Holl ähm still

vun Ewald Eden


Güstern seeten wi in 'n Versammlung, dor drei sükk dat üm een Soak, de tovöörderst halfwussen Minschen angung.
De lütten Schietbüdels seeten aal tohoop in de eerste Riegen un leeten dat Gekauel van de Grooten över sükk henlopen.


Kark in Eilsum. Bild Udo un Joan Fugel/Wikimedia Commons


Wat schull'n see ok anners doon, as ovtotööven. De Gemeente har dat Paneer in de Füssten. Dat Prozeder wee all good togaang, as de Dör nochmoal heel saacht upgung — een van de Jungen, üm de dat Spektoakel gung, de har de Tied verpaßt. As so'n Bottervoagel schweef he an de vullbesetten Riegen vöörbi.
Mien Noaber an d' linker Kant leet sükk hörn: "Kanns moal sehn — dat junge Volk. Niks van Pünktlichkeit in d' Kopp — dat wee bi us fröer anners." He puust düchdich ut sien dreehunnerd Pund vöör sükk henn. Bevöör he wäär loslärgen kunn, bün ikk denn upstoahn. Ikk de so, as wenn ikk för lütt Jungs muß.


Foto Thomas Kohler/wikimedia commons

Dorbi hevv ikk hüm mit mien Hakk reschkoapen up sien Foot poast, un up Schlach hett he an de Jung, de dor to loat koamen wee, nich mehr dorcht. Ikk bün hüm dries üm Entschülligung angoahn — so een Malör oaber ok — un is doch hoapenlich niks passeert?
Wenn he in disse Momang in mien Kopp kieken kunt har, har he mien Beduurn woll nich so fiegelinsch annoahmen.

As he näämich anfung, över de Jung to schnötern, har ikk in de sülvige Oogenblikk een Belääven ut miene Jungstied vöör mi stoahn.

Ikk wee man jüüst veertein worden — de School leech net achter mi — de Konfirmatschonssönndach wee anbroaken.
Üm tein Üür sää de Paster in d' Kaark Moin — un denn schull'n wi konfermeert worden. So wiet, so good. De Tiedploan har de Paster joa fastsett. Wenn nu well denkt, ikk bruks blods upstoahn — mi t'rechtmoaken un noa de Kaark hengoahn — nä, nä — so eenfach wee dat nich. Ikk muß eers mien Part in Huus achter mi brengen.


Otto Scheurer, Höhnerhoff

Dat heet — een poar Dusend Höner, Junghenn'n un Kükens mit Woater versörgen. Un nich man blossich de Woaterkroan updrei'n. Dat leep anners — Jükk up d' Nakk, twee groode Emmers vull Woater anhangen — un denn man los. Barchup — barchdoal. Teinmoal — jeder Tuur tweehunnerd Meter — Woater hen — Eier wäär mit noa Huus.

Mien Broer sien Geschäft gung vöör.
Üm nägen in Rönn'n waschken, antrekken — un denn man los. Wi seeten in d' Auto — mien Broer wull sien Koar anschmieten — un denn har dor een Uul säten.


Bild: M93/Wikimedia Commons


Dat Foahrtüch sprung nich an. De Motor jüdel un jauel — as de Autos dat fröer an koal Doagen so an sükk harn.
Niks gung mehr — anschuven gung ok nich — wiel, wi woanden in een Lokk. Noa aal Sieden gung dat barchup. Wat wee to doon? Ikk, so moi utstaffeert as ikk wee, de Been'n in de Hannen — un hen noa de näächste Noaber, de een Auto har.
Dat wee us Schlachter. De wee to'n Glükk all in sien Wurstköäken togaang


Bild Melimama/Wikimedia Commons

De hett Moder un mi denn so in sien blöderk Aarbeidstüüch noa d' Kark henbrocht. De Siedeldörn van d' Kark ween aal to — un wi mussen vöörn dör de groode Port.
Fiefuntwintich Karkenbanken — an beid Sieden. Aal vullbesett — un jeden sung, wat sien Halsgatt hergeev.


Bild Pål Berge

Schnöätern kunn'n de Minschen joa jüüst nich mitnanner — oaber duusend Oogen hung'n an mi, as ikk so in mien kört Hemd bit noa vöörn to — bit noa de Konfirmann'nbanken leep. Moder is mit mi dör dat Spillwark van de dusend Oogen lopen — un see muß ok noch wäär retuur. As ik mi endlich setten kunn, wee ikk schweetnatt. Kiek — un dorüm muß ikk mien Noaber in disse Versammlung düchdich up de Footen poasen.


15.1.2012


na baven