Opschreven vun Rudi Witzke Folg 1: In't Johr 1924 geiht't los! Wegwieser Wokeen kennt schon de Sunsche Wisch? Is dat en Eck in Fantasia-Land? Överhaupt nich! Dat weer maal bit in de laten dörtiger Johrn en Buurndörp up'n Zingst un mien Gebortsdörp. Un de Darß, Zingst, Hiddensee, Rügen un Usedoom billen de Küst vun Vörpommern. Up de Koort sünd all de Steden un Placken to finnen, vun de nu snackt ward. Dör Klick op de Koort köönt Se ehr ok nochmal grötter maken. (Trüch kaamt Se denn mit den "Zurück"-Knoop in de Symbolliest vun'n Browser.)
|
Poor Wöör vörweg Von Scholen un Schoolbeleevnisse is so veel vertellt, dat een dat
nich mehr lesen mag. Wokeen maal up en gemütlich Tosamenkumst
weer, wo mehr as dree Liehrerslüüd tosamen weern, de höllt
sik nu noch de Ohren to. De snacken vun School, vun School un denn
noch mal vun School. Elkeen weit dat beder. Un de Stimmen warden
jümmer luder. Ne, laat mi in Rooh mit Schoolgeschichten un
Liehrerslüüd in en privaat Runn! Villicht is doch noch von Bedüden, koort to verkloren, dat de Scholen in de Dörper Wieck, Born, Prerow, Sunsche Wisch un Praamort "Eenklassige Scholen" weeren. Dat bedüüdt, dat alle Kinner ut dat Dörp in een Klassenstuuv to glieke Tiet vun eenen Schoolmeester Ünnerricht kregen. Dat güng so, dat de Schooljohre, mit de de Liehrer nicht direktemang snacken dä, Stillarbeit makten. Se schreven, rekenten orrer malten. Nüms kunn Kinner hinnern, mit een Ohr den Liehrer totohören, wenn he de Groten wat vun de Völkerwannerung orrer anner spannen Saken vertellte. |
Wi fangt mit de School-Reformen up en Insel an. Annerletzt maal hett mi Hinnerk Bussert ut Sievertshagen en Döntje
vun den Buurn vun de Oie vertellt. Sienen Naam heff ik vergeten.
Villicht hett Hinnerk ok de Oie mit'n Lütten orrer Groten Kirr
Un dat weer nu so: Hans Giede, so en vörnehme, fiene Stadtminsch,
weer Liehrer in Müggenborg up'n Zingst na Alfred Diedrichs
woorn. De Pädagogschen Reformjohren weeren vull in de Gäng.
Eens Dags hett he sik na de Oie översetten laten. De Schipper
un he sehgen, dat de Buur flinkföötig hen na't Huus güng,
as he mitkregen harr, dat Besöök keem. De Schipper un
Hans Giede harrn dat Boot fa Denn seten se in de goode Stuuv un snackten orrer "sprachen" von dit un dat orrer "dies und das". Un de Buur wüßt, wat sik schickt. "Ik mutt mien Gäst wat anbeiden!" dacht he sik un tröck ünner't Sofa en Pappkarton vör. En Specksiet keem up'n Disch, en Kanten Broot un Messen dorto. Mit en grootes Metz sneed de Buur elkeenen akraat en liek grootes Stück Speck un Broot af un schööv dat den Gast mit en Metz röver. Wieldat he wüßt, wat sik hört, wünscht he denn noch gooden Apptiet. Hannig sneed he sik över'n Dumen sienen Speck un kaute genöötlich Broot un Speck. Hans Giede greste sik woll denn wat, besunn sik avers, wat de Schoolraat seggt harr. Mit wat hoge Tähn kaute he Broot un Speck, smecken, ne smecken dä em dat nich. Em weer gor nich woll tomood. Ok nich, as se mit'n Richtenbarger Koorn naspeult harrn.
Hett Hinnerks Döntje "en Moraal vun de Geschicht", de hüdigendags noch güllig is? Ick glööv meist ja, blots de mutt de Leser und de Lesersche alleen rutklamüstern. 5.6.2005
|