Den Verfater sien Original Hamborger Polizeitschako. De Roos woor in'n Deenst nich dragen. Klick op to'n Vergröttern! — Foto: Feldhusen

En Udel ut Hamborg vertellt:
Tweemol dörch den Toll

vun Gerd Feldhusen

En poor Johrn wöör ick bi de "Witten Müüs". Mit de BMW-Motorröder to fohrn, dat brüng ne Masse Spooß. Hen un wedder fohrn wi mol een groden Keil mit fief un mehr Motorrööd, wenn en hoge Persönlichkeit in Hamborg hen un her kutscheert warrn müss.

"Witte Müüs" sünd de Polizeimotorrööd! Foto Psychodaddy/wikimedia commons

To de Tiet, as düsse Geschicht passeer, dor wöör de Köhlbrandbrügg jüst fardig worrn. Ick wuss gunnich, woans man dor rop un wedder rünner käm.

Un dat harr düüre Konsequenzen!

Dor käm al de Insatz. Wi sullen den Wirtschaftsminister ut de (dormalen) UdSSR vun de Elbchaussee heel flott no dat Stahlwerk Fink'warder bringen. Ick sull dat mit miene fief Lüüd moken.

Wi holen em vun de Elbchossee af, fohrn dörch den Elvtunnel hendörch no de annere Elvsiet. Rünner vun de Autobohn. Ach kiek an, dor liggt veel Stahlschrott, denk ick so, dor mutt dat sien. Dor wöör dat overs nich. Wi mussen dörch den Toll hendörch, anners güng dat nich, denn dormalen geev dat noch den Friehaven. Den hebbt's ja nu afschafft. Na, wi fohrn mit Martinshorn un Blaulicht, de Töllner moken Platz för uns un leggen de Hand an de Deenstmütz.

Dörch'n Elvtunnel. Foto Wusel007/wikimedia commons

Dunnerslagnochmol, jichenswo mutt dat doch no Fink'warder gohn! Overs wo?
Dat is overs ok verdreiht! Ik dach doch, ik kenn mien Hamborg good noog! Un nu? Nu sünd wi ünner de Autobohn hendörch fohrt un mussen jo eegentlich no Stüüerbord afbögen. Dat geiht overs nich!

Wat nu? Op keenen Fall mit den Stootsgast stohnblieven, vunwegen de Sekerheet!
Also: Wiederfohrn mit Lalüü un Blaulicht.

Motorradeskorte. Foto Ikar Us/wikimedia commons

Naja, de russsche Minister woor bi'n Toll wenigstens nich dörsöcht!

Un nu passeert dat: Wie komen dat tweete (!) Mol bi den Toll vörbi. De Jungs holen wedder de annern Fohrtüch an un wi harrn wedder scheun Platz. Wedder stünnen se an de Siet un leggen de Hand an de Mütz. Ick bün nich ganz seker, heff overs dat Geföhl, dat de een vun de Töllner sick dat Lachen nich verkniepen kann, as ick bi em wedder mit Juchhei vörbifohr.

Ick bün woll nich de Eenzige, de hier jümmers in 'n Krink fohrt. Overs mit den russischen Minister achteran un de Witten Müüs vörweg, dor ist dat doch en beten scheneerlicher.

Nu overs de goode Nachricht: Ick find endlich de Stell, wo wi no Fink'warder afbögen kunnen.

As de Minister in dat Stahlwerk is, hebbt wi en beten Tiet. Dor heff ick miene BMW fix ansmeten, üm mi den Weg torüch akkerat antokieken. So ene Blamaasch dröff en tweetet Mol nich passeern!

Prost!

De Rückfohrt hett good klappt. Wi hebbt unsen Minister wedder gesund aflevert. Un: Wi sünd düt Mol nich dörch den Toll fohrt, sunnern glieks op de Autobohn!
Villicht hett de Minister sik wunnert, woso de Rückweg so veel "kötter" weer as de Henfohrt. Ik weet dat nich, wat he dat merkt hett. Ik höp ja, he hett över Stahl nadacht un nix mitkregen.

As ick an de Deenststell kumm, dor steiht all en Kasten Beer in unsen Pausenruum, un de leeven Kollegen grienen all tohoop.

So'n Malöör schnackt sick doch gau rüm. Gauer, as man mit en Motorrad fohr'n kann.