De Rinnerbroden vun Marita Pollak Mien Opa müch för sien Leven geern Rinnerbroden. Mien Oma kunn ok wunnerbor koken. Sünndags weer jümmer en besünneren Dag in mien Kinnertiet. Morgens geevt dat al wat Feines to'n Freuhstück: "Mohn- un Rosien-Wecken".
Ik kunn dat gor nich begriepen seute Rosinen un denn en Mettwussschiev boven op? Dat kunn doch blot afordig smecken! Ik müch veel lever Honnig op mien Rosienwecken over doch nich Mettwuss! Ok müss ik beus op mien Wecken oppassen mien Opa klaut uns all jümmer de Rosinen rut! Jo, he hett jümmer wat in Sinn hatt. Dat geevt oftins en fein Rinnerbroden, siet mien Grootvader blot noch en halven Mogen harr binah jeedeen Sünndag, wieldat he dat beter verdregen kunn. Ik müch den ok to geern eten mien Frünnen ok! An een Sünndagvörmiddag mien Opa weer achtern in Goorn togang, mien Oma holl Koken vun Bäcker kemen mien Frünnen, üm mit mi to spelen, in de Köök. "Hmmmm", sä Dieter, uns Böver-Boos, "wat
rüükt dat hier so scheun no Rinnerbroden!" Een goot Gefeuhl harr ik nich, as ik denn doch to'n Schapp güng
un dat grote Mess ruthaal. "Du muss over heel vörsichtig
dat Fleesch afsnieden un nich to veel sünst markt
mien Omi dat!"
Ik böhr den Deckel hooch "Neee Diiieter wat hest du blot mookt? Du hest veel to veel afsneden! Dor is ja bald gor nix mehr vun över! Büst du bekloppt? O Mann, wat mook ik blot? Los, verswinn over gau!" Ik weer ganz scheun dörch den Wind! Trurig keek ik den arm Rest vun den goden Rinnerbroden an. Ik schubs em in Pott hen un her over he warrt dorvun nich wedder grötter!
Mien Oma keem vun Bäcker mit lecker Koken wedder. Ik tell liesen vör mi hen: "Een twee dree..."
As ik bi veertig ankomen weer, heur ik mien Omi luut ropen: "Haaans!
Kumm mol gau! Weerst du al bi uns scheun Rinnerbroden bi? Dat is
en Ding! Dor is jo bald gor nix mehr vun över!" Ik füng wedder an to tellen bün over blot bit twintig komen! Beide stünnen nu in de Döör un kieken mi beus an! Mien Oma froog mi mit streng Stimm: "Marita! Hest du wat dormit to doon? Segg de Wohrheit!" Ik füng an to wenen un sluchz vör mi hen: Wieder keem ik nich. Mien Grootvader weer würklich beus op mi: "Af no boven in dien Stuuv! Eerstmol hest du Stuvenarrest! Dieter kriggt ok noch sien Stroof dor will ik wull för sorgen! Uns den scheun Rinnerbroden so wegtofreten! Schoom di! Würklich!" Heff ik ok doon! De Sook mit den Rinnerbroden heff ik vun mien Grootöllern noch lang to heuren kregen! |
26.4.2015 |