Ein Sünnabend

Noch schlöppt dei Stadt,
bloten dei Vagels baden
in dei Pütten orrer
fleigen, sitten, picken
un flanier'n
oewer Strat un Wech.
Ganz allein stah ick
an dei Haltestell
un kiek mi dat Drieben an.
Dor! Dei Stratenbahn klingelt.
Dei Stadt wakt up.

Gisela Reink

Gisela Reink schrifft:

Sünnabends hemm' väle Minschen frie. Dor ward sport, ok bi den'n Nahverkiehr. So kann ick hüt bloten mit 'ne bestimmte Elektrischen na den'n Bahnhoff kamen.

Hüt sünd wi 'mal werrer ünnerwägens. Wi, dat sünd ditmal 16 Frugens un ein Mann, uns Vörsitter. Mit den'n M/V-Ticket geiht dat na Woren. Wenn dat dorhen gahn deit, wo ok miene Woeddeln sünd, denn secht mien Hart: Dor möst du mit!

Hier sitt dat Dörp Speck. Klick up tau'n Vergröttern!

Holunnerblööt

Also führ ick mit. Mit'n Damper rut up dei Müritz will ick oewer hüt nich, in dat Müritzeum ok nich. Ick mücht' in den'n Müritz-Nationalpark, üm mi dorvon tau oewertügen, ob dor noch Knierholt (Wacholder) wassen deit orrer nich. Knierholt geef dat vör hunnert Johren un mihr oewerall in disse Gägend, un dei Minschen haalten sick dat Holt, wenn sei schlacht't harn. Wust un Schinken wür dormit rökert un schmeckte denn besonners gaut. Dei Lü' haalten un haalten, bet nicks mihr dor wier. In dat Holt bi Boek har ick vor väle Johren den'n Wacholler mang all dei Kiefern seihn. Is hei noch dor? Ick wull mi vergewissern.

Dei Müritz-Nationalpark geiht an't rechte, östliche Müritz-Över langs. —
Klick up taun Vergröttern!

Ob noch anner Johresringler mit will'n? Dat ward sick wiesen.

Oh, wat ick mi freuden dau! 9 Frugens un uns Vörsitter willn in den'n Nationalpark. Dei annern hemm' sick 'ne Fohrt mit'n Damper oewer dei Müritz vörnahmen orrer kieken sick dat Müritzeum an.

Wiel wi uns nich so gaut in Woren utkennen daun, wannern wi mit dei Kirch üm dat Dörp. Rechts dörch den'n Tunnel kümmt man fixer na den'n Haben, einfach vörbi an dat Börgerzentrum, Rathus, Parkplatz Müritzeum. Denn is man all an dat lütte Bushus. Allerdings is dei Wech dörch dei Stadt, oewer den'n Markt un an dat Äuwer von dei Müritz lang väl hübscher, oewer ok väl wierer.

Ick gehür mit tau dei letzten, dei bi den'n Bus ankamen daun, un hei täuwt würklich.
Dei Fohrt in Richtung "Nationalpark" kann losgahn.

'ne "Rangerin" makt uns mit dei Gägend bekannt. Sei wiest na dei Horste hoch baben up dei Hochspannungsmasten hen, in dei See- un Fischadler ehre Jungen uptrecken daun. Dat dei Minschen as Hülp Gestelle för disse Nester bugt hemm', tüücht von Verantwurtung.

Ick freu mi, dat ich so 'nen Horst tau seihn kriegen dau, un finn dat bannig int'ressant, dat dicht dorbi Kameras anbroecht worden sünd, dei dat Adlerhorst-Binnenläben för dei Minschen fasthollen könn'n.

Wi führn wierer na Federow. Hier kann man sick denn ein Video von dat Läben in dissen Adlerhorst ankieken. Poor Maten blieben dor un seihn sick dei Upnahmen an. Nie is för mi, dat 'ne lütte Dörpkirch as Hürspäl-Kirch fungieren deit. Dat seih ick tau'n iersten Mal, dat dat sowat oewerhaupt gifft.

De 800-jöhrige Linn. Klick up tau'n Vergröttern!

Hans Jürgen Grebin schrifft:

Gisela Reink un annere blieb'n nich in dat Dörp Speck, dorfür seuken noch anner Maten datt ehemalich Slott, datt spärere Forstamt und noch spärer in dei Wendetiedt datt Nationalparkamt beherbarchte, up un seihn nur noch verlatene und verkamene Deile von Gebäude und ein leeren Wahnblock vun dei ehemaligen Mitarbeiders.

Frisch renovierte Buwarken...

...verlaten Dörchgäng un...

...Ruinen bi Federow

Dorvör freuten wi uns oewer dei Kark mit de Uutstellung tau Papierkunst. Dei Kark warr vun 1867/77 upp Wunsch vun dei Familie Rohr as drütte Kark buucht. Sei iss inn Innenruum farbich na dei na dei mäkelborgschen Farben root, geel, blau. Disse Farben finnen wi ook in dei Buntglasfenster werrer. Ook dei 800-jöhrich Linn' steiht noch an ehren Platz, wie al bi uns fröheren Beseuken. Ob sei woll vun dei meisten Beseukers dörch ehre wietuutladenden Äst' bloots noch ass einen "groten Busch" ankeken wüür, fraagten wi uns. Ein poor düütlichere Hinwies' künnen nich schaden.

De ole Linn...

... un ehr Gesichter

Süht dat nich ut as'n Elefantenjunges?

Hans-J. Grebin

---

Gisela Reink schrifft:

Wi führn wierer, holl'n kort in Speck un stiegen an'n Käflingsbarg ut. Wunnerschön is dei Fohrt dörch dat Holt. Mang dei hogen Kiefern stahn väle schlanke Barken, un dat Ünnerholt wasst ok ran. Dat möten woll eis schöne Barken un Näsklemmerböm warden. Böm, dei as Windbruch ümkippt sünd, blieben ligg'n. Sei verrotten mit dei Tiet, bet sei Humus worden sünd. Doch wo is nu dat Knierholt?

Woold in'n Nationalpark

Uns Wech na den'n Käflingsbarg geiht ganz langsam upwarts un strengt nich an. Hei sall bloten 800m lang sien. Sommerblaumen bläuhn an'n Rand, natürlich ok väle Königskerzen. Brummelbeern ward dat woll väl gäben dit Johr. Dei Hecken an den'n Wech sitten proppenvull, allerdings sünd sei noch bannig gräun. Dorför lüchten dei Himbeern hier un dor. Dei sünd twors lütt, oewer säut. Baben up den'n Barg is ein Utsichtsturm. Dei is siehr hoch. Dei Utsicht sall wunnerbor sien. Väl Tiet hemm' wi nich, wenn wi mit den'n annern Bus wiererführn will'n. Also setten wi uns up dei Bänk an'n Disch un äten uns' Frühstück. Ick seih noch'n poor Wechwieser un schriew mi wat up.

1. Biosphärenreservat Südostrügen = 115 km
2. Sunndalsfjella Nasjonalpark = 979 km
3. Maribosoerne = 164 km

Na, nu weiten wi, dat dei annern Nationalparks man bloten üm dei Eck sünd. Bargdal geiht dat denn fix, un dei Bus kümmt all, as wi gra' bi dei Haltestell ankamen daun.
Wat mi up dissen Wech stürt hett is, dat oewerall Warnschiller upstellt sünd, wiel links in dat Holt noch Munition ligg'n sall.

In't Surfparadies Boek

In't Surfparadies Boek

In dissen Bus sitt 'ne Fru von'n Nationalpark-Service. Wi setten uns bi ehr hen, un sei vertellt allerhand. Ick stell oewer ok gliek miene Fragen un fang mit dei Warnschiller an.

Anfang von dei dörtiger Johren kloppte ein Schäper siene Piep ut. Dordörch entstünn ein groter Waldbrand. Dat süll allens werrer upforst't warden, oewer dei Geschicht' verlöp anners. Hier würden Äubungen makt, denn dei Krieg wier nich wiet, un dei Flugplatz Rechlin ierstrecht nich. Na den'n Krieg benutzte dei Rode Armee dit Gelänner as Truppenäubungsplatz. Nu is dat allerdings all lang werrer Forst, oewer Munition kann noch allerwägen rümliggen. Dorüm dei Warnschiller.

Landschap bi Boek

Disse Fru vertellt ok, dat Willi Stophs Jagdrevier mitten in dit Naturschutzgebiet lägen hett, dat Mufflons ansiedelt würden, dei hier eigentlich nich hengehürn daun, dat up dei anner Siet von dei Müritz ok ein lütter Nationalpark is, den'n man bloten mit Führung beträden dörf, wiel dor dei verschiedensten heimischen Orchideen wassen daun. In'n Mai sünd dei Wischen vull von Orchideen.

Sei verklort uns, dat dei Murgebiete werrer naturiert warden, wo wichtig dat för dei Landschaft is, wiel denn Warer spiekert warden un kein CO2 mihr entweiken kann. Sei vertellt ok von dei Kanäle, dei den'n Warerspeigel all vör Tieden senkten. Up miene Frag' na den'n Wacholler wiest sei links in dat Holt. Tatsächlich, achter den'n Käflingsbarg bet na Boek wasst Knierholt in Massen, stellenwies' dicht an dicht. Mannomann, dat's nich tau glöben! Ick freu' mi dull.

Klick up tau'n Vergröttern!

An'n spannendsten is oewer, dat sei uns wiest, wo vör Tieden baben an den'n Afhang dat Äuwer von dei Müritz wier. Dei Striepen is noch gaut tau seihn. Dorna verlöp dei hütige Strat einfach up den'n Grund von dissen gröttsten Binnensee Dütschlands. Harn wi dunnemals disse Fohrt makt, denn wier dat 'ne Ünnerwarerfohrt worden, un wi wiern woll all versapen. Alle Seen üm dei Müritz gehürten eis tau dit lütte Meer, anfungen bi den'n Tiefwarensee un Herrensee. Up dei Landkort süht man, dat all dei Seen 'ne richtige Seenkett' bilden daun.

Ick frag' na die Zinnwarkstatt. Sei is noch dor, dor in dat Gautshus Boek. Man kann sick sogor 'ne Utstellung ankieken.

Wi kamen schließlich in dat Nationalpark-Dörp Boek. Ick wunner mi bannig, woans sick dat Dörp ruterputzt hett. Gaut un Kirch geef dat all in dat Middelöller. Ick läs sogor den'n Namen: Baron Schorlemmer. Hett dei Nam' wat mit den'n bekannten Paster Schorlemmer ut Wittenberg tau daun?

In Boek. Klick up tau'n Vergröttern!

In dit Hus wür' ok dei Dochter von den'n Klosterhauptmann Le Fort grot. Sei sall 'ne bekannte Schriftstellerin wäst sien. Vör dat Hus hett man ehr ein Denkmal sett'. Ick sülben heff bet up den'n hütigen Dag dissen Namen nich hürt hatt. Ehr Nam' is: Freiin Elisabeth von Le Fort. Dat is denn jä woll 'ne Bildungslück... Viellicht kiek ick mal in dat Internet na...Viellicht kümmt mi noch eis ein Bauk von ehr in dei Finger.

Dörplüd wiesen uns dorup hen, dat ein Kirchenbesäuk lohnt. Recht hemm' sei. In dat 19. Johrhunnert wier ein Grotbrand in dat Dörp. Dorbi keem dei Kirch siehr tau Schaden. 1847 wür sei werrer upbugt, niegotisch. So präsentiert sei sick noch hüt. Dei Dör steiht apen. Wi hürn Musik, Orgelmusik. Dat is wat för mien Gemäut. Hoch oewer den'n Ingang ward för dat Konzert äuwt: Orgel un Fläut. Man kann sick dat gor nich vörstellen, dat dei beiden Instrumente so gaut tausamen harmoniern daun.

Dei Kirch süht fründlich ut. Dat kümmt von dei gälen Pastellfarben. Dei maken dat Kirchenrund hell un fründlich. Bunte Blieglasfinster gifft dat ok nich. Dei einfachen Glasschieben laten Licht un Sünn rin. Ick sett mi hen un hür mi dei Musik an. Dorbi kann man drömen.

An dei Wänd'n hängen grote Biller . Ick hür, dat dei Frugens sick nich nauch wunnern könn'n. Dei ein' kümmt un secht, dat ick mi dat ankieken möt, dor sünd Kunst un Natur eins...

In Boek

Dor lat ick Orgelmusik Orgelmusik sien un oewertüüch mi sülben. Tatsächlich! Nee, woans is dat moeglich!

Ut Samen, Kuurn, dit un dat dröge Wildawt, Walnoet, Hasselnoet, Mais, Ries, Bohnen, Arwten sünd Figuren un Landschaften makt worden. Dat sünd dei reinsten Kunstwarke. Steiht man poor Meter af, denn läben dei Biller, wohr un wohrhaftig. Sogor dei Falten von dei Kledung sitten gaut, un dei Danz is'n Danz un ein Diert ein Diert, un dei Minschen sünd as läbig... Dei Bildhinnergrund besteiht taumeist ut Mohnsamen. Wi geneiten disse so besonneren Biller, dei extra för dei Erntedankfeste in mihrere Johren anfarigt worden sünd. Dei Wirkung is würklich enorm! Ick seih: Maria mit dat Kind, Dei bädenden Hände von Dürer, Dei vier Johrestieden, Twei Händ'n, dei sick anfaten müchten, 'ne flotte Dänzerin u.a.m.

Hans Jürgen Grebin schrifft:

Klick up tau'n Vergröttern!

Uns lütt Grupp' iss noch ein bäten wierer führt — bitt nah Boeker Mühle. Hier fünnen wi einen lütten Campin-Platz för datt Sörfen mit Gleitschirmen.

Upp uns Trüchwech harrn wi Tied uut denn Bus die graden schlanken Fichten un Barken tau bewunnern — Wacholderbüsch hebbt wi allerdings nich tau seihn krägen. Dei dat-Bus iss ein niveauvuller, bequem' Fiernreisebus, dei de Stää inn Ruum vonn Müritz-Nationalpark ständich verbind't un okk von uns mit denn Nationalparkticket nutzt warrn künn — oewer watt Plattdüütsches hett hei nich an sick.

Hans Jürgen Grebin

Ick seih dorin keine Verschwendung, heff ick doch sülben vör 30 Johren olle Gemüse- un Blaumensamen up lütte Motive kläwt un denn dorut hübsche Geburtsdagskorden makt.

Camper in Boek verstahn wat vun Goornerie

So kricht man ümmer werrer Anrägungen un Erinnerungen stiegen dorbi hoch. Is dat nich schön, wenn man sick noch oewer dit un dat Beläwnis freuden kann?

In't Surfparadies Boek

Schließlich drifft uns dei Hunger in ein gaudes Gasthus, wo wi gemütlich tau Middag äten daun. Ja, un denn möten wi lopen, dormit uns dei Bus nich vör dei Näs' wechführn deit.

Rechttiedig sünd wi in Woren, hemm'n noch nauch Tied för einen lütten Spaziergang an dat Müritz-Äuwer lang, för einen Iesbecher un för einen gerauhsamen Stadtbummel.

Ick bün glücklich un taufräden mit dissen Dag. Bün ick doch werrer up Erinnerungsfohrt wäst, un dat hett mi gaut dan.

In't Surfparadies Boek