 |
|
Hartpuckern vun Günter Weber Wecker hett in het Leven noch nie so richtig Hartpuckern hatt? Ik segg dat ma so. Van den Kinnertied bet in’t Öller, ja bet henn na ons Enn. Jedereen hett jo ümmer mol so’n „Hartpuckern" hadd. Mol hest di verfiert, büst bang west, natürlik ok de Mäten hebben Hartpuckern maakt, bi mi ofteis. Woans nömen sei dat? „Em puckert dat Hart bet tau’n Hals".
Nu is sei wedder da, de Tied, tiedig düster, üm Wiehnachten un Silvester. Ik dink trüch. Der Snei licht en halven Meter hoch. Dat kracht un knirscht bi 20 Graden Küll, as man in de Düsternis Silvester 1952/53 üm Klock half twölf na de Klempenower Kark güng. Dat Niejohr inlüden.
Man dat is wat för denn „Langen", mienen Maten. So hemm wi ümmer tau unsen Fründ seggt.
Denn grooten Schloetel vun de Kark haden wi ümmer, da ik denn Tied lüden mößten. Ni bloot Sünndag för den Gottsdienst, ok för Truuch, Begräffnis, na ja, ok för’t Niejohr.
Nee, nee, dat was man nie so... met denn grooten Schloetel in de Butendör. Binnendör äpen mäken, Licht an un denn na boven den Glockenstrang trekken. Düster, stockendüster wast dat in de Kark. De "Lange" un ik hadden so en Latern mit, mit so en Docht. En Petroleumlamp vun mien Grootvader. Wie beid maakten de Binnendör op.
In de Düsternis der Kerk schwäben disse Gestalten. Baven op den Altar. Op de Trepp, för dat an sich kaputte Harmoniüm. Doar kümmt ok noch sonnen Ton as "Kch… kch aah…!" "Kch… kch aah…!" "Kch… kch aah…!" ruut. Du lieven Heiland, wat wasten wie beid bang! Op denn Afsatz kiehrt. Ut de Kark, wech!, man bloots wech van de Gespinster.
"Was war da in der Kirche?", fröcht mien Grootvader, as wi tau Hus kämen. "Gespenster?" (Hei hett nie nich Platt sproken.) Liekenblass wasten wi tau Huus ankamen. "Na denen wollen wir dann mal den rechten Weg weisen", secht hei, nähm sienen „Eikenen". Mit uns trüch na de Kerk. Wi hadden uns Lamp in den Schnei funnen un nu achter Opa ran. Mien Grootvader vöran. Den Langen on ik achter Grootvader an, as de Köster achter denn Sünndach. An de Kark allens stockdüster. De Karkendör wiet äpen. Man in den Snei vör de Kark hadden dei „Gespinster" ehr Spöhren, gaut tau seihn, achterlaaten. Grootvader bekiekt sich de Fööt innen Snei un meint: "Geflogen sind die nicht." Hei bleef ok so lang in uns lütte Kark, bit wi dat Johr 1953 inlüdt hebben.
Middernacht wor lang vörbi.
Föfftig Johr läter: Kurt (links, al dood) un Günter Weber (rechts) na de Wenn in de schön renovierte lütte Kark in Klempenow vör den Altar.
6.1.2011
|
