Jo!, meent dat Glücksswien

Dat Piétrain-Swien

vun Günter Weber

Üm dat glieks tau seggen: Wat heff ik in dat bitherige Läwen doch ok bannig völ Massel hatt! Ik läs inne Tieding, wat sei inne ehemalige DDR doch mit dei Waisenkinner allens anstellt hebben. Dei sozialistischen Heime wiern meist noch slimmer as hier dei religiösen Heime. Gott nee, wat hebben sei die Kinner doch ok drangsaliert! Ik harr gaut bi dei Drangsalierten hören könen. Mienen Herrgott bün ik noch hüüt dankbar, dat Oma on Opa mien Brüür un mi opnohmen hebben.

Mien Oma un wi drei Brüür 1945 in Meckelbörg,
nadem uns dei Polen ut Pommern ruutschmeeten harrn. Foto: G. Weber

Nee, uns Opa meente, sei wasten tau oolt, üm noch drei so Jungens groot tau trekken. In dat Vörjohr vun 1961 kanns seihn, wat uut dei Jungs worrn is.

1961: Oma on Opa Weber, dei drei Enkel. Inne Midd bün ik, hüüt alleen överblewen. Foto: Günter Weber. Klick up tau'n Vergröttern!

As ik, op dei tachentig Johren angahend, trüchkiek, bün ik jümmer in Gedanken in disse Tied. Mi fallen jümmer Geschichten in, dei ik sölben beleeft heff, orrer dei mi so berichtet worrn sinn.

Oma un Opa wasten alleen noch in dat kleine Dörp in Meckelbörg. Sei wiern mittlerweile 75 Johr worren un keinein vun uns wier mehr dicht bi. 1960 hett mien Brauder un sien Fruu seggt, dei kaomen nu na uns waohnen. In dei Buurt vun Wismar. So ganz einfach wast dat gor nicht, so ole inwussen Bööm noch ümtauplanten. Naja, mien jüngste Tant ut Hamburg hett ehr Öllern denn doch so wiet bröcht. Dat beten an Möbilar wier gau up den borgten LKW vunne LPG verstaut. Man dei Häuhner — 10 Italiener — und dat groote Swien, en Piétrain-Borg vun meist 4 Zentner: allens up den Lastwagen! Hüt sall man seggen „eine logistische Meisterleistung“. —— Anne Ostsee ankaomen. Nu beginnt en niege Läwensafschnitt. Mit Piétrain-Schwien.

Dat grote Swien, hier en Söög. Wenn dat Foder man in Ordnung is!

Uns Oma hett ehr ganz Läwen nie wat wegschmeeten, al gor nicht oles Brot. Een Morgen liggt dat groote Swien in den Stall tau püstern. Up den Fahrener Weg woahnt ok ennen Dierendoktor. Sei numen hem jümmer „seine Emminenz“, wiel hei so erhaben wirken dä. Ik heff ehm noch kennen liert, na dei Wenn. Naja, de Dierendoktor käm. „Dat Dier hett Gift fräten!"

Uns Opa, so vertellte mien Schwägerin, harr sienen Pepermintlikör up un hett meint, "Ich wasche meine Hände in Unschuld." Vun Pepermintlikör wöör so'n Diert ok nich süük, wenn dat denn welk kriegen wüür! — Dat Säuken na den „Giftmischer" güng also wieder. Mit en Ergeevnis: Uns Oma wier de Oeweldäder! Sei hett dei Schnä Brot, dei mit Gift bestreken wier un tegen dei Ratten helpen schull, an den grooten Borg as „Leckerli“ verfuttert.

Man wat gläuvst du: Dat Piétrain-Swien hett dat överlävt! So'n gewaltig Lief kann ja doch miehr Gift wegsteken as so'n lüttje Ratt. Upletzt, veel later, is dat Swien aver doch tau gaude Meckelbörger Wust verarbeit worrn, so berichtet uns dat mien Schwägerin. Un wier kein Gift miehr in sien Fleesch. Nüms is krank worrn.

Bi all den Usel, den wi hatt hebben, kunnst över unsen Opa ok oftins lachen.