Judengeschichten ut MeckelnborgJudengeschichten bi uns tohuus:
Vergnögte Tied för de Juden: Purim

vun Dieter Guderian


Wi weeten all, wo wunnerbar dat sien kann, eenfach to leven, to eeten un to drinken, so veel, as ringeiht, sik bunt un lustig to verkleeden un achteran noch een' groten Sluck achter den Knorpel rascheln to looten. Dat geiht de Juden nich anners. Dormit dat nich vergeten warrt, fiert se alle Johr een besünneren Festdag. Alle Johr warrt bi de Juden an'n 14. Adar Purim fiert. De 14. Adar 5769 no den jüdschen Kalenner fallt op den 10. März 2009. De Saak hett en düster Bedüden. An Purim fiert se, dat de jüdsche SchriftrullMinschheit in den Moment rett't worrn is, as de slimme Minister Haman plaant harr, all de Juden, de Jungs un de olen Mannslüüd, Kinner un Froonslüüd, an eenen eenzigen Dag dot to moken un allns, wat jem ehr eegen wär, an sik to rieten.

De böse Geschicht steiht schreeven in dat Book Esther. Se speelt in verleden Tieden wiet af in en Riek mit en' Kaiser mit Naam Ahasver. Bi em deente en Minister, de Haman heet. Düsse Haman kunn eenen bestimmten Juden, de Mordechai heet, op'n Doot nich verknusen. Wieldat he Mordechai nich lieden kunn, warrt besloten, all de Juden ünner de Eer to bringen. Haman maak sienen Plaan, Ahasver sett siene Ünnerschrift ünner dat Dokument. Dat Moorden hefft se op eenen Dag fast sett, üm den se de Wörpel smeeten hefft. Dorvun kümmt dat Woord "Pur" (Plural "Purim"). Dorto segg ik mal, dat so ene böse Geschicht sik vun Tied to Tied noch eenmal wedder afspeelen kann. As dat letzte Johrhunnert noch nich ganz half rum wär, hett en düütscher Bösewicht dat nich blots besloten, he un siene Millionen Gefolgslüüd hefft't ok warraftig daan.Pinocchio?

Mit Haman leep de Saak nu en beten anners. Tofällig wär Kaiser Ahasver siene Fro Esther ene Broderdeern vun Mordechai. De fraag nu de Fro, wat se nich moken kunn, dat de Kaiser sienen Sinn wesseln deit. Dat hett noch'n beten duurt. Bi ene grote Superee kunn se ehren Mann dorvun övertügen, dat Haman en Grootmuul un en ganz verdüwelte Möörder wär. De Kaiser, de siene Ünnerschrift ünner dat Dokument nich trüch nehmen wull, gäv de Juden aber den Verlööf, sik to Wehr to setten. Dat hefft se denn ok rieklich daan, un an'n Enn hefft se för Haman dat daan, wat de sik för de Juden utdacht harr: Se setten sienen Döötz op'n groten Pahl.

Swatte Engel?

Wenn wedder een Johr vörbi is, gaht de Juden in'ne Synagoge, üm ut de Esther-Schriftrull vörtolesen. Wenn denn de Naam Haman seggt warrt, denn mööt se all op'n Mal buhen un zischeln. Ok mit Rasseln köönt se Larm moken. Dat is ok en Dag för de Kinner. Se speelt de gräsige Geschicht vun den Dootmoker Haman un verkleed't sik. Un ok de Groten laat sik dat nich nehmen, sik lustige Plünnen antotrecken un düchtig to fiern. To annere Tied hefft de Juden nich veel mit Alkohol in'n Sinn, aber Purim is de Utnahm, dor dröfft se. In Tel Aviv heff ik to Purimstied sehn, wo geern de Lüüd sik verkleeden doot. Dorvun kaamt de Biller op düsse Siet.

Flitzer?

Engel un Düwel sünd en Poor?



10.3.2009


na baven