Besöök bi den 'Michel' in Hamborg

vun Gertrud Everding

De Sehnswördigkeiten vun de egen Stadt kiekt sik de Lüüt nich an — so heet dat jümmer: Touristen gaht in de Museen un Karken, de Hamborger sülven kennt de gor nich. Dat wüllt wi uns nich vörsmieten laten. Dor sünd wi doch düsse Week in de Michaeliskark west. Mann, weer dat scheun! Wat is he groot, uns Michel! Mit poor Lüüt hefft wi uns de Kark ankeken.

Weern Se al mal binnen, wat riesig de is? De scheune Altar mit so veel Gold un de Sülen ut Marmor. Ok de Kanzel is ut Marmor, do kriegt Se rein dat Wunnern, so scheun! Dat grote Altarbild, dat kunn ik jümmer wedder ankieken.

Mi is dat so vörkamen, as weer ik man blots en Muus, so lütt is een, wenn he na baben kiekt.

Kieken Se sik nu de Fotos an, de ik makt heff, un denn weten Se, worüm Se ok dor hengahn schüllt. De Michel is de gröttste Kark von Hamborg mit siene 2500 Plätze.
Un Musik gifft dat dor! As wenn dat von Heben kümmt! Keen Wunner! Veer wunnerscheune Orgeln gifft dat in uns groten Hamborger Michel! Un denn noch een lütte Orgel ünnen, in de grote munkelige Krypta.

Un rünnerkieken von Toorn ut 132 Meter Hööchte köönt Se ok! Een scheunen Utkiek över de Stadt un den Haven is dat! Sünd man blots 452 Stopen — man natüürlich hefft se ok'n Fahrstohl.

Wi harrn op uns Tuur en bannig nette un kompetente Föhrersche, de uns historische Details to'n Wunnerwarken vertellt hett. So spannend! Gahn Se man nu hen, dat warrt Se bannig gefallen!

Ik gah denn los un ik segg eenfach Du to Se.
Is Se dat Recht?

So, nu bün ik endlich dor! Wat vele Minschen! Wüllt woll ok de Kark besichtigen! Kiek doch mal, dat scheune grote, bunte Glasfinster, hier över dat Hauptportaal. Alle annern Karkenfinster sünd hier nöömlich Kloorglas.
Mutt ik doch glieks mal fotografeern!

De Aten blifft een stahn, so scheun is düsse Kark in Barock-Buustil. Meist is se in Witt un Gold — wunnerboor! Se is för den Erzengel Michael so nöömt worrn.

De hoge Toorn is von'n Haven al to sehn. Tweemaal is se in de letzten Jahrhunnerten ok afbrennt, aver jümmers gau wedder opbuut.

Besünners scheun is de Kanzel ut Marmor, de as'n Kelk utsehn deit. Wenn de Paster snackt, kannst dat bit in de letzte Rehg höörn. Se steiht ja merrn in de Kark, de Kanzel! Wat schallt de Lüüt sünst woll hier an Sünndag, wenn een de Predigt nich verstahn kunn? Dat harrn de Minschen damaals al seggt un hüüt ok noch. 2500 Lüüt köönt tohöörn, wenn so veel kamen sünd. Denn is de Kark richtig vull, aver dat passeert nich alle Daag.

Na ja — rammelvull is se ok bi'n Konzert. De Michel is letzte Tied en richtige Konzertkark worrn.

Dat scheune Altarmosaikbild wiest Jesus Christus, as he an Ostermorrn ut'n Graff stiegt. So groot — man de Wucht vun Altar un Kark fangt de Dynamik vun dat Bild op. Seht de Sülen üm dat Altarbild nich ut, as wenn de operstahn Jesus sien Arms as Flögel utbreden deit?

Veel Gold gifft dat in uns Michel, besünners scheun an dat Altargitter — en kunstvull Smeedarbeit. Baben gifft dat links un rechts lütt Kamern för 'nen Snack mit de Karkenöllsten un sünst so wat.

Hier vör den Altar steiht jedes Johr in de Passionstiet en grotes Holtkrüüz. Un de velen Teelichten vör dat Altargitter lüchten hell. De Besökers hefft se henstellt. Jeden Dag wedder — un so vele...

Un denn noch eenmaal dat Altarbild mit de groten Marmorsülen ümrüm un ünnen en Relief ut Gold von dat Abendmahl mit Jesus un siene Jünger.

Dor baben an de Spitz von den Altar is de Hillig Geist as Duuv in en Strahlenkranz to sehn.

De Dööpsteen is ut Marmoor un de Schöttel ut Sülver. De Saken sünd so bi 300 Johr olt. Woveel Kinner do woll al mit dööpt worrn sünd!

So — nu sünd wi op de Empore, as de Hoochdüütsche seggt. Hier steiht de Orgel-Speeldisch un hier singt ok an Sünndag de Karkenchor.

Or sünd dat Engel, de singen? Dat kann ik nich seggen — ik kenn se jo nich. De Organist kann alle 4 Orgeln elektroonsch programmeern un von hier ut ok glieks dor op speeln.

Dreih di mal rüm! Dor sühst du de Steinmeyer-Orgel as en annern groten Engel in düsse Kark ehr Flögel breden. Ja, se wacht över di, Besöker!

Se is de Gottsdeenst-Orgel överhaupt. Buut is se üm 1960 rüm, also is se noch gor nich olt, aver wunnerscheun, un se makt en reine Himmelsmusik.

De Trepp bün ik rünnergahn in de munkelige Krypta. Een kann noch orrnlich bibberige Gööshuut kregen, denn hier, ünner uns Feut, sünd vör lange Johrn de Doden begraven worrn. So mit de Tiet poorhunnert Minschen. Ok de Buumeester Sonnin un de Komponist un Söhn von J. S. Bach, Philipp Emanuel Bach is hier to Roh kamen.

Middelwiel is dat aver ok richtig för Besöker inricht. Mit de Doden hest nix mehr to kriegen, de kriggst nich to sehn — de liggt nu ganz deep ünnen. Dat is lang vörbi. Stöhl un Dischen, en lütt Altar un sogoor en lütt Orgel (de "Mendelsohn"-Orgel) för Gottsdeensten gifft dat nu. Un ok Konzerte kannst in de Krypta beseuken. De Musik is to Philipp Emanuel Bach trüchkamen!

Un wedder heit dat: Ümdreihn! Ik heff de riesige Krypta noch mal bit na de Trepp torüch fotografeert. Mannomann, hier much ik nich alleen insparrt sien. Is doch beten grugelig. In Krieg bi de Bombenangriffe schallt sik hier Minschen versteken hebben — un sünd lebennig wedder rutkamen.

Ik bün ok wedder buten! Wat för'n Glück! Kolt pust' mi de Wind üm de Ohrn. Wat hooch uns Michel is! Un baben övern Portal steiht de Erzengel Michael un hett den Düvel al ünner de Feut. He is de Sieger!
Un mien Hamborg schall natüürlich ok Sieger sien!

Ik frei mi! Bün wedder buten an de Luft! Aver den hogen Toorn, den kann ik nich ornnlich bit baben hen fotografeern. Süht ut, as wull he mi op'n Kopp falln — deit he aver nich.

Uns Michel steiht goot un seker — un bald kümm ik wedder un besöök em, denn jeden Meddag Klock twölf gifft dat en korten Meddags- Gottsdeenst för de Touristen, un do warrt alle veer Orgeln speelt! — Dat will ik noch mal höörn!

Kümmst ok mit? Ik teuv al vör de Döör op Di!