Rollig Katten vun Günter Weber
Wenn de Katt sik putzt, kümmt Besäuk. De Fraag is ja, kümmt bi de Katt Besäuk orrer kümmt de Besäuk bi ehr Herrchen, Frauchen, also bi ehr Büssen-apen-Makers?
Ok wenn de Katt de Oogen tau hett, süht un hürt sei allens. In't Fröhjohr warden de Daag wedder länger. De Måånd steiht praat, üm vull to warden. Dat is Tied för de Katt. "Rollig ween" nöömt se dat. In uns lütt Dörp in Meckelbörg, dor liggen noch ümmer de langen Stangen, mit de sei den Måånd avends hoochschuven, ward jümmer seggt. Dor hebbt wi en Kraug in en Burenhoff hatt. De junge Buur weer jung verheiraadt. Dat weer in Lenzmåånd. Dat Finster stünn op in de Schlaapkamer vun dat junge Glück. De junge Kierl kunn sich ümmer so opregen, wenn de Katten nachts ehr Gedööns in de Tied vun de Rolligkeit makten. Wi Kinners weeren ja dorbi, wenn dat wat uttofreten geev. Wi miauten un krieschten as Katten. Hei keem an dat Finster: Verdammte Katten! dä hei schimpen, güng denn aver trüüch to sien junge Fruu, trüch in de Adebarkist.
Över Dag harren sei in den Kraug enen Unkel. Hei wor mal en hogen Beamten. "Unkel Karl" nömen sei em. Dat wor noch son Richtigen mit Poposcheitel. Unkel Karl weer ok dull "gebildet".
Um Gottes Willen!, hei schnackte doch keen Platt nich. Sommers güng Unkel Karl achterrut an den Meeshoop. In'n Winter verricht hei sien lütt Geschäft in den Pierdstall. Ik kenn keeneen, wokeen dunntomalen up't Dörp son WC hatt hett, as wi vun Dag hebbt. Wüssten wi doch. Wi wüssten ok, wenn de Werner, de Buur, de Pier faudern dä. De Pier kregen avends Häcksel ut Hawerstroh. Hawer wier ok in de Hult-Moll.
De Hawer weer premmst. Son schön Matsch. De lange Rösenberg un ik achter de Pierdstalldöör! De Döör ümmer upmaakt. Wi makten genau Palaver as Katten, wenn sei rollig sünd. Sülfsverständlich haar de Buur dat lang spitz kreegen.
Haha!, hett hei dacht. Wenn de Lümmels de Döör nu wedder upmaakt, denn kriegt sei de vulle Moll Pierfauder in de Visaasch. De Buur Werner stünn mit de Moll vull Pierfauder achter de Döör, üm de Katten so richtig de Moll övertaustülpen. Unkel Karl kümmt over den Hoff. Hei maakt de Pierstalldöör up . Unkel Karl kreeg de vulle Moll mit Pierfauder öwer sien Poposcheitel un up den Rest vun sien Lief. Nee, nee, wat sehg Unkel Karl ut. Beid stünnen se as vun Blitz drapen. De groote Buur Werner un de lütte Unkel Karl. Wi beid kunnen dat fein seihn gegen dat Licht in denn Pierdstall.
Unkel Karl, ik putz di fien wedder af, stamerte denn Buur Werner. Wi beiden, de langen Rösenberg un ik, wi seeten achter den Meeshoop un lachten uns scheif.
Nich lang. Denn de Buur word dat gewohr, wo wi seten. So twee Zentner verpackt in een Meter negentig kemen up uns loos. Dor heest kein Maut miehr. De Fäut inne Hänn un wiet wech. Wenn Werner uns kregen harr, wi harrn förwiss paar Daag up unsen Noors nich gaut sitten kunnt.
Koort vör siene Güllne Hochtied heff ik em dat vertellt. Hebbt wi beid uns na so lange Tiet fein amüseert över rollig Katten.
13.9.2009
|