Leege Tieden

vun Silke Frakstein

Ik heff mi grod uns Skigebiet in Öösterriek ankeken, wo wi 1984 in dree Weken vun Null bit no de swatte Affohrt den Sport mit de witte Pracht kennen lehrt hebbt.
Hüüt sünd de Kinner mit dree Johren op de Pisten, tosomen mit Broder orrer Süster so um 6 orrer 7 Johr olt. De Kinner warrt vun de School orr sogor den Kinnergoorn mit dat packte Auto afholt un denn, hest nich seh'n, geiht dat foorts Richtung Alpen.

As ik veer Johr oolt weer, seet ik mit mienen Broder un mien Mudder op'n Güterwaggon und zuckel in veer bet fief Doog vun Coburg no Hamborg.
Slopen kunnen wi af un to op'n Bohnhof. Jümmers mit de Angst, dat de Kuffers klaut warrn.

In Hamborg hett denn uns Fomilie, fief Lüüd, in 12 qm "wohnt". Beten loter weern dat denn al 20 qm — tosomen mit veele annere Lüüd in en Wohnung an'n Mittelweg. De so üm de 200 qm groot weer.
Un denn de grote Ümtog. Siedlungshäuschen in Billstedt, mit Goorn. De Goorn weer mehr so'n Ansammlung vun Bombentrichtern. Dat Ganze weer en Siedlung un jeedeen Fomilie kreeg Böhm, Planten, Heuhner etc. Un dat Leben kunn wedder anfangen.

De Verfatersch op't Rad in de Siedlung. Vun Skifohren keen Spoor.
Bild: privat. Klick op to'n Vergröttern!

Miene Öllern weern 50 Johr olt un harrn Sülbern Hochtiet. Op de Biller seht se ut as wie wiet över 70.
Fardige Stroten geev dat noch nich un Woter keem ut de Pump in de Mitt vun de Stroot. Wi hebbt buten speelt. Bi jeedeen Wedder. Ganze Theoterstücken heff ik mit de Truppe op de Been stellt. De Nobers hebbt op de Finsterbank lehnt un lustert.

Ik keem no School. So an de 40 Minuten weer de Weg un dat Gebüüd weer en oles, vergammeltes Olenhuus. Ober Schoolspeisung geev dat. Buten op'n Schoolhof. De Trockenverplegung to de Fierdog güng dörch 5 Lüüd. Uns Schoolmeesters kemen ut alle Ecken un de Beuker weern wohl noch ut'n 1. Weltkrieg.
De letzten twee Johren bit to de 9. Klass keem ik denn op de "Modernste Schule" in Hamborg un Ümgebung. Junge Schoolmeester, Musik, Chemie, Ingelsch, Sport — dat Paradies.

Jo, dat wull ik ok allens mitmoken. Keen Chance. De Mittelschool mutt betohlt warrn. Un dat: Originalton vun mien Mudder: "Das lohnt sich nicht für dich. Du bist ein Mädchen und gehörst in den Haushalt. Dein Bruder ist auf der Mittelschule und bekommt eine gute Ausbildung. Das reicht."
Antwort vun den Direktor: "Schade, Silke, in dir steckt viel Potenzial."
Mien Mudder "hett mi rannohmen", as man so scheun seggt. Plumpsklo, Wäsche. In'n Goorn Grööntüüch un Ooft plücken. Allens inkoken etc. Dat weer normal. Kinnerarbeit? Ik lach mi doot.

Mit 18 Johren wull ik no England orrer Frankriek as Au-Pair-Mäken. Gung nich, mien Mudder hett keen Tostimmung geben. Erst mit 21 Johren weer dat meuglich.
As wi denn, 1957, wedder so'n lütt beten Luft kregen, harr mien Vadder
Spiesröhrenkreeft un is elendig storven. Palliativstation? Wi harrn enen engagierten Huusarzt un ik weer vun de School freestellt.

Dat allens geiht mi dörch'n Kopp bi de Nohrichten.
De jungen Lüüd froogt sik: Ja, was wird denn, wenn wir den Wohlstand nicht mehr aufrechterhalten können?
Wi hebbt dor keen Problem mit.
Bi uns in de Stroot hebbt de Fomilien deelwies twee Autos un noch en Wohnmobil. Wi harrn de Strooten alleen, to'n Spelen.
Un Eten, leeve Lüüd, hebbt wi eten un nich wegsmeten. Wi harrn Hunger.

Allens klor?