Seemannsgarn: vun Günter Sohnemann Uns Schipp leeg in'n süden Deel vun Chile vör den Haven "Corral" op Reede. Dat weer Sünndag, un uns woor de Tied bannig lang. Keen Schangs, an Land to kamen. Koptein Petersen wull eerst morgen in den Haven inlopen un so för een Dag de Havengebühren spoorn. Un dorwegen legen wi op düsse windige Reede. Op de Süüdhalvkugel weer de Winter in't Kamen. Dat woor orrig koolt; an Deck wulln wi bi düsse Tempraturen ok nich blieven. Lever bleven wi ünner Deck. Un denn slöög een in de Mess vör, en lütte Fier to maken. Den Grund orr Anlaat, den wi uns dorto utdacht hebbt, den heff ik vergeten, avers dat wi fiert hebbt, dat weet ik hüüt noch wi hebbt fiert as unklook, un so ganz bi Verstand weern wi wirklich nich. As dat so is, wenn junge Lüüd Party maakt. Toeerst güng dat hooch her, de Stimmung weer welig; man denn harrn wi en besünnere Snapsliek. En Reiniger ut de Maschien leeg sprüttenduun un in depen Amidam ünnern Disch. Düsse Maschinist weer bi't Fiern jümmers de Eerst, de sik ünnern Disch supen dä. In uns Suffköpp woor de Idee boren: "Mit em maakt wi en Seemannsbeerdigung!" Nix as ran. Twee anner Reinigers ut de Maschien halen Matratz un Linntüüchs ut de Kamer vun de Snapsliek. De Matratz keem op den Disch merrn in de Mess; de Mann woor mit all uns duhne Kräft dor baven op wucht't. Todeckt woor he mit sien Betttüüchs; un över de ganze Bescherung breden wi fierlich de düütsche Flagg. Mann, wat en Anblick! Wi stünnen richtig stramm vör uns egen Wark (so stramm wi jüst noch stahn kunnen). Wenn morgen fröh de eerste Matroos orr egaal wokeen to'n Fröhstück in de Mess kümmt, de müss doch den Schreck vun sien Leven kriegen den Fröhstückshunger wöör em dat wiss verslaan. Denn de, de nich harrn mitfiern wullt, dat weern de Spaaßbremsen, un de, so glöven wi, weern wi noch wat schüllig. De schulln sik mal schöön bet in de Knaken verfehrn! Dat geev avers een Problem. De Liekenbahr möök ja Indruck; avers uns "lebennige Dode" drauh rünnerfalln, wenn he orr dat Schipp sik rögen dä. Un wi slingern ganz good op de Reede. (Un vun den Snaps.) Wat doon? He müss fastbunnen warrn! Mit wat? "Treck de Flaggenlien ut den achternen Mast!", sä
een vun mien duhnen Kamraden. Na, ik denn los. Heff de Lien vun'n Achtermast haalt. Heff ehr vun de Klampe lööst. En kotten Ruck, un zack keem de Lien vun'n hogen Mast an Deck flagen. "Peng" möök dat. Zack, fix opschaten, un af in de Mess. Dor woor ik mit groot Halloo begrööt. Vundaag föhl ik mi gor nich mehr heldenhaftig, wenn ik dor an denk. Dormalen weer ik de starke Typ, de Jungtimmermann, de de Flaggenlien ut'n Mast trocken harr. Sorgen möök ik mi nich. Lichtmatroos Willi Bahr ut Cuxhaven wöör ehr morgen wedder rinmaken. He wöör de Lien nehmen un ehr wedder inscheren in den Flaggenblock hoch baven in den Achtermast. Dor buten an de Rah dree Meter vun'n Mast weg in't Nix. Eenfach so. Klaar. Nu woor uns Snapsliek op de Back (so warrt de Disch an Bord nöömt)
mit düsse Lien fastsnöört. Wi hebbt eenfach de Lien
mehrmalen över dat Betttüüchs un üm de Back
rümmerwickelt. Sehg ut as en reesenhaftigen Swiensrullbraden
bi'n Slachter. Wi lachen uns krumm, dat Ganze woor denn noch fein
fotografeert, Knoten un fertig. De Maschinist slööp sien Duhntje fein versnöört op den Disch ut.
24.10.2019
|