Seemannsgarn:
Dree Stück Krüderseep vun Dralle

vun Günter Sohnemann

Uns Ladung för Chile bestünn ut Produkte ut Düütschland. Nienich vergeten heff ik dree Stücken Seep: Dralle Duftende Kräuterseife. Dree Weken na Valparaiso eerst kemen wi dorto, den Laadruum optorümen, dat Stauholt to stapeln un uttofegen.
Dorbi funnen wi teihn Stück vun de Seep in'n Dreck.

Wiss weer de Karton vun Havenarbeiders opbraken woorn, un düsse Stücken weern in den Affall twüschen dat Stauholt kamen.
Mit ruhig Geweten nehmen wi de Seep an uns — sünner Unrechtsbewusstween, as de Jurist seggen wöör. Ik heff dat in'n Waschruum ok noch luud laavt: "Dralle, wo rüükst du fein, un reinlich maakst du ok noch!"

De Folg weer, dat ik stantepe vun'n Ladeoffzeer Bluhm wegen Ladungsdiebstahl bi'n Koptein mellt woor.

Dor müss ik nu antreden un woor mit'n luud Dunnerweder beten lütter maakt. Sodennig müss ik vertellen, wennehr un woans wi de Seep funnen harrn. Ik kreeg verklaart, wat ok dat Ladungsdiebstahl is.

Ik fröög, wat ik denn harr maken müsst, na de Regeln vun de Hannelsschippfohrt? — Ik harr se den Ladeoffzeer geven müsst, weer de Anter. Un de harr denn en Protokoll schreven. Un de Seep achterna över Bord smeten.

Mien Anter weer, dat harr ik doch ok maakt, bloots dat noch en beten Dreck vun't Lief rünnerkamen un mit över Bord gahn weer.
"Snackt Se keen Undöög, de Saak is eernst!", bölk mi Koptein Petersen an — un möök dorbi en fründlich Gesicht. Ik harr nich dat Geföhl, dat vun em wirklich wat Leegs to verwachten weer.
"So", sä he, "ik bestraaf di mit 50,00 DM, de betahlst du an de Gesellschap to de Rettung Schiffbrüchiger. Den Straafbescheed kriggst du ok noch schriftlich. Maak so en Dummtüüch nienich wedder, un nu rut mit di!"

Ik tööv noch hüüt, dat mi Koptein Petersen den Breef gifft. Betahlt heff ik nienich wat. Ik glööv, he hett mi mien 19 Johr un de Daad as Dösigkeit anrekent, un de Saak weer ut de Welt.
Bloots de Ladeoffzeer Bluhm, de sä mi achterna: "Kiek, dat hest du nu dorvun!"