Schrieven mit Griffel un Tastatur
Bi't Opkloren vun mien Schrievdischschuufladen harr ik opmal den Griffelkasten inne Hand, den ik vun mien Papa arvt heff, as ik 1957 na School keem. Schrieven lehrt heff ik inne Grundschool mit'n Griffel op de Schievertafel.
En Siet mit Lienen: "Auf, ab, auf, Pünktchen oben drauf!"
Dat weer dat lütte "i". In mien Ledderetui harr ik noch en Blie- un söss Buntstickens, en Lienholt, Anspitzer un Ratzefummel'. Ok en Schachtel mit Wassstickens, de Fibel, dat Rekenbook un de lütte smerige Swammdoos funnen noog Platz in mien Leddertornister. De Tafellappen bammel na buten.
Wat'n Freud, as dat de eersten Reken- un Schrievheften geev! DINA5, swatt, mit'n Opbacker för den Naam, en richtig bunnen Heft weer dat. Un en nie'et geev dat eerst, wenn een dat ole kumplett vullschreven harr.
Bald weer denn ok dat Dröögblatt nödig. Oma köff mi mien eersten Füller mit den ingraveerten Naam. Un ik kreeg mi egen Dintenfatt. Königsblau. Wat'n Angang, tominnst de eerste Siet in dat nie'e Heft ahn Malöören vull to kriegen! Blots keen Dintenplackens, keen Krickeln, Kleien or Verwischen. Heften harrn wi för Reken, Düütsch un ahn Lienen
mit Lienenblatt för Sakenkunn. Op de högere School hett sik bet to de sövente Klass
nich veel ännert. Mehr Fachen, mehr Heften. Sülvst de Rezepten in Huusweertschoop weren Diktaten. Dree
lütte DINA6 Heften bruuk ik ok noch: Een för Vokabeln
in Ingelsch, een för Regeln in Mathe "Summand plus Summand
gleich Summe." Dat Drütte för Sport: "Meine
Tochter kann heute nicht mitturnen, weil sie ihre Regel hat."
Datum, Ünnerschrift. Wo faken heff ik höört: "Das
letzte Mal ist aber noch keine vier Wochen her!"
Fehlers dörven wi nich mehr inklammern, mussen se nu mit't Lienholt dörchstrieken. Dintenkillers harrn wi ja noch nich, un dat witte fleten Tipp-Ex kunnst op Ümweltpapeer ok vergeten. To'n Glück geev dat nu keen "Schöönschrieven" mehr, aver Vörschrieven un "rein" Afschrieven weer sogor in Klassenarbeiden begäng. Ok privat' heff ik as Schölersche schreven: Oorloffspostkorten,
Breven to en Breeffründin in de DDR', Poesiealben (leger
as Schöönschrievheften), Leevsbreven.
An de pädagoogsch Hoochschool güng dat jümmers noch allens fein handschriftlich, man för de wetenschaaplich Huusopgaav muss en Schrievmaschien her. Mit Papa sien Reisschreivmaschien kunn ik keen Dörchslääg tippen, un so köff ik en ole brukte grote "Continental" Schrievmaschien in en Laden för Büromaterial. Dat lütte f weer jümmers 'n beten scheev, man de Dörchslääg weren kloor un dat Original kunn ik mit Korrekturpapeer ganz fein torecht maken. Heff aver ok männicheen Siet nich blots eenmal tippt! Düt is keen Lögengeschicht nich!: Denn Februarmaand 1973 kunn ik as Lehrersche an miene Wunschschool
losleggen.
Mit de Computers un Druckers kemen denn sülvst-maakte Arbeitsbläder as en Stormfloot över uns School. Ne, wat kunnst mit so en Schriev-, Reken- un Mal-Dings' nich allens maken! Wat hefft wi in de Programmen wöhlt! Wat hefft wi Disketten wesselt! Wat hefft wi druckt! Un wo veel Geld un vör allens Tiet hett de nie'e Technik uns kost! Bün nu siet ölven Johren Rentnersche. Laptops'
und Whiteboards' heff ik inne School nich mehr beleevt. Siedenwies schrieven (un dorbi öven) is för de Kinner
nu bald kumplett ut de Mood: Löcker utfüllen (op Lienen,
de oft to kort sünd), Wöör inringeln oder verbinnen,
bi Utwahlantwoorden ankrüzen.
Privat heff ik noch veel un lang vun Hand schreven: Breven, as dat noch keen Internet geev. Postkorten, as een in Daanmark dat Porto noch betahlen kunn. En lütt Book mit Rezepten, en Daagbook för mien Dochter un de Vertellens för mien Enkelkinner warrt hööd as mien Oogappel. Wilhelm Busch hett annertiets al seggt: "Das Schreiben, das
Schreiben soll man nicht übertreiben. Das kostet bloß
Papier." Männichmal schriev ik ok op mien Handy. "Oma, warum tippst du nur mit einem Finger? Das dauert doch viel zu lange!" "Wieldat ik de anner Hand bruuk, mien Handy fasttoholen, mien Jung." Blots mien Klenner is jeedeen Johr en smuck lütt Book. Beten groot för de Handtasch, man "Wat mutt, dat mutt!" 12.1.2025
|