denn speelen wi Ieshockey, denn wär de Sleeden to'n Antrecken vun de Slittschoh bruukt. De Slittschoh wärn domols de reinsten Hackenrieter, denn se wöörn jo ünner de Schoh fastschroben, tomeist harrn wi vörn un achter noch Lederrehmen to'n Fastholen. Wat harrn wi doch blots för'ne fiene Jugendtied, ok wenn't nich allens geev. Wo gifft dat noch dat Speeln mit Deerns un Jungs? Un wenn't Schietwedder wär, denn hebbt Bööker över Bööker leest un ünnernanner tuuscht. Wi wärn ok ohne Fernsehen, Laptop, i-Pad, Handy unsowieder rundüm tofreden. Wat een nich kennt, misst een ja nich. Ik segg nich, dat dat Internet nich en fiene Saak is; aver de Minschen meet sik jümmer an dat, wat de annern Minschen ümrüm hebbt. Un dat's een Glück, denn wokeen weet, wat morgen allens erfunnen warrt? Un wo unglücklich weern wi, wenn wi uns hüüt al argern wöörn, dat wi dat noch nich hebben köönt!
4.3.2018
|