Wohrhaft,
de Welt weer bunt un groot.
un dat hier bün ik, is wohr!
Wi kennten nich de Legostein
un ok nich Plastikanten-Sticker.
ok nich Wickie, ok nich Halver
un ok nich Star Wars un Darth Vader,
dat is all hüüt Kraam, de bannig düür.

Uns Helden harrn Nååm,
Karl Martell un König Hinrik,
Jungsiegfried un de böse Hagen.
Swerten vun de Wader-Lielje
ut unse Seen in’t Moor.

Wi belevten, woans dat rummelt,
wenn de Welt instöört.
Wo dat? Heel licht:
Wi kröpen in’ Bahndamm
in de Tunnel-Brüüch,
wenn’t Wader nich to hooch.
Un över uns röver
puust uns Lüttbahntoog.

Un wenn de Süün hooch stünn,
de Hitt sik up dat Land utbreidte
denn angelten wi in Pütter See Wittfisch,
de över Glaut braadt wöörn.
Weer Tiet, wöör gau een Boot
ut Binsen buut.
Wi hebbt avers nie nich
een gaudes trechtkregen:

In’n Krönnewitzer Busch
harrn wi twei Boomhüüs.
Dor kemen de Bengels
ut dat anner Dörp nich ran.
Wi harrn een ut Repp knütt Ledder.
Un se? Se stünnen dösig dor.
Wi smeten se mit Dannenäppel.

Wi kennten Nintendo nich,
nich den Ipod,
ut den de Rapper plerrte.
Wi buten uns een
Wiedenfleit un dorbi
süngen un kloppten
wi den Wiedenstock:

„Nu is de Fleit geråden.“
Kann angahn, dat wi
utsehgen as verwillert Volk.
Dat tellt hier aver nich,
denn uns Welt weer bunt
un hörte uns tau
in Frieheit mit veel Phantasie.

Un hüüt kennt nüms noch
Krutzen un woans se fangst
un wo se smecken
in Bodder braadt.
De Schoopwasch weer de beste Diek
mit bannig grote Krutzen.

Hüüt is de Welt wat bannig lütt
un allens mütt de Öllern köpen.
Köönt se’t nich, glieks
büst een arme Hund.
Se schrievt dat up in grote Listen,
de se elkeen Johr verglieken.

Harr een vun uns
keen Rönnrad to’n Trünneln,
vun’t Fahrrad orrer Kinnerwågen,
so rekent nüms ehm to de Armen.
Up de Müllschütt vun de Stadt Stralsund
fünnen wi wiss för ehm een Trünnelrad.

So weer nüms arm na Hartz
un elkeen riek in uns Welt,
de bunt un wiet und unse weer.
De Öllern lööten un Rackertüüg in Rauh
un harrn aver för uns keen IQ-Öven.