1980 wüürn dei drei uut Ton brennt' veerkantige Keramikplatten "as bugebunnene Kunst inne DDR" anfarricht von denn Bildhauer Reinhard Dietrich uut Kneese — Uutbu bi Bad Sülze — ann' Eckhuus "Cafe Rostock" Breide Straat/Kröpeliner Straat mit Motiven von Minschen uut dei Hansestadt Rostock montiert. In denn babelsten Deil vonn Giebel wüürn noch fief Fayencenmedaillons mit dei Berufe "Fischer", "Servierfröken", "Schipper", "Hüser- un Schippbuger" anbröcht. Dei drei Keramikplatten tau dei Stadtgeschicht' hebben plattdüütsche Inschriften, as sik dat för Rostock hüürt.

Ridder Borwin hett sik ook nich dacht, dat hei mal as Keramik endt. Klick up tau'n Vergröttern!

1993, Ende Juli, inn 13. Johr na dei Kiehrtwenn "passierte" dat awsichtlich orrer uut Verseihn. Ein Fast-Food-Restaurant (Macdonald/Mäcdonäld) wüür hier inricht' un dei drei Keramiken süllen metallenen Baldachinen wieken. Dei beupdraachte Bufirma montierte "lustich drup los" un entsorchte dei, wie so männich Kunst von dei DDR sorchlos awrüümt wüür'. Dorbi sünd dei drei Geschichtsbiller kaputtbraaken, dei fief hööger anbröchten Biller oewerlääwten disse Unkulturtat taun Glück. För denn niegen Pächter "Block House" tau Anfang kein Problem, denn hei wier groot worrn in dat Gloeben, DDR-Kunst kann uut dat Stadtbild ruhich verschwinnen, weil disse Kunst von dei DDR-Oberen befahlen worrn is.
Doch mit Volkes Wuut un Arger wull ook in Rostock kein Bürgerbewäächter nich miehr räken. Taun Glück gääw dat oewer noch Verantwuurtliche un couragierte Presselüüd, dei dorför sorchten, dat dei Pächters (blots dei?) sien Untat werrer gaud maakten.

"De Börgerslüüd würn bannig riek / Vör'n lewen Gott — seggt de Paster — sünd alle gliek",
so heit dei Inschrift baven an düsse Platt. Alltied aktuell! — Klick up tau'n Vergröttern!

Schon inne DDR wüür natürlich disse Kunst vör dat Anbringen begaudacht', un einigen "Bedenkendrägern" wier upfallen, as sei dei binah quadratischen Reliefs mit ein Kantenläng' von etwa 90 cm inn Original seihn hebbt, ob dei drütte Platt nich noch mal nieg gestalt' wiern müsst. Doch dei Künstler wull bi sienen Entwurf blieben, lehnte aw.

"Vel Hüsung brukt de nige Stadt" — un düsse Gentlemen mööt dat beschicken. — Klick up tau'n Vergröttern!

Wat is nu up dat drütte Relief tau seihn? Inn Vördergrund steiht inn' hellen Antoch dei Oberbürgermeister Dr. Henning Schleiff, dornäben dei Stadtarchitekt Peter Baumbach, ein nieges Treppengiebelhuus för Evershagen in dei Hänn' hollend. Hinner beiden kieckt dei Erste Sekretär vonne SED-Stadtleitung, Heinz Kochs, oewer dei Schullern. Worüm güng dat nu dormals? Vörn' mööt dei stahn, dei dat Seggen harr, wier dei Upfatung von dei Urteilenden; un dat wier oewlicherwies' dei führende Partei. Also dei Stadtparteichef, Heinz Kochs, gehüürte na ehren Willen ganz na vörn'. Ook dei Fraach wüür luud, ob dat richtig wier, dei städt'schen Updrachgäber so tau ehr Lääwtieden dortaustellen. Ook suupen Buuarbeiter un dei Mann mit dei Mask' (Eulenspiegel — Plön?) wüürn nu upt Kuurn nahmen.

Dei Stadtparteichef sülwst, as hei dat Relief sääch, lachte oewer disse Gedanken un meinte, dat wier ein unütz' Uprägung, un sorchte dormit för dei Montasch' von dei Platten as ein originell' Tied-Dokument.

Ook dei Künstler, Reinhard Dietrich, harr sienen Wunsch: "Man müst mal ein' lütt Muus sien bi sonne Bespräkungen!" Disse Wunsch is ahn Tied. Dei lütte unschienbore Muus twüschen dei Bein vonn' OB is hei.

Binnenstadt von Rostock, links vörn (witte Pielen) dat Huus, an dat Sei
dei Platten hüüt werrer seihn köönt. — Klick up tau'n Vergröttern!

Mi is upfollen, dat dei Stadtführeres ehre Besäuker up dissen Umstand nich henwiesen, meistens gahn sei achtlos an disse lütt Kunstwarken vörbi.