De groote Kauhfaut-Maniküre

vun Günter Weber

Nu geiht et ja wedder an. De Käuh möt inne Wisch. Dat Gras is gräun un hoch. Vör mehr as fieftig Johr wast dat ok all so. Bi mienen Grootvader in den Kauhstall stünnen so sestig Käuh un twee Bullen. Jedereen hadd so oewer twintig Zentner — beestig groode Dieren. Man möösten sik vörseihn.

Dat was in in dat Vörjohr. Tau fräten kregen de Käuh Silage, dat wier dat Blatt vun de Zuckerräuf. Vör rin un achtern wedder ruut. Ik must ja noch en Profeschon nawiesen, üm studeeren tau dörfen; wier ja DDR. So liehrte ik ok noch twee Johr Schmitt.

Nich blot de Pier worden beschlagen. De Käuh hadden so lange Tehn kreegen, dat sei ni goot tau Faut west sünd. "Die Milchleistung wurde beeinträchtigt," heit dat. Karl Werner wier de Baas in den Stall. Hei is sommers sogar op den grooten Bullen räden.

Ik weit ok ni mehr warüm: Bi de beiden grooten Bullen hebb wi ni nich de Klauen schneeden. Dat wier tau gefihrlich. Nee, alle Käuh mussten ok ni manikürt worren. Blot de, wor de Tehn vörher schon hooch stünnen. Woor all sächt, de Käuh fräten Silage. Wecker in de Tied in'nen Kauhstall weest wier, de weit noch, wie achtern bi de Kauh Silage werrer ruut kümmt.

Na de "Maniküre" möten wi ümmer met drei Mann hen. De Kauh kreeg een Tau oever den Rügg. An een Been fastbunden. Hochtreckt, dormet sei man bloot noch op drei Been stunn. Ik mütt sei an de Hörn un in dat Näslock hollen.

Meister Max seet achter de Kauh. Hei wier met de groote Klauentang an't Werken.

Oh ji leven Heiligen! Unsern Meister Max sienen Kopp keem achter de Kauh hooch. So'n gräunen Smeemeister hebb ik in't Leven nie mehr werrer sehn.
Denn güng hei ok noch met de Fingers in dat Ohr un in de Näs, üm de ümwannelte Silage vun de Visaasch tau wischen.
Ik leet de Kauh Kauh siehn. De anner Lehrjong leet dat Seil los. Wi hebben lacht. De Kauh, nu frei, haut doch met dat Been unsen Meisting dorhen, wo et Mannslui wehdeit. Wi lachten ja ümmer noch.
Ik up volle Deckung. Seihn kunn hei uns nich. Man lachen hören. Hei schmitt met den Beschlagshamer.

Mi hett de Hamer ni drapen. Aver een van de grooten Bullen an den Buk. De schaarten met de Been un brüllten as en Stier. Minen Maat un ik ut den Kauhstall un op Hüs an. Na de Smeed sin wi nich hen. Tegen Awend käm Meisters Erna. Wi sallen mal komen. De Meister wast ni mehr "gräun" un ok ni mehr "gräsig".

Anner Johr wier ik bi de "Maniküre" nich mehr bi. Ik wier all in Cottbus bi de Luchtwaffe vun de DDR.
Op de Halbinsel Wustrow hebb ik denn de sozialistischen Errungenschaften mit Raketen vun de russischen Fründe tegen de Kapitalisten verteidigt.