Wiehnachten allein tauhuus van Ludgerd Lüske Dei olde Schaulmester, wi kennt üm gaut, is heil allennig up dei Welt. Hilligaobend kreeg miene Mauder mi un use Kinnerwicht mit Wiehnachts-Beschüt up den Padd nao den olden Mann. Wi drögen ein grotet Paket mit bunte Stricks doran. Up dei reine fägte Treppen steegen wi nao baoben un kloppden an dei Dörn. Dei güng sachte aopen, ick müg bold nich rin gaohn äöwer den fienen Teppich. Wi säen üm dei Greuten van use Mauder un läen dat bunte Paket up den Dischk. In siene Staobend stünnen rund üm einen hogen Speegel
luuter schwarte Scherenbiller, sowat har ick noch nich seihn. Dei
olde Schaulmester frög mi, off ick mi up Wiehnachten fraien
dö. Ick nappkoppde. Dei olde Mann trück mi hoch up siene Kneie un drückde sien Gesicht an mien't, hei säe liese: "Du büs ein'n besten Jung'." Läöter, tauhuus, vertellde use Kinnerwicht miene Mauder,
dat ick orig huult har. Miene Mauder streek mi schachte äöwer't Hoor un säe: "Vellicht mag hei vanaobend bi us wän? Gaoht gawe hen un fraogt üm!" Leiwer dön wi nicks! Läöter an' Aobend kloppde et bi us vörsichtig an'ne Huusdörn. Dei olde Schaulmester was wohrhaft dor. Wi nöhmen üm mit in dei Wiehnachts-Staobend. Use Wiehnachtsboom un sünners use Klavier gefüllen üm. Glieks seet hei vör dat Instrument un wi hörden den Klavierklang un süngen mit: "Stille Nacht, hillge Nacht..." Noch Johre läöter denk ick gern an'n Hilligaobend an den Schaulmester sien Musik-Geschenk in use Wiehnachts-Staobend. |
Biller: Ludgerd Lüske
24.12.2020
|