De Fischmann

vun Jürgen Schimmer


Inne föftiger Johrn keem bi uns jede Deensdag de Fischmann vörbi un brüng de Fisch ünner de Lüüd. Ik weer domals so üm de acht, negen oder tein Johr old. Edelfisch, so as dat hüüt is, geef dat gor nich, he harr bloots Hering, Dösch un Butt.

"Geiht wedder los, dann wütt wi mol",
klaart op de Waag und sett sik doal.
Kreeg ook sien Lien nu inne Hand;
för sien Peerd weer dat bekannt.

Un achtern op de Waag leeg frisch
för veele Lüüd to Middag Fisch.
Fröh ann Morgen, kohlt inne Rock —
de kohle Wind an't Liev, de trock.

Achtein Kisten stoan tohoop,
mutt allens rutt — steit to Verkoop,
fief Dösch, acht Hering, fief mol Butt,
tell all tosam, eene groote Dutt.

Un dörch sien Bimmel un sien Roopen
fung de Lüüd glieks aan to loopen.
Hüüt giff dat Fisch frisch inne Pann,
de Beiden weer'n een good Gespann.

He reep und bimmel, wiel he mutt:
"Heeering, Dööösch un frische Butttt!"
Un Nawers Fru leeg all op Luer,
25 Hering mokt se inn — in Suuer.

He reep so luut, so klor, so froh
un ümmer geef he wat dar to.
"Düsse hier weegt fiefhunnerttein,
Kanns meist alleen för di vernein!"

He harr ümmer mol een Spruch för di,
slechten Sinn, dat harr he nie.
Un ik as Butje keek as dull,
he wüß genau, wat ik wohl wull.

Een Hering, frisch, so schier und glatt
för min Morle, för min Katt.
Un jedesmol segg he to mi:
"Heff keen Fisch hüüt mehr för di."

"Geiht wedder los, dann wütt wi mol",
klaart op de Waag und sett sik doal.
Kreeg ook sien Lien nu inne Hand;
för sien Peerd weer dat bekannt.

Truurig keek ik achteran,
dor höllt de Waag op eenmal an.
"Na", reep he da, "kumm du mol her,
hier is een, för din Katt sien Vertehr!"

He schmiet een to, ik rapp emm opp,
kniept mi een Oog to, vunne Bock,
un glieks röpp he, wiel he dat mutt,
"Heeering, Dööösch un frische Butt!"

Jede Week speel sick dat aff,
hüüt liggt he all lang int köhle Graff.
Doch ümmer wenn ik Fisch vertehr,
denk ik an de Fischmann, emm to Ehr.


Bildquell hier



na baven