Den Verfater sien Original Hamborger Polizeitschako. De Roos woor in'n Deenst nich dragen. Klick op to'n Vergröttern! — Foto: Feldhusen

En Udel ut Hamborg vertellt:
Eegentlich wull ick Paster warrn

vun Gerd Feldhusen

1959 bün ick bi de Polizei Hamborg anmustert. No de Polizeischool un de Bereitschaftspolizei un eene kotte Tied in den technischen Deenst harr ick miene ersten Schritt op de Wach in Poppenbüttel an den Wentzelplatz mookt. Je mehr ick mit Minschen to doon harr, üm so mehr mark't ick mienen Wunsch, mehr sozial tätig to warrn, mehr, as dat miene Arbeit bi de Polizei tooleet. Mit Geld sammeln för de Alsterdörper Anstalten un Speeltüch för all de Kinnergoorns in Hamborg, fief Tonnen Appels uut dat Oole Land verdeelt un all sowat. Dor markt ick, wat ick eegentlich jümmers wull: Ick wull Paster warrn! Nu harr ick bi miene Utbillung för de Telefonseelsorge veele Möglichkeiten, mit de Pastorn över mien Problem to schnacken. Ick wöör all sowiet un wull bi miene Firma Polizei künnigen. Dor harr ick een wichtiget un godet Gespräch mit een befründ'ten Paster. He hett mi seggt: "Kiek mol, du büst an de 15 Johr bi de Polizei. Du verdeenst ganz good un hest overs ook Verplichtungen för diene Familie. In dat Studium tun Paster hest du wenig Geld. Un ov du noher anstellt warst, dat is ook nich seeker. Mook dat doch so: Sett diene ganze Övertüügung in dien Beruf üm. Dor sünd Minschen, de diene Hölp bruken. Dor sünd Minschen, de wulln tröst't warrn. Dor sünd Minschen de mit ehr Leben nicht torecht komen. Dor sünd Minschen, de du vör Gewalt bewohrn kannst. Dor sünd Minschen, de eenen Minschen bruken, de tohörn kann. Allens dat kannst du moken, allens dat is praktiziertes Christentum."

Korv mit Äppel, unbekannte Maler

Dat lücht mi in. Un heff dat ook mookt. Hen un wedder mutt ick denn mol tun Chef. De seggt denn tomeist: "Ich schätze Ihre Arbeit, muss ihnen aber auch sagen, dass sie hier über die Grenzen ihres Arbeitsauftrages hinausgegangen sind. Ihre Sozialarbeit in Ehren, aber sie sind Polizeibeamter. Dafür werden sie bezahlt."
Recht harr he, overs ick heff mi leever mol de Nees stött, as miene Instellung to ännern. Ick heff mi nich verbeegen loten!

Paster orr doch Udel?

No miene Utbillung tun Schoolmeister un as ick sülben en Chef wöör, dor gung veelet lichter.

Irgendwann harr ick den Spitznomen "Uns Paster" weg. Often denn, wenn wat Schlimmes passeert wöör un een vun uns de Verwandten dat seggen muss, dor heet dat: "Gerd, kannst du mal hingehen?" Denn bün ick hengohn, heff an de Döör klingelt, de Mütz ünnern Arm nomen un froogt: "Darf ich mal reinkommen?"
Trotzdem harr ik bi miene Pensionärung dat Geföhl, dat de een oder annere Kolleeg seggen wull: Tun Glück sünd wi denn unbequemen Kierl endlich los.

Dat stimmt: Ick bün in mien Beruf nich pflegeleicht wesen, heff mi mannichmol an Grenzen stött. Over ick heff mi nich verbeegen loten.

Un dorop bün ik hüüt noch stolt!

Mien Markenteeken

Wenn ick as "Witte Muus" mit mien Motorrad in Wandsbek un Ümgebung ünnerwegens wöör, dor kunn ick binoh allens moken, wat ick wull. Natörlich hett de Wachhabende mi seggt, wat ick op achten sull. Overs as ick dat mookt heff, dat kunn ick sülben bestimmen. Dat heff ick ook jümmers mookt. So entwickelt ick mien eegenet Markenteeken.

Tun Bispeel: Bi een Auto is blots dat Bremslicht uutfullen. Wenn dor en Unfall passeert, kann dat all scheneerlich warrn. Dat is blots en lütt Ding, over dat Anholen is doch wichtig. Ick kiek den Fohrer jümmers streng an un loot mi de Papeeren vörlegen. Wenn dat en Ehepoor wöör, denn harr ick jümmers düssen Spruch op Loger: "Das kostet zwanzig Mark!"

An düsse Stell mookt ick jümmers eene lütje Poos. Un denn geiht dat wieder: "Das Geld will ich aber nicht haben..."

Wedder eene lütje rethorische Poos, un dornoh: "Denn für das Geld kaufen sie Ihrer Gattin gleich morgen einen Blumenstrauß."

Mit en lütten Grientje schloten wi de Amtshandlung af. Un ick glööf, dat all de Beteiligten tofreeden wöörn. Ick op jeden Fall. Tjä, dat wöör mien Markenteeken.