"Goden Rutsch" vun Anke Nissen De mehrsten Familien kaamt Wiehnachten tohoop. Wi nich. Uns Familie fiert an'n Oltjohrsavend, den letzten Avend in't Johr. All trudeln so na un na bi mien Grootöllern in. Wi seten in
de "Gode Stuuv" an en festlich deckten Disch un eten an
dissen besünnern Avend: Graupengrütt un Beer. Na all dat
fett Wiehnachts-Eten Göös, Karpen, Gröönkohl
un so , dor smeck "Beer un Grütt" richtig goot.
Wi Kinner kregen enen Pott warme Melk
henstellt; denn Beer dorto noch warm nee, dat weer
nix för uns. Wi Kinner weern jipelig, denn na't Eten lepen wi "Rummelpott".
Wo de maakt warrt, de Rummelpött, dat heff ik nie so ganz klook
kregen. Ik harr aver jümmers so en Rummeldings, villicht dat
Vetter Jan mi den maakt hett orrer een vun de Unkels. De Rummelpott
weer en Doos, över de en Swiensblaas spannt weer. In de Mitt
vun de Blaas weer en
Lock mit enen lütten Stock dörch. Un dissen Stock müß
een düchtig rup un dal trecken. Dat geev grulich Töön,
dat "Rummeln"! Wi güngen vun Huus to Huus, süngen
Leder un rummeln düchtig. De Lüüd schenken uns Pepernööt
un Appeln, blots dat se uns un unsen Spektakel gau
wedder los wörrn. Later seten wi bi Opa un he vertell uns, dat jüst so, as wi
disse Nacht beleven wörrn, dat tokamen Johr sien warrt. Bi dit Vertellen naschen wi de leckern Pförtchen un Kekse; denn all Gebäck, dat för Niejohrsavend, Niejohrsnacht, Niejohrsdag herstellt worrn is also ok Tante Luise ehr feine Kröpel , gellen as Glückbringer un Heilbringer, de uns bewohren vör böös Geistervolk un Hexen. Un denn weer't Tiet so meen Oma , dat wi dat Huus dörchrökern. In'n Kachelaven, in'n Herd, överall hebbt wi Krüder in de Flammen smeten. Ik much dat to geern rüken meist rüük ik dat hüüt noch, wenn ik dor an denk. As de Klock 12°° weer, lüden uns' Kirchenglocken.
All susen wi wedder in de Gode Stuuv. Keen wull dat Speelwark versümen.
Tante Nora kladder elkeen Oltjohrsavend up enen Stohl un denn "sprüng"
se in't nie Johr. Unkel Max un mien Vadder stünnen al an beide
Sieden vun'n Stohl parat, Grootvadder
övernehm de Achtersiet, un vör den Stohl stünn Unkel
Jan-Peter, he harr an meisten Knööf. All weern besoorgt,
dat Tante Nora blots nich to Schaden keem, letzt Johr weer se 80
worrn. De Unkels harrn poor Daag vörher dorüm extra de
Been vun enen ollen Köken-Stohl en beten körter saagt. As wi uns all vun dit Anstrengen verhaalt harrn, weer dat Tiet
för na Huus un för to Bett. Opa kreeg uns noch eenmal
tofaten: Dor
weer dat vörbi mit de Familienfier an'n Oltjohrsavend. "Seggt Se", ik keek över de Schuller na ehr rup, "wokeen hett morgen Fröhdeenst? Weten Se dat villicht?" "Morgen fröh? Ik glööv Volodja." "Hach!" reep ik un strahl, "en Mann!" |
Düt Vertellsel keem 2006 ünner
de "Top 25" vun den NDR-Wettstried "Vertell doch
mal", de ünner dat Motto "De Familienfier" stünn
|