Dat Paddemang

vun Günter Sohnemann

Dat Woort kümmt wohrschienlich vun't franzöösch "Appartement", also en afslaten Afdeel. Dormit is dat Woort "Paddemang" noch so een vun de Relikten ut de Franzosentied. De Saak sülven is aver echt hamborgisch. Paddemang, dat weer freuher in Hamborg en Holthus anne Kant von't Fleet. Mit en Dör, de kunnst opmoken, door sühst glieks, wat dat hier is: en "Schiethus", en Lock inne Sitthööcht, seggt di glieks, wat hier afgeiht. Bannig veel Lüüt hebbt hier al scheten — un nich dat Lock dropen...

Aver hüüt hefft wi Glück, allns is fien sauber schüüert. Ick mark al, du hest so'n Grummeln in'n Buuk. Sett di man gau rup op de Kant vun't Lock! — Beter, du treckst toeerst dien Büx dol. Ick mag mi dat nich vörstellen, wenn du dat vergeten deist.

So, nu is allens klor, un allns, wat rut will, plummst in't Fleet. Un de Floot grippt dat un bringt dat to de Elv, un de wedderüm bringt dat gau to Nordsee. Un de goden Fischerslüüt bringt alltied scheun Plattfisch, Hering un Seetungen torüch vun de Nordsee no Hamborg.

Disse Tied is lang al vöröver. Vun den Gestank un de Krankheiten harrn de Hamborgers noog. Nu reten se alle Paddemangs aff un buut glieks för de Börgers scheune "Öffentliche Toiletten" mit en Upsicht dat — weer denn de Toilettenfru oder -mann. Ut de Tied mutt dat nafolgen Gedicht över een "Paddemang" stammen. Vun mi is dat jedenfalls nich!

Dat Paddemang

Dor an'n Schaardor, Ballheimers Brüch,
de kann ick nich vergeten.
Mit Wehmoot denk ich dran torüch,
wo ick so oft heff scheeten!
Dor weer dat immer intressant,
de Kundschaft weer sick all bekannt.
O weh, o weh, wie schod doch,
dat Hamborg nich dat ole noch!

Keem man hendohl, gliek linker Hand
Weer't Schiet-Contor belegen:
Ünner de Brüch, dicht anne Wand
Weuer scheeten un ook meegen.
Brill-Löcker weurn dor ach bei teihn.
All weuern se sauber, blank un rein!
O weh, o weh, wie schod' doch,
Dat Hamborg nich dat ole noch!

Harr man en Platz funn, dat man seet,
Leet mancher erst een fieten.
En Untier dräng sick oft in Sweet
Un keum doch nich to'n Schieten.
Ick dreih dor oft ut Hartenlust
Mien Endje wie so'n Buurnwust.
O weh, o weh, wie schod doch,
Dat Hamborg nich dat ole noch!

De Schiet-Olsch, de dat rein holl hier,
Wisch ümmer unverdrossen;
Verawreich se een Stück Papier,
Kreeg se darför en Sossen.
Un mit en solche Serviett
Wisch man sick denn de Karv ganz nett.
O weh, o weh, wie schod doch,
Dat Hamborg nich dat ole noch!

Se kenn genau ehr Publikum;
So'n Streumertüüg un Brieten,
Door güng se nich ganz sanft mit um,
Wenn de keumen un wullt schieten;
de har se bannig op'n Strich
Un reup: "Beschiet dat Brill-Lock nich!"
O weh, o weh, wie schod' doch,
Dat Hamborg nich dat ole noch!

Fisch-Küten kehrn dor ook oft an
Wullmüüs un ann're Rattjes,
De scheeten wie so'n Arbeitsmann
Ut jem ehr strammen Gattjes,
De brochen Kötels op de Welt,
Als weurn se extra so bestellt.
O weh, o weh, wie schod'doch,
Dat Hamborg nich dat ole noch!

Weer Schiet-Contor recht stramm besett,
Un alln's mit Macht bi'n Schieten,
Wie reuk dat delicat un nett,
So ganz um rintobiten!
Un keum de Ebb, denn logern sick
Datt sinn de Kötels dünn un dick.
O weh, o weh, wie schod doch,
Dat Hamborg nich dat ole noch!

Vun't Paddemang scheet man dor ünn
Direct no'n Fleet herünner,
De Een scheet dick, de Anner dünn,
een Dritten noch veel dünner;
Un so schafft sick hier Old un Jung
vun achtern rut, Erleichterung.
O weh, o weh, wie schod doch,
dat Hamborg nich dat ole noch!

Manch Een vertehr sien Freustück hier
Un kau mit beide Backen,
Dat meuk em riesiges Pläsir,
Wenn he dorbi kunn kacken.
So gift dat Künstlers wiet un siet
De freet un schiet to glieker Tiet.
O weh, o weh, wie schod doch,
Dat Hamborg nich dat ole noch.

Jo dat weur Hamborgs goldne Tiet,
De kann ick nie vergeeten!
Doch jetzt mit de Klosets is Schiet!
Denn, hett man grod mol scheeten
Un denkt nu, dat is recht wat Roors —
Denn is all wegspeult ünnern Moors!
O weh, o weh, wie schod' doch,
Dat Hamborg nich dat ole noch.

Dat is'n olln Hamborger Stremel über dat Scheeten. Wokeen dat schreven hett, dat weet ick nich. Lütten Schmunzellette is dat doch, dacht ick.

Apentlich WC mit Wärter, hier de Variante för Keerls

Düsse Toilettenwärters hebbt se hüüt glieks mit afschafft. Dorför heff se hüüt ne Bürgerpolizei inricht, de "Wildpinkler" mit en fettes Strofgeld afstroft. — Ick gleuw, uns Politikers hefft ne Fiel in ehr Dötz, as se uns "Öffentliche Toiletten" sloten hebbt. An un wann ward jo en Politiker ok öller un frog inne Börgerschaft no de "Öffentlichen Toiletts" — aver dat giff nienich en grode Sitzung. Dat weer denn blot en Frogestünn in't Raathuus, un allns blev, as dat weer.
Mit disse Politikers, gleuw ick, hefft wi uns sülven bescheten.

Dorbi fallt mi in, ick wull en Wett mit di afsloten. Dat geiht um en Buddel Beer, en scheun Astra Pils. Ick heff bloots een Buddel Beer, de muttst du deelen mit de annern Gewinners. — Also, mi is opfulln: Inne Kinos inne Theaters, wenn en Paus is, denn loopt de Mannslüüd un okso de Fruunslüüd no de Toiletts.
Vör de Toilettdör is bi de Mannslüüt allns in'n greunen Beriek. Bi de Frunnslüüt hebbt wi Wooteralarm; vör de Toilettdör steiht ne lange Slang mit Wooter inne Ogen un en verkniffen Muul. Mennigmol kannst sehn, wat een un annere Frunslüüt mit ehr Been överkrüüz vör de Toilettendör staht.

Mien Wett: Ick segg, inne Elvfilomonie köönt wi dat wedder beleven. En lang Slang vör de Toilettendören bi de Fruunslüüt. Ick gleuv, de Mokers vun de Elvfilomonie un ok de Politikers hebbt nix lehrt ut olle Tieden. Weet de nich, de Fruunslüüt brukt gröttere Toiletten?

Ick wünsch mi för de Politikers vulle Büxen un en kloren Döötz. Ick gleuw, dat verännert wat!