Botterblomen statt Rosen

vun Addi Kahl

Hunnenblomen...

För Moders Boortsdag plück ick flietig as lütte Jung
Botterblomen op uns Wisch, de weern so saftig, wunnerschöön geel.
Ick versteek mienen Struuß achtern Rüüch, höör se noch smuustern:
„Jung, de sünd avers besünners smuck un ok noch so bannig veel!“
Se füll glieks Water in ’ne Vaas un stell se in Mitt vun ’n Disch
un ick fööl mi bannig stolt, weer avers ok so’n beten verdattert,
wieldat se sik — worüm blot? — poor Tranen ut de Ogen wisch.

Denn sääh se:
„Wo smuck diene Botterblomen sünd, de kommt neven Struuß Fleder,
un du, Jung, — mark di, — dat mööt ok gor keene roden Rosen sien.
Dien sülvst plückten Botterblomen sünd mi würklich veel lever —
wieldat du an mi dacht hest, Jung — un dat finn ick so schöön!“

...un ok Kohblomen...

Veel to gau würrn wi öller, füng’n as jung Keerls gau an to plier’n
na lüütje Deerns in uns Jungtiet, bunte Slöpen in Zöpp orrer Hoor.
In Preesters Goorn klau ick för eene Deern blauen Boortsdagsfleder.
„De is avers schöön“, grien se, „un een Twieg mit witte dorbi sogoor!“
Se legg denn Strüüschen in Gras un wisch amüseert Lachtranen ut Oog,
Ick kreeg nich maal ’n Söten! — Dach noch: Botterblomen weer’n ok genoog.

Se glucks:
„Dien Fleder is je ganz smuck, avers ick dach tomeerst an rode Rosen,
naja, to Noot kunnen dat hüüt ok maal poor staatsche Nelken sien.
Liekes, dat weer ganz nüüdlich von di“ — un na de Würr lööt se mi susen,
wieldat ick keen rode Rosen un nich mal simple Nelken för se nöhm?

Johre later stünn Moders föfftigste Boorstdag vör de Döör,
un se harr to Kaffeetiet een ganzen Barg Gäste inlaadt.
De lüttje Enkelsöhn stünn op’nmaal mit knallrode Backen vör ehr,
hööl achtern Rüüch in de Hannen geele Botterblomen paraat.
„Mien Jung“, lach se, un in ehr Ogen schimmern verdächtig poor Tranen,
„wo smuuck doch diene sülvst plückten geelen Blomen sünd,
de leev ick binah noch duller as staatsche Nelken orrer Rosen!“

...warrt faken "Botterblomen" nöömt

So lüüchen op ’n Moders Boortsdagsdisch Botterblomen neven Rosen
un de lütte Knirps meen: „De heff ick man sülven för Oma plückt!“
In ehr Poesiealbum steiht noch hüüt — un se wies em dat veel later —:
„Si as dat Veilchen in’t Moos, sittsam, si bescheden un fien,
un ni nich as de stolte Roos, de jümmers blot bewunnert will sien!"

Viola tricolor, ok en "Veilchen in't Moos"