Kleder un Kledaasch 

vun Meike Balzer-Fraun

Pingstmaandag 2023 — kaam jüst wedder in’t Huus. För de korte Goornbüx, de ole Jeans mit de afsneden Been, is de Wind wedder to koolt, plattbarft kriggst kole Fööt. Mit de lange Büx is’t in de Sünn to warm, un to Socken heff ik keen Lust mehr to.
Heel afsünnerlich, dit Vörjahr!

Heel afsünnerlich ok, wat mi männichmal so dörch’n Kopp geiht:

Pingsten 1956. Nie’e lütte witte Socken mit Lockmuster un en nie’et Sünndaagskleed! Nich vun de Stang. Ne, uns Neihersche hett dat maakt.
Root-wittet Kleed mit’n lütten Knopp vor’n Buuk för de  witt-rode halve Schört mit de dicke Sleuf övern Achtersten un natürlich en passlich Pumpbüx, dormit een de Ünnerbüx nich to sehn kriggt. Praktisch bi’n ‚Handstand‘.

Uns Kinnersaken woorn faken vun afdragen Kledaasch maakt: De Plünnen woorn
optrennt, wuschen, plätt, buten na binnen dreiht. Dat Tüüch seeg nu wedder ut as nie. All de Sööm un Nöhd woorn ‚reell‘ tosneden, op ‚Towass‘, to’n ‚Rutlaten’. Un mit massig Folen un Biesen kunn allens lang ‚mitwassen‘. Een Johr för sünndaags, dat anner Johr na School un denn för to Huus un to’n Butenspelen. Villicht sogor noch för mien lütt Süster.

Piekig weern de Nadeln op de Neihersche ehren Stuvendisch, kratzig de Winterbüxen un de langen Strümp, de an’t  Liefken mit Strumphollers fastmaakt woorn.

In’n Winter in’t Huus harr ik Kneestrümp an un en wullen Ünnerbüx. (De höllt den Lief schöön warm!) Wenn ik denn op’n Footbodden spelen dee, harr ik jümmers dat Muster vun de Kokosmatten oppe Knee un anne Been. Wat hett dat kratzt!

1962.  Ik weer twölf un dörv alleen na Ve’sack hen. An’n Haven, na’n ‚Seemannsbasar‘. Ik köff en brune Manchesterbüx un en bruun-witt kareert Hemd för Mannslüüd. Wat weer ik stolt!
Na School dörv ik dat aver nich antrecken — dat duer noch — man denn weer de ‚Seemannsbasar‘ mien Laden för Jeans, Parkas, waterfaste gele Jacken, Hemden un dicke Pullovers.

Hach ja, de gode ole Cordbüx!

Muttst een Lock wieder nehmen!

Dat letzte Kleed, dat de Neihersche mi anpasst hett, weer dat för de Pröven vun mien Konfermatschoon. Ok wedder mit Folen un Biesen. Mehr as nödig, denn jichtenswo weer de ‚Sünndaagskledertiet‘ nu vörbi. Wat’n Glück!

Man wenn ik hüüt, na den langen sitten Winter, miene Sommerbüxen wedder antrecken will, denn denk ik, dat so ne ‚reelle‘ Naht to’n Mitwassen gor nich so dumm wesen weer...