Petri Heil, Petri Dank!

vun Addi Kahl

Ik denk geern torüch an de Tieden, wenn gau hunnerte vun Mannskeerls jichtenswo an de Havenkais stünnen un in Angler-Outfit an dat Rutengeschirr dreih’n un eenen üm annern Hering ut dat Water tröcken, de Hakens behott ut dat Fischmuul to lösen un in dorneven stahende Emmer to smieten.

Ok mi pack eenes Dags düt nich to beschrievene Angel-Fever, un mit ’n Proppen vun'n Wienbuddel, beten Blie un en Kiel vun Goosfeddern för en sülvst konstueerte Poos füng ik an. In Knick fünn ik ’n graad wussen langen Wicheltwieg as Angelruut un ooles Drakenband. Ik harr mien Bruut Mieke en Barg an Fischerlatien opbunnen, un se weer ok teemlich nieschierig op mien Angelkünst. — Jüst dorför harr ik een Steed an ’n Dieksee in Malent för miene Angel-Proov in ’t Oog faat, wo op ’n höltern Bootssteeg, ümlangher mit veel dichtes Riet bewussen, mien „Angelparadies“ warrn schull.

Na, de Mööw is dor skeptisch!

De sammelten Regenwörm in en Wittblickdoos as Besatz för den Angelhaken, kreeg ik nu suutje doch beten Hartkloppen — ob mien Angel-Latien un ok beten „Biss-Glück“ bi mien Mieke Indruck schinnt harr?

So lööt ik denn een üm't anner Maal de Wörmköder in ’t Water plumpsen un stier de ganze Tiet op miene Poos. — Keeneen Biss nich, keen Tucken doran, eenfach nix. — Se schukel bloots sinnig in ’n sachten Wellenslaag op un daal, bloots de Steekmücken piern us ahn Paus.

Op eenmaal schreeg Mieke mit Opreeg in de Stimm: „Du hattest gerade Biss, ich hab ’s gesehen!“ — Ik harr mi in den Momang in Seewind wegdreiht, üm mi en Glimmstengel antosteken, reet mien Angelschacht veel to ielig hooch — un een
luurlüttje Fisch füll weller in ’t Water torüch.

„Lässt du mich bitte auch mal angeln?“, grien mien Mieke, "vielleicht hab’ ich ja Glück?“
Un so kööm ehr „de-Angel-mit-modige-Schisslaweng-to-Water-to-bringen“. Düsse Prozedur wull ik ehr noch beter verkloorn, as se keen Gedüür mehr för mi un dat
Tohören harr; se reet entslaten in neegsten Momang den Angelschacht hooch un de Haken an de lange Lien suus mit een sirrendes Piepen dörch de Luft un sööch sien Plats nipp un nau in mien Achtersteven! …..

Ni nich weller hett sik mien Mieke för de Angelee interesseert. — Den Haken hebben wi sülvst rutkregen un later mit Jod desinfizeert un de Wunn verplastert. — Petri Heil ...