Un denn wöör nich mehr schoten,
Hunnerte vun Fleiger smeten kein Bomben miehr.
De Russen harrn uns ünner ehr Fuchtel.
Dor bröken in dit orrer dat Dörp Süken ut,
Thyphus! Cholera!
All müßten hen na Bartmannshågen
un kregen Sprütten gegen alle Süken.
Rolofshågen harr dat besünners herkregen.
Dor müßt up'n Karkhoff
Kuhl an Kuhl graven warden.
Ik harr dorbi ok mien Daun.
Na de Wenn müßte ik hen na dissen Karkhoff.
Mi schööt de Schreck dörch de Gleder:
De Kark weer en Ruin.
Dat 700 Johr ole Buuwark
weer en Ruin.
För solk Spinnerie
harrn wi keen Geld,
sää en bedüden LPG-Maker.
Vun de Graffsteden weeren bloots
de an'n Upgang pleegt.
Dat vun mienen Buurn un sien Fruu ok.
Keen Teiken vun de legen Johrn,
dat grote Starven na Kriegsenn.
En Verein will nu aver doch
een vun de öllsten Karken dor up de Eck
wedder upbuen.
Keen Bomb hett se tweireten,
keen Minschenhand afwrackt,
Wader, dat Muurpoggenstäuhl gefööl,
Wader, dat as Ies de dicksten Muurn tweireet,
Gliekgülligkeit, wenn nich Hatt
ritt daal,
wat Minschenhand maal upricht harr.
|