Seemannsgarn:
Twee dode Lamas

vun Günter Sohnemann

In'n letzten europääschen Haven kregen wi noch en Decksladung för den Zoo in Djakarta — fröher Batavia —: twee Lamas. De Bootsmann kreeg de Opgaav, he schull sik üm de Beester kümmern. Ahnen harr he nich dorvun, keen Schemer — mit dat Ergeevnis, dat de twee Lamas bi de Överfohrt doodbleven, wieldat se sik nich noog bewegen kunnen.

De Bootsmann harr nich veel Dörchblick, avers dat Lama ok nich!

Noch nich mal dat de Lamas dood weern, is de Bootsmann wiesworrn. He haal den Kaak. De stups sien Wiesfinger groff op de apen Ogen vun de Lamas. Denen weer dat eendoon; se weern ja dood.

As Bewies müss de Kaak nu noch jedeen Lama en Ünnerbeen mit Hoof afsnieden un in'n Köhlruum opbewohrn — för de Versekern.

De Kadaver vun de twee armen Deerten hebbt denn de Haie vun'n Indschen Oozeaan heel seker entsorgt. Schaad! Een Week later, un wi harrn ehr in Djakarta an Land geven kunnt.

Nu klappern wi de Indoneeschen Inseln af. Op Celebes hebbt wi en ganzen Feldflooghaven aflaadt. Dat weern Unmassen lochte Stahlplatten, de een as Legosteen an'nanner stecken kunn — endloos in Länge orr Breed, je na Wunsch.

In de See vör den Haven legen poor romantische Inseln mit witten Sandstrand, Palmen un Hütten. De Mannschap hett en Bootsöven bruukt, dor mal en Utfloog hen to maken. Ik kunn nich mit — ik müss Drinkwater övernehmen. Dat harr ik wat faken daan in all de Havens: en dicken Füürwehrslauch un denn Water Marsch. Avers hier op Celebes kreeg ik en Goornwaterslauch an Bord, ut den dat sachten drüppeln dä. Weer nix mit Droominseln besöken.

Wenn de Lamapolizei ok vör de Droominseln krüüzt — nee danke!

Ik kann de Naams vun de Havens gor nich mehr all butenkopps seggen, de wi anlopen hebbt.