Seemannsgarn:
Dschungel an Bord

vun Günter Sohnemann

Op de Heimfohrt möken wi en Hollstopp in Guayaquil, Hööfdstadt vun Ecuador. Wi wulln Bananen laden.

Mit de Havenarbeiders weer en ganze lütte Armee vun Hökers an Bord kamen, de lüttje Krokodile, Slangen un Höörns vun exootsche Deerten verköpen wulln. De Deerten weern natüürlich dood, avers levensecht präpariert. Ja, to mien Seefohrtstieden geev dat noch keen Aartenschuul-Gesetten. — Ik heff en ganzen Koppel Krokodile köfft.

En billigen Pullover heff ik gegen teihn handflochten bunte Sombreros tuuscht. Dacht heff ik dorbi an mien Giesela un ok an mien Patensöhn Klaus in Hamborg. — Klaus hett sik dull över sien Krokodil freit; he hett dat hüüt noch.

Dieffenbachia

Ik harr jümmers Freud an, all Frünnen un Verwandte lüttje Kuriositäten ut frömde Länner mittobringen. Dorför kunn ik ok Uurwooldplanten so as de wittgröne blättrige Dieffenbachia (de giftig is!) per Koop orr Tuusch kriegen. Beleevt un begehrt bi de Hökers weer uns gode ole Kernseep vun Sunlicht. Tollfrie Zigaretten un natüürlich Snaps woorn ok geern nahmen. Uns Kamern an Bord leten bald mehr as Blomenladens, nich mehr as de Slaapsteden vun Seelüüd.

Priesfraag: Woneem in düssen Dschungel slöppt de Seemann?

De Blomen in de Kamern woorn natüürlich gaten, pleegt un heegt — avers bald woorn wi wies, se bruken dat Sünnenlicht. Dat de utstoppten Krokodile dormang rümmerkrupen (orr eher nich krupen) dään, hülp jem nix.

De öllern Matrosen harrn sik Unmengen an Planten köfft; se vertelln uns, in Antwerpen in Belgien wöörn Hannelslüüd an Bord kamen un Unsummen för de Planten un de exootschen utstoppten Deerten betahlen. Een Maschineningenieur harr sik wohraftig en levigen lütten Bananenboor mit grote blanke Knoppogen köfft. Uns vertell he, för dat putzige Deert betahlen de Belgier meistto en ganze Monatshüür. Ik wunnerwark; man ik köff bloots 20 Dieffenbachia, dat funn ik noog. De wöörn — so sään se mi — 100 DM bringen, dat wöör langen, meen ik.

De Maschinist mit sienen Bananenboor hett avers mal nich oppasst — de Boor neih ut un verswünn in den Dschungel vun Rohre un Lüftungsschächt in so'n modern Schipp. — Allens Söken un Ropen weer vergeevs, dat Deert bleev verswunnen.

Poor Daag later harrn wi en Seesünndag un frie. Allemann stunnen an Deck mit'n Buddel Beer, de Sünn schien warm, en lichte Dünung weeg dat Schipp. Wi keken de flegen Fischswarms na, de ut een vun de Dünungsbargen rut över dat Dünungsdaal in de neegste Dünung flirren un fladdern induken dään.

Ut de Schippsopbuuten ruusen de Lüfters op vulle Tuuren. Peng!, en dumpe Knall — all uns Köpp dreihn sik na de Steed vun'n Knall. Ut een Lüfter keem en Wulk vun stuffig Fell, vermengelt mit dat Bloot vun den Bananenboor. Bedrippst keken wi uns an; jichenseen sä: "Dat weer denn woll dien Monatshüür!"

Ja, de grote Deertenhannel à la Hagenbeck, dat woor nix. Tofreden dach ik an mien Tuuschhannelsworen. Ik harr en Stang Lucky-Strike-Zigaretten tollfrie för 4 DM köfft — un mien 20 Dieffenbachia. Man na un na güng mi un mien Bordkameraden düsse Dschungel in uns Kamern op den Senkel, un wi kemen övereen, wi wulln all Planten in de Lukentasch an Deck lagern. De Moses kreeg den Opdrag, de Planten to geten.

Dat klapp wunnerbaar. Wi kunnen de Planten sogor wassen sehn — orr weer dat Inbilden orr Besitterstolt?

Poor Daag harr dat op See nich regent. Nu dreven dicke Regenwulken över de See; man uns Schipp weer noch nich in den Regen kamen. En besünners kloke Matroos wies den Moses an, ünner all Regenrohre an Deck Emmer un Schötteln optostelln; denn Regenwater is för Planten — eerst recht Uurwooldplanten — ja bekanntlich dat Beste.

Denn keem de eerste Wulkenbruch över dat Schipp dal — un höör bald wedder op, denn dat Schipp fohr ja mit sien Fohrt ok ünner de Wulken dör. De Moses dä, as he anwiest weer, un begeet uns Planten mit dat opfungen Water, dat de Eer in de Pött ok flietig opsugen dä. Prima.

Neegsten Dag sehgen de Planten al beten kränklich ut. Noch een Dag later hungen se alltohoop in Agonie över ehr Pottränner un kunnen nich mehr. Ut, to Enn, vörbi! Wat weer passeert? — De eerste Regenguss harr dat Meersolt vun Deck spöölt un in dat Geetwater för de Planten bröcht. So'n Schippsdeck is ganz schöön soltig vun dröögt Meerwater!

Wi geven nüms de Schuld, wo schull dat för good ween? De Planten kregen na'n poor Daag, as kloor weer, dat se dat nich överleevt harrn, en gau, smucklos Seemannsgraff.

So hebbt sik uns Geschäftsdrööm bookstäävlich in Luft un Soltwater oplööst.

Immerhin kemen de Sombreros heil in Hamborg an!
De Krokodile ok.