|
Güstern seeten wi in 'n Versammlung, dor drei sükk dat üm een
Soak, de tovöörderst halfwussen Minschen angung.
De lütten Schietbüdels seeten aal tohoop in de eerste
Riegen un leeten dat Gekauel van de Grooten över sükk
henlopen.
Kark in Eilsum. Bild Udo
un Joan Fugel/Wikimedia Commons
Wat schull'n see ok anners doon, as ovtotööven. De Gemeente
har dat Paneer in de Füssten. Dat Prozeder wee all good togaang,
as de Dör nochmoal heel saacht upgung — een van de Jungen,
üm de dat Spektoakel gung, de har de Tied verpaßt. As
so'n Bottervoagel schweef he an de vullbesetten Riegen vöörbi.
Mien Noaber an d' linker Kant leet sükk hörn: "Kanns
moal sehn — dat junge Volk. Niks van Pünktlichkeit in d' Kopp
— dat wee bi us fröer anners." He puust düchdich
ut sien dreehunnerd Pund vöör sükk henn. Bevöör
he wäär loslärgen kunn, bün ikk denn upstoahn.
Ikk de so, as wenn ikk för lütt Jungs muß.
Foto Thomas Kohler/wikimedia commons |
Dorbi hevv ikk hüm mit mien Hakk reschkoapen up sien Foot
poast, un up Schlach hett he an de Jung, de dor to loat koamen wee,
nich mehr dorcht. Ikk bün hüm dries üm Entschülligung
angoahn — so een Malör oaber ok — un is doch hoapenlich
niks passeert?
Wenn he in disse Momang in mien Kopp kieken kunt har, har he mien
Beduurn woll nich so fiegelinsch annoahmen.
As he näämich anfung, över de Jung to schnötern,
har ikk in de sülvige Oogenblikk een Belääven ut
miene Jungstied vöör mi stoahn.
Ikk wee man jüüst veertein worden — de School leech
net achter mi — de Konfirmatschonssönndach wee anbroaken.
Üm tein Üür sää de Paster in d' Kaark Moin
— un denn schull'n wi konfermeert worden. So wiet, so good. De Tiedploan
har de Paster joa fastsett. Wenn nu well denkt, ikk bruks blods
upstoahn — mi t'rechtmoaken un noa de Kaark hengoahn — nä,
nä — so eenfach wee dat nich. Ikk muß eers mien Part
in Huus achter mi brengen.
Otto Scheurer, Höhnerhoff
Dat heet — een poar Dusend Höner, Junghenn'n un Kükens
mit Woater versörgen. Un nich man blossich de Woaterkroan updrei'n.
Dat leep anners — Jükk up d' Nakk, twee groode Emmers
vull Woater anhangen — un denn man los. Barchup — barchdoal.
Teinmoal — jeder Tuur tweehunnerd Meter — Woater hen —
Eier wäär mit noa Huus.
Mien Broer sien Geschäft gung vöör.
Üm nägen in Rönn'n waschken, antrekken — un denn
man los. Wi seeten in d' Auto — mien Broer wull sien Koar anschmieten
— un denn har dor een Uul säten.
Bild: M93/Wikimedia
Commons
Dat Foahrtüch sprung nich an. De Motor jüdel un jauel
— as de Autos dat fröer an koal Doagen so an sükk harn.
Niks gung mehr — anschuven gung ok nich — wiel, wi woanden
in een Lokk. Noa aal Sieden gung dat barchup. Wat wee to doon? Ikk,
so moi utstaffeert as ikk wee, de Been'n in de Hannen — un hen noa
de näächste Noaber, de een Auto har.
Dat wee us Schlachter. De wee to'n Glükk all in sien Wurstköäken
togaang
Bild Melimama/Wikimedia
Commons
De hett Moder un mi denn so in sien blöderk Aarbeidstüüch
noa d' Kark henbrocht. De Siedeldörn van d' Kark ween aal to
— un wi mussen vöörn dör de groode Port.
Fiefuntwintich Karkenbanken — an beid Sieden. Aal vullbesett — un
jeden sung, wat sien Halsgatt hergeev.
Bild Pål
Berge
Schnöätern kunn'n de Minschen joa jüüst nich
mitnanner — oaber duusend Oogen hung'n an mi, as ikk so in mien
kört Hemd bit noa vöörn to — bit noa de Konfirmann'nbanken
leep. Moder is mit mi dör dat Spillwark van de dusend Oogen
lopen — un see muß ok noch wäär retuur. As ik mi
endlich setten kunn, wee ikk schweetnatt. Kiek — un dorüm muß
ikk mien Noaber in disse Versammlung düchdich up de Footen
poasen.
|
