An mien Kalli

vun Wolfhard Sauerbrey

Hör mol — dor heff ick vör poor Stunn'n
mien olen "Kalli" wedderfunn'n!
Weet nich, ob sowat hüüt noch gifft:
dat is een kalligraphschen Stift!

De Fedder, vörn, 'n beten breed,
as ji dat op dat Foto seht,
un wenn een dormit schrieven deiht —
mag ween, da he sik bannig freit:
sien Schrift, de hett sik nu opmaal
total verännert, radikal!
Ik geev, üm dat so to verglieken,
maal veer, fief Bispeel — dat schull rieken:

De Kuli, fix, dat geiht famos,
man, düsse Schrift: charakterlos!
Nu Bliestick, week, so üm 6B,
is ok heel schön, man is passee.
Noch schöner schriffst du, kiek mol her,
mit eenen Füller op Popper!
Man wohre Wunners doot gelingen,
lettst du mol dienen Kalli swingen:

Mit düsse Bagens, düsse Streeken
kannst du dat anner nich vergleken!

Ick heff em wedder utprobeert,
un stellt ju vör: he funkschoneert!
Un as ik op den Zeddel keek,
de Schrift so warm, so rund, so week,
dor keem miteens mi in den Sinn:
ik bün in miene Klasse binn',

un dor, ik much dat gor nicht gern,
denn müss ik ook "Schönschreiben" lehrn,
op "Sütterlin" — dat is de Schrift,
de dat jo hüttodaags nich gifft!
Un nach twee Johrn, do schreev ik bold
so swore Sätze hen ganz stolt:

Denn änner sik de Plan total:
dat Sütterlin, dat weer egol,
un eenet Morrns, dor heet dann dann:
hüüt fangt wi mit "Normalschrift" an!
Un wedder öven, aver doch —
ik heff son olen Zeddel noch:

Ik güng… dat is son poor Johr ween,
mal övern Trödelmakt so hen,
as ik mitmol vör'n Bude stunn —
dor seehg ik wat — Mann, wat'n Funn!
Ik seehg Postkorten, heel verwunnert,
meist ut dat vörige Johrhunnert!

Dor weer dat schrieven noch 'n Kunst,
man hüüt söchst so wat du ümsunst!

Hüüt geiht een Stried dör't heele Land:
Wat schrifft dat Kind nu mit de Hand?
Dat Schrieven hebbt se meist verlernt,
dat Schoolsystem, dat wöör "entkernt",
un wat an't Enn noch över blifft,
at is de Druckbookstavenschrift:

As wi noch lütt weern — op den Disch
leeg Schiefertafel, Schwamm un Wisch;

wi stünnen, in de Hand Stück Kried,
un schreven — groot! un breed! un wied!

hüüt sitt se vör't Tablet un klickt —
ach Gott, wat is de Welt verrückt!