En nie'et Hobby
Wo ik an't Sammeln kamen bün 

vun Meike Balzer-Fraun

Mien 13. Geboortsdag schull wat Besünners ween: Wi wörrn domals ja keen ‚Teenagers', wi wörrn ‚Backfisch', keen Kinner mehr, also keen Koken un Kakao nich!
Braatwust vun'n Rost schull dat geven. Un Anjola un Sinalco.

En "Grill" harrn wi 1963 noch nich, man veel Klinker in'n Hoff. De heff ik fein övernanner stapelt — lütten högeren Rand ümto un en poor Extra-Steen, dormit ik den Rost ut'n Backaven in de Hööchde verstellen kunn.
Holtfüer anböten harr ik al lehrt, un över de Gloot kunn ik de Wust fein rösten. Ahn Holtköhlen geiht dat ok.
De Wust wull ik bi Stockhinger in Bremen op'n Liebfrauen-Karkhoff köpen, wo dat jümmers, wenn wi inne ‚Stadt' weren, "Eine vom Rost, bitte!" geev.

Fehlen noch de Töllers! — De ut de Köök weren meist 'n beten oolt, un de "Guten mit dem Goldrand" much ik ok nich lieden. Man Opa sien Süster, Tant Sinchen, de harr düsse smucken olen "Zwiebelmusterteller", witt mit dat blau Muster. De much ik to un to geern. Se hett se mi utlehnt, un mit veel Papeer dortwüschen heff ik se in mien Fohrradkorf hen un her transporteert.

So heff ik de eerste "Grillfete" in uns Goorn fein torecht kregen, un den "Grill" hefft wi vele Johren lang bruukt.

Söss Johren later, ik weer al verlöövt, geev Opa mi en groot Paket.
Tant Sinchen weer doot bleven, un wieldat se sik dunnemals so höögt harr, dat ik ehr Töllers utlehnt harr, hett se mi all ehr "Zwiebelmustergeschirr" vermaakt.
Tassen, Töllers, Melk- un Zuckerpött, Eierbekers, Tee- un Kaffekannen, Kokenplatten, Brootschalen un wat nich allens!

De Familje hett sik över ‚de verrückte Deern', de dat ‚ole Tüüch' sammelt, bannig amüseert, man se weren faken ok heel tofreden, wenn se ehre olen Saken nich wegsmieten mussen.

Op düsse Oort un op vele Flohmarkten bün ik stolte Besittersche vun handweevt Linnendecken, brune Toonwoor, fiene Glöös, zoorten sülvern Dannenboomsmuck mit de passliche Speelklock för den Boom un jümmers wedder "Zwiebelmuster" worrn.

Mit olet Familjenmöbelmang hefft wi uns eerste Wahnung utstaffeert, veel aver na un na wedder utmustert.

Dat Zippelmustergeschirr weer uns Alldaagsgeschirr, bet uns lütt Dochter un ehr Frünnen anfungen, alleen to eten. Sietdem is dat uns Fierdaagsgeschirr.

Veel vun de annern olen Saken heff ik faken inne Hand. Dat allens un ok Oma ehr leefst Goornwarktüüch laat mi nich vergeten, wo veel schöne Stünnen wi in Köök un Goorn tosamen arbeidt hefft.

Is de Dischdeek nich en Genuss?

Mit dat Sammeln vun Huusholtkrams heff ik ophöört, as ik mien Moder un Swiegermoder ehr Huusholden oplösen muss.
Bün nu heelfroh, wenn mien Dochter wat ut miene Schappen bruken kann.

Blots an olet Zippelmuster kann ik slecht vörbi gahn. Heff verleden Johr in Däänmark noch en lütt Streudoos ut Porzellan funnen. Allerbest för Kaneel un Zucker för mien Enkel ehr Pannkoken.

Sammeln do ik aver al woller — plattdüütsche Böker — mien nie'et Hobby.

Saken ut fröhere Tieden

Ik heeg veel olen Kökenkraam,
ok Oma ehren gröttsten Sleef.
Wann jümmers ik an't Röhren bün,
föhl ik: "Wat harr mi Oma leef!"

De smucken Zippelmustertassen
haal'k för Besöök blots ut mien Schappen.
Kaamt ok nich in de Spöölmaschien.
Na'n Opwasch bruukst en linnen Lappen.

Wi leggt dat op bi Festdaagseten,
dat ole Dischdook, witt, ut Linnen.
Flass breken, kämmen, spinnen, weven.
En suer Stück Arbeit stickt dor binnen!

En Rükelbusch in'n Melkpott blöht.
De Kruuk, de höllt de Appeln frisch.
Lütt Fettnapp nu för'n Talliglicht.
Mien Kump mit Nööt steiht oppen Disch.

Echt Lametta, glinstern Klocken,
fien sülvern Smuck. An'n Wiehnachtsboom
wüppt Vagels mit ehr'n Feddersteert.
Wat weer dat eens en Kinnerdroom.

frie na Sophie Dethleffs
‚Die alte Truhe'