Op ole Weeg un Brüchen: Packan un Peter Muggel

vun Antje Heßler

Up uns Fohrten över Land full uns en Stratenschild mit den Naam Packan up. Dat weer ja en eegenortigen Naam. Wat dat to bedüden harr, müssen wi rutkriegen. Mien Opa, de Förster weer, reep sien Hunnen oftins to: "Packan". Se sullen dat schaten Wild apporteern. Aver dat harr ja nix mit dat Stratenschild to doon?!

Dat Water schemert dör de Bööm

Wi weern up den Weg vun Pansdörp na Ahrensbök. Dat Stratenschild mit den Naam Packan wies uns enen lütten Feldweg dörch enen Wohld. Vör dat Stratenschild weer noch en lütt Schild anbröcht: Nur für Anlieger! — Hm! Wi weern doch Anlieger, wi harrn ja en Anliegen: Wi wullen doch wat över den Naam Packan rutkriegen!

Dörch den Wohld güng de Weg an enen lütten Diek vörbi immer deper in den Wohld. De Diek blenker ümmer dörch de Bööm. "Wat hebbt wi hier för enen schönen Weg utmaakt!", reep ik ut, "dat is ja en richtigen Märkenwohld!" Dor keem uns en Kutsch mit Peer in de Mööt. Un wieder vörrut schimmer en oles Huus dörch de Bööm. En lütten Rastplacken mit Disch un Bänke an den Diek leet uns anhollen.

Wi stellen uns Auto an den Stratenrand un hebbt uns up een vun de Bänk daalsett. Wat weer dat hier schöön! Dat duur nich lang un twee Fruunslüüd setten sik to uns. As se mitkregen, dat wi Plattdüütsche weern, hebbt se glieks mit uns vertellt. Se weern ut Pansdörp un kennen düsse Gegend. Meist jeden Dag güngen se hier spazeern.

So ähnlich hebbt se Kutschen dormals utsehn, as Peter Muggel...

Nanu, wokeen huscht dor weg? Schull etwa Peter Muggel...?

"Hebbt Se denn al dat ole Waterrad vun de Pansdörper Watermöhl bekeken?", fraag de een. En Watermöhl un en Waterrad weern wi noch nich wies woorn. Denn höörn wi aver dat Water rauschen. "Tscha", meen wedder de een Fru, "dor achter bi dat ole Huus stünn eens de Watermöhl. Gliektiedig weer dat en Gasthoff mit en Tollstation. Hüüt is blots noch dat Möhlenrad nableven. Dat hebbt se wedder fardig maakt!"

Wi hebbt uns denn upmaakt. Dat Möhlenrad müssen wi doch ankieken. Hindaal up en lütten Footweg leit uns en ole Holtbrüüch över de Beek in den Möhlengrund. Dörch en Wehr keem dat Water ünner de Straat mit veel Koraasch dörchschaten. Mitünner kregen wi sogoor noch en poor Sprütten Water af.

Neven uns stünnen noch twee Spazeergänger un keken bi dat Speelwark to. De een verkloor de anner: "Weetst du, vun den Möhlengrund vertellt man sik en Saag. Hier sall Peter Muggel sien Unwesen dreven hebben. De Straat över de Beek weer in ole Tieden de eenzige Handelsweg vun Lübeck na'n Norden. Un hier, an düsse Stell in den Möhlengrund, güng dat böös bargdaal un denn wedder bargup. Dor hett Peter Muggel de vull packten Wagen överfullen un utrövert. De Fuhrlüüd müssen vun den Wagen hindaal un in de Speken griepen. De Peer kunnen dat alleen nich schaffen. "Pack an!", repen se sik to. Kiek, un deswegen driggt de Landstraat hier noch ümmer den Namen Packan."

Wi harrn niep un nau tohöört. Nu wüssen wi, worüm de Landstraat in Pansdörp den Naam "Packan" kregen hett. Aver dormit weern wi nu noch nich tofreden. Nu müssen wi rutkriegen, wi dat sik mit den Röver Peter Muggel verhöll.

Idyllisch — gefährlich...

Dat weer gor nich so eenfach. Na vele Telefonsnackeree hebbt se uns up dat Gemeendeamt in Ratekau (Pansdörp höört to Ratekau) klook maakt. De Bürgermester hett uns en Telefonnummer vun en olen Schoolmeister geven. Un de hett uns denn vun Peter Muggel vertellt un wat dat mit em up sik harr.

Peter Muggel

Düsse Anstieg is de "Pack an!"-Steed

In de Tieden, as Hamborg un Lübeck noch mächtig weern, höörn den kühnen Räuber Peter Muggel dat Dörp un dat Schlott Swienkuhlen bi Ahrensbök.

Klick op to'n Vergröttern!

Vun hier plünnerte he in de ganze Ümgegend. Ganz besünners luur he up de mit Woren vullpackten Wagen vun de Kooplüüd, de twischen de beiden Städte hin un her trocken.

Un wat kümmt dor ut den Woold?

Dat's en Mann op'n Peerd! Dat is — dat is —

Aver bald wöör'n de Kooplüüd dat leed un se schickten ehr Suldaten. De möken ut dat Dörp un dat Schlott enen Trümmerhupen. Dat Schlott stünn up enen Barg, de heet hüüt noch de Muggelbarg.

...Peter Muggel!

"De ole Western-Regel, dat de Bösen up swatte Peer rieden doot, de stimmt ja nu heel un deel nich un is pure Rassismus! Avers eens is doch wohr: As Röverpeerd — as Muggelpeerd, kunnst seggen — is dat nich licht, wenn du witt büst! In Sommer, wenn de Woold dicht is, maakt dat nich so veel, un bi Snee ok nich, man nu in'n Harvst is dat vigeliensch!"

Peter Muggel harr aver al lang mit enen Överfall vun de Suldaten reken un harr de besten Schätze un dat Boorgeld in en Höhl bringen laten. De harr he egens dorför bi dat Dörp Klenzau in enen Wohld inricht. As de Suldaten sien Nest in Swienkuhlen tonicht möken, sett he sik up sienen Schimmel un kneep na de Höhl bi Klenzau ut. Vun dor ut plünner he aver wieder un noch mehr as vörher.

Allens Afmöhen vun de Städte, sien Höhl utfinnig to maken, slögen fehl. — Endlich harr man em funnen. Aver he hett tohoop mit sien Kumpane de Suldaten, de em griepen sullen, in de Flucht slaan. Ümmer wedder schickten se niege Lüüd na em ut. Dorbi verloor he meist all sien Kumpane. Nu müss he Bang hebben, dat he sülvst in de Hannen vun sien Fiende füll.

De Düvel is vundaag nich mehr faken as Buck ünnerwegens, he seggt, dat fallt to dull up. Hüüt geiht he mehr as Banker

Dat Smeedfüür

Aver he wull ehr sien Schätz nich överlaten. Dorüm reep he in en düster Stormnacht den Düvel. De keem ok, harr aver dat Utsehn vun en swarten Buck annahmen. De geev Peter Muggel Order, en depes Lock in de Eer to graven. Dor sull he de ganzen Schätz rinleggen. As Peter nu de eerst Schüffel mit Eer rutböör, wöör dat üm em mit eens daghell. Vör em stünn de swarte Bock mit en brennend Licht ünner den Steert.

As dat Lock nu fardig weer, wöör de Schatz rinleggt. Denn hett de Düwel sien Siegel dorupsett. Dat is hüüt noch as en platten Steen to sehn.

Peter Muggel maakt sik ut den Stuff...

"So", segg de Düwel, "nu is dien Schatz goot verwohrt. Wenn du oder en annern em wedderhebben will, mütt dat jüüst so en Nacht as hüüt ween; mit densülvigen Buck as ik ener bün. He mütt juuch up de glieke Oort lüchten. Wenn de Buck blots een witt Hoor hett oder en anner Licht bruukt, is juuch Arbeit ümsünst." Dor nu bit up den hüütigen Dag dat Siegel vun den Düwel unverännert an de glieke Stell liggt, is de Schatz wull ok noch nich anböört woorn.

De Daag vun Peter Muggel weern aver tellt. Bald stellen de Lübecker em wedder na. Wiel he sik unseker föhl, möök he sik mit sien Peerd in de Dämmerstünn up den Weg na en Smeed. Dor müss de Smitt den Schimmel de Hoofiesen verkehrtrüm opsetten. So möök he sik denn wedder up den Weg na sien Höhl. He glööv, dat so de Verfolgers dachen, he weer utreden, weer nich dor. Aver de güngen likers in de Höhl. Se hoffen Schätze to finnen. In de Höhl funnen se aver den schlapenden Peter Muggel. Ener hett sik denn över em hermaakt un em ümbröcht. Weer he waak ween, harrn se em seker nich ünnerkregen.

...un sien Hoofspoorn wiest in de anner Richt!