Kinnersommer

vun Marita Pollak

Lünken schilpen luut — uns Hohn kreiht — Glucken gluken tofreden vör sik hen, seuken in Gras no Würm, üm se rüm ehr seute lütte Küken mit brune un gele Feddern.

Foto: Antje Heßler

Dat is en wunnerscheuner warmer Sommermorgen, ik dörv in uns Heuhnerkoben, in mien Hannen holl ik den Eierkorf.
Mool sehen, op dor al een poor Eier binnen sünd — over dat is in den Stall bannig düster — sachten foot ik in dat Nest, krigg eerstmol dat Gipsei tofoten, dat harr mien Grootmoder midden dortwischen leggt, dormit de Heuhner flietig Eier leggen, wat ok funkschonert! Kiek an — söss Eier, de noch warm sünd, nehm ik rut un legg se in den Korf.

Foto: Antje Heßler

Ik freu mi, bring allens gau to mien Grootmoder, se will en Bodderkoken backen.

Ik goh vergneugt trüch in den Koben, mook de lütte Door op — mien Opa mutt sik jümmer bücken, de Döör is nich so hooch buut worrn. Mien Oma un ik passen dor goot dörch.
Gau goh ik wieder dörch in dat grote Heuhnerhuus, en Drohttuun höllt de Heuhner dorvun af, eenfach dat Wiede to seuken, — over de sünd wull an ehr Fudder wennt, de lopen eerst gor nich weg. To'n Freten hebbt de Deerten greunes Gras, mit Klever, Mardelbloom, Büsch un ok veel Sand to'n Rümkleien — so, denk ik, feuhlen se sik goot bi uns.

Foto: Antje Heßler

Ik harr Krabbenscholen dorbi, dat müchen se all to geern, se kennt mi goot; de een Heen (wi hebbt se "Meta" döfft) hüppt opregt an mi hooch, ik mutt lachen un geev ehr en poor Scholen. Se harr sogor den Hohn överhoolt, so geern müch se de Krabbenscholen! Ok de annern komen ok gau anlopen un freten tofreden, wat ik mitbröcht heff.
Ik find, se sehen binah all glücklich ut. Mutt jo fien smecken.

Ooch, poor Krabbenschelln för mi!

Uns Muuschkatt Minka seh ik ankomen, un veer nüüdliche Kattenbabys wackeln ganz dicht achter ehr smucke un stolte Mudder her — seut süht dat ut, ik strohl un strokel sacht all mien Katten. Minka hett wull mitkregen un ok rüükt, wat dat hier to'n Freten gifft! So is de Welt doch scheun!
Dat zorte Piepen vun de Küken, dat fiene Maunzen vun den lütten Katten mook mien Hart ganz wiet!

Ik strokel ok de Heuhner, se sünd ganz totrulich, — wi möögt uns goot lieden. Wieldat dat so scheun warm is, harr ik blot mien Turntüüg an — swatte kotte Büx un en wittes Turnhemd; ik güng sünst barfoot, over för den Koben harr ik mien Sandolen antrocken, müch nich mit blanke Feut in Heuhnerschiet pedden.

Mien Opa sitt buten op en lütten Schemel un puul Arven ut; ik schull mithölpen. So hool ik mi ok en Hüker un en Schöttel un puul mit. Hmmm, — dat rüük ut de Köök al so fien no den Bodderkoken.

Mien Opa sä: "Wi mööt glieks ok de Bohnen afplücken un afnibbeln, Omi will hüüt noch Bohnen in Dosen inmoken, de Waschketel mutt ik ok noch inbötten, achteran mööt wi mit den Bollerwogen to Smekel, de Mann mookt jo de Dosen mit sien Apperrat dicht — so hebbt wi in Winter ok Bohnen."
Oh, dat weer wat för mi, dor müch ik geern bi tokieken!

Mien Opa snackt wieder. "Jo, un wenn wi wedder trüch sünd, möten de Dosen ok glieks no ünnen in den Keller, möten in de Regolen insortert warrn — jo, mien Deern, in Sommer gifft dat jümmer veel to doon!"

Mien Grootmoder weer jeedeenmol bannig stolt op ehr inweckten Soken. Flederbeersaft hett se ok al mookt, mien Grootvoder müch to geern "Flederbeersupp mit Klüten" eten. Rode, swatte un witte Johannisbeeren un ok Stickelbeeren weern ok al in Glöös ünnen in de Borden fien opreegt.

Dat weer een Freud, dat allens antokieken.

Over se harr ok ut verschedenen Beeren, Kassbeeren, un ok ut Eiern, wunnerboren Snaps mookt, de Buddels stünnen dor middenmang — ok to Freud ganz besünners för mien Oma, de sik eenmool in de Week, to Kaffee un Koken, mit ehr Frünndinnen dreep. Jeedeenmool weer een annere Fru de Gastgeverin. Un wenn mien Grootmoder dran weer, denn wörr da de gode Snaps utschenkt, all Fruuns weern denn jümmer ganz vergneugt.

Allens, wat in uns Goorn wasst, wurr so goot verarbeid un opbewohrt för den Winter. Wi hebbt bie't Beeren-Afnibbeln jümmer all tohoop Leder sungen or uns Geschichten vertellt, de Tiet güng gau rüm — so hett dat sogor noch Spooß mookt! Ok bi de annern Soken weern wi so vergneugt dorbi.

Mien Mann un ik hebbt, nau as uns Kinner, nu ok en groten Goorn un moken uns Soken in. Over wi hebbt dat nun beter, denn wi hebbt all en groten Gefreerkassen.

As uns Deerns noch lütt weern, hebbt wi dat over nau so mookt as in mien Kinnertiet bi mien Grootöllern — wi hebbt ok bie't Afnibbeln or Afsnibbeln üm den Disch seten, hebbt Leder tosomen sungen un uns Geschichten vertellt.

Uns Kinner meent, se hebbt ok veel Spooß in ehr Kinnertiet hatt, un dat freut uns — denn so schall dat sien!

"Los niños naceren por ser felices":
Kinner warrt boren, glücklich to ween
(spaansches Sprickwoort)

Duven gurren in Appelboom,
en Hund bellt,
Lünken sünd opreegt,
scheun warm is dat ok al,
en Drooßel singt so week —
de Sommerdaag füng an
as en scheunes Gedicht.

To'n Antrecken bruuk ik nich veel,
mien Türntüüg,
wieder nix.

Glieks no dat Freuhstück
loop ik no buten,
den Sommer begreuten,
en poor Marmeln
op'n Hoff seuken.
Een Daag vörher
heff ik dormit speelt.
Oh, wat schimp mien Opa
jümmer över de depen Löcker.

En Kastanje finnen
un en Vogelfedder rinpieken —
un denn in de Luft smieten,
wat mookt dat för een Spooß.
Mit en Frünndin Fedderball spelen
or Sepenblosen in en Buddel moken.
Bruuspulver un Woter in en Glas geven,
dat prickelt so scheun op de Tung.
Lakritz in Woter oplösen
or Salmis op de Hand kleven,
wat för en fiene Sook.
In en Apperaat bie'n Koopmann Alhusen
gifft dat runne Kaugummis,
dor kunn man scheune grote Blosen mit moken.
Jo, as lütte Deern harr man in Sommer
den ganzen Dag veel to doon…

Tosomen "Ach lever Schoster du"
or "Goh vun mi" spelen,
Stickelbeeren
un all Oorden vun Johannibeeren eten,
hmm, — de gelen groten Eierplumm
un rode pralle Kassbeeren
smecken uns so goot.
Junge Arven un zorte Wotteln
eten wi heemlich.
De eersten Appels plückten
wi vun Boom —
Hunger harrn wi kuum.

Bi Regenwedder wurr uns ok
nich langwielig.
Wi seten üm den Kökendisch un spelen "Stadt — Land — Stroom"
or dat Radelspeel "Ik seh, wat du nich sühst".
Op de Stroot lütte Scheep,
de wi sülven tosomenklütert harrn,
in de Regenpütten swimmen loten.
Theoter in de Schüün vun Buernhoff spelen
or Leder singen.

Op de Goornpurt sitten.
Op en Feld Bohnen plücken —
un dat eerste Geld verdenen.
Ies eten, mit de Katten smusen
un mit de Hunnen spelen.
Opas Fielen klauen
un dormit "Messerpick" spelen.
Tosomen an Sünndaagnomiddag
in't Kino gohen.
"Kalle Blomquist, de Meesterdedektiv"
or "Kalle un de Landstrieker" mit Fred Bertelmann ankieken, —
oh, weer dat scheun!
Wi hebbt dat achteran allens nospeelt,
dat harr uns so veel Spooß mookt.

Sloger in Radio heuren un luut mitsingen.
Op de Snutenorgel un op de Fleut spelen.
Versteken, dat heur jeedeen Dag dorto,
mit all de Kinner op de Stroot
Slagball, Football, Gollen Brüch
un solkeen anner scheune Spele spelen.
Op en Wischen sitten
un Sueramper eten.
Ut witte un rode Kleverblomen
Kränz binnen,
ehr op dat Hoor setten.
Hinkepott mit en Steen
un an de Huuswand
mit den Ball no Regeln spelen.
So scheun weer domols,
in mien Kinnertiet, de Sommer.
Männichmal wünsch ik mi em trüch!