Seemannsgarn:
Landgang, Deel 1

vun Günter Sohnemann


Wenn en Schipp in'n fremden Haven liggt, denn kann't nich anners ween: Junge Mannslüüd vun't Schipp gaht na Fieravend an Land, dat se Land un "Lü" kennen lehrn köönt. Un düsse Landgäng an en langen Arbeitsdag, de gaht denn bet in'n fröhen Morgen rin. Mööd rullt se denn ut de Koje för den neegsten Arbeitsdag. Mit beten Pick hest ok noch en Huusdeert mitbröcht — so'n dicken fetten pickenswatten Kater, den du mit Aspirin in Schach to hollen versöchst.

Na't Fröhstück heet dat denn noch acht Stünnen för't Schipp dor ween, Rost kloppen, malen orr Reepen splieten. So'n Dag to överstahn is förwiss swoor, un den ganzen Dag dreiht sik bloots een Gedank in dien Kopp: Wennehr is Fieravend? — Un natüürlich swöörst du di hooch un hillig: Hüüt gah ik nich an Land.

Is de Fieravend denn dor, du hest duuscht un Avendbroot eten, dennso kümmt al de eerste Anfraag vun en Bordkameraden: Kümmst du mit an Land? — Na kloor, weer doch gistern Avend schöön in de Bar "Blue Moon" — un ehrdat du di versühst, büst du in en weligen Pulk vun Bordkameraden al wedder op'n Weg in't Künstlerviertel.
Äh, pardon. Roodlicht-Havenviertel.


Ok en Aart Roodlicht: Avend in Callao. Bild David Almeida/Wikimedia Commons

Esmeralda

Denn geiht dat in de Bar "Blue Moon", worüm? Wieldat wi dor jümmers hengaht vunwegen dat Beer un de Deerns. Un mennig vunwegen Esmeralda — en unbannig smuck Fruunsminsch mit en gewaltigen — äh, Umsatz. Naja, ok mit den gröttsten Bossen.

Esmeralda weer mit den Bootsmann Schulze vun de M.S. Vogtland verlaavt — en poor öllere Matrosen wüssen dat. De Vogtland weer, jüst as uns Schipp, de Rheinland, in'n Liniendeenst Westküst Südamerika. De Vogtland weer avers eerst in veer Weken to verwachten.

Esmeralda weer eenfach to un to propper. Ehr lange Been steken in Hot Pants, un in ehr Bluus harr se nerrn man bloots en Knütten slungen — na, dor kunnst veel sehn, wat Lust op mehr maken dä. Un verlaavt orr nich — dat duer nich lang, bet Esmeralda mi un ok anner anbeden dä, mit ehr op de Stuuv to gahn. För een Dollar!

Generell wull ik dat woll; man för een Dollar?! Ik keem mi billig vör. Nee, sä ik to ehr, mit mi geiht dat bloots för simpático! Un wat se denn nich ehrn Bootsmann Schulze vun de Vogtland tru weer?
Na klaar bün ik tru, lach se, ik slaap bloots mit HAPAG!
Wi lachen un verstunnen.

Wedder neegsten Morrn in de Mess bi't Fröhstück. Poor Matrosen vertelln, se harrn mit Esmeralda slapen.
Denn güng dat Halloo avers los! "Hallo Swager!", heet dat denn — jedereen, de datsülvige Bett deelt harr (orr dat vörgeev), nööm den annern "Swager".

Een Week legen wi in Callao in Peru, un Esmeralda hett swoor för ehr Geld arbeidt. Jümmers wedder versöch se, ok mi in ehr Bett to snacken, man mien Bedingen bleev, dat wüss se: bloots för simpático. Man se müss Geld verdenen — ehr Tohöller weer jümmers in'n Achtergrunn.

As he een Dag nich dor weer, keem se bi mi an un trock mi vun'n Disch weg: "Komm, Simpático!" Ik folg ehr as'n Lamm un dach, se geiht mit mi in ehr "Arbeitsstuuv" in'n achtern Deel vun't "Blue Moon", 'neem se för normaal mit ehr Frieers verswunn. Nee, se föhr mi ut dat Lokal rut üm poor Stratenecken in ehr egen lütt Wahnung! Dor möök se mi eerst en Bohnengericht hitt, un wi eten tosamen warm to Avend. Se harr sogor en köhl "Holsten"-Beer op'n Disch brocht. Dorbi radebreken wi op Spaansch, Düütsch un Ingelsch. Se sä mi düt un dat Kompliment un ik ehr sachs ok. Dat woor nett un netter un opletzt legen wi in ehr Bett.

As dat denn eernst woor, froog se mi opmaal, wat ik in Alemania en Deern harr.

Ik töger en Stoot un sä "Si" — dor lang se achter sik un tröck so'n Daler ut Aluminium vör, den se mi geev. Dat weer en amerikaansches Armee-Präservativ!

Ik dach bloots, wenn se mi dat gifft, warrt dat woll sien Ordnung hebben — un heff dat bruukt.

Later müss Esmeralda wedder trüch in de Blue Moon Bar.

Dor weer meddewiel veel passeert.


28.6.2020

 


na baven